தென்றல் – 10 ஒரு தென்றல் போல வந்து… அன்பே என்னை வேர்க்க வைத்தாய்… வள்ளல் போல வாழ்ந்தேன்… உன்னைக் கெஞ்சிக் கேட்க வைத்தாய்… உன் பேரை நான் சொல்லி… […]

தென்றல் – 9 ஒரு மௌனம் தீர்ந்தது சுதியோடு சேர்ந்தது ஒரு தாளம் ராகம் சொல்ல சந்தம் பொங்கும் மெல்ல மாயம் அல்ல மந்திரம் அல்ல… நம்மை யார்தான் கேட்பது […]

தென்றல் – 8 கண்ணன் மனம் என்னவோ கண்டு வா தென்றலே! கங்கை கரை அல்லவோ காதலின் மன்றமே! அந்த மீராவைப் போல் ஏங்கினேன்… தினம் வாடாமல் நான் வாடினேன்… […]

தென்றல் – 7 சில மௌனங்கள் கொடுமையானவை. விடையில்லா கேள்விகளுக்கு பதிலாக அவை வெளிப்படும்போது, எதிராளியின் மனநிலை முற்றிலும் நிலைகுலைந்து போய்விடும் அபாயத்தை கொடுக்கக் கூடியவை. அந்த எதிராளியாய் அசோக்கிருஷ்ணா… […]

தென்றல் – 6 பொறுமை என்னும் பூங்காற்றை சுவாசிக்கத் தெரியாத சராசரி ஆண்மகன்தான் அசோக்கிருஷ்ணா. எந்த ஒன்றையும் சரியாக அனுமானிக்காமல், தன் அவசரபுத்தியில் ஸ்திரப்படுத்திக் கொள்பவன். தனக்கான ஒன்று மறுக்கப்படும் […]

தென்றல்- 5 வண்ணக் கனவுகளை அள்ளித் தெளித்த காதல், ஒரே நாளில் கானல் நீராய் காற்றோடு கரைந்தே போனது. தனது திடமான முடிவில் சற்றும் பிசகாமல், விடுதி அறைக்குள் காலடி […]

தென்றல் – 4   தென்றலைக் கண்டுகொள்ள மானே கண்களின் தேவை என்ன தேனே? உள்ளத்தில் பார்வை உண்டு மானே உண்மைகள் கண்டு சொல்லும் தேனே! நெஞ்சின் வண்ணங்களை ஓடும் […]

தென்றல் – 3   தென்றல் எந்தன் நடையை கேட்டது தத்தோம் தகதோம் தாழம்பூவின் வாசம் கேட்டேன் தித்தோம் திகிதோம் மூன்றாம் பிறை என் நகங்கள் கேட்டது தத்தோம் தகதோம் […]

தென்றல் – 2 தென்றல் வரும் வழியை பூக்கள் அறியாதா..! தென்றலுக்கு மலரின் நெஞ்சம் புரியாதா..! அள்ளி கொடுத்தேன் மனதை எழுதி வைத்தேன் முதல் கவிதை கண்ணில் வளர்த்தேன் கனவை […]