Un Kannil Inbangal Kanbein – 15

15

சந்த்ருவின் கைகள் அணைத்த வாக்கிலே ஒரு சிறிய மொபைல் கடைக்குள் செல்ல, இவனைக் கண்டதும் எழுந்த நின்ற கடைப் பையன்,

“வாங்க சார்..” என்றான் உள்ளே அழைத்து சென்று..

முன்னே சின்னதாக இருந்த அறையின் மூலையில் ஒரு கதவிருக்க, அதைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே நுழைந்தால் அதைவிடச் சின்ன அறையும் கீழ் நோக்கி இறங்கு படிகளும் இருந்தன..

ஜார்ஜை முன்னே விட்டவன், “சார் பார்த்து இறங்குங்க..” என்றான்..

கீழே இறங்கி அவர் நின்று கொள்ள, பின்னோடு கீழறிங்கிய இருவரில் கடைப் பையனான சாஜிக் அங்கிருந்த துருப்பிடித்தக் கதவின் பூட்டைத் திறந்தான்..

வெளியில் நின்றுப் பார்க்க குடோன் போல தான் இருந்தது..இங்கே அடைத்து வைக்கப் போகிறானோ? நினைக்கும் போதே ஜார்ஜுக்கு வியர்த்தது..

முன் வழுக்கை உள்ளவரின் வியர்வைத் துளியைத் தனது கைக்குட்டை கொண்டு துடைத்துவிட்ட சந்த்ரு, “அல்லு வுட்டிருச்சி போல…” என்றான் காதின் அருகே குனிந்து.

“சந்த்ரு..டோன்ட் ப்ளே வித் மீ..எனக்கு ஒண்ணும் தெரியாது..” என்றதும்..

தீர்க்கமாய் அவரது முகத்தைப் பார்த்தவன், “சிவனுக்கு கூட மூணு கண்ணு தான் ஜார்ஜ் ஆனா எனக்கு..? என்னைப் பத்தி நல்லா தெரிஞ்சும் எப்படி என்கிட்ட ப்ளே பண்ண முடிஞ்சது..” உள்ளே அழைத்து சென்றவன் சாஜிக்கிடன் கண்ணசைக்க, அங்கு அடுக்கி வைத்திருந்த பெட்டிகளை ஒரு இடத்தில் மாற்றியமைத்தான்..

ஜார்ஜை ஒரு சேரில் அமர வைத்தவன் எதிரே தானும் அமர்ந்து இருவருக்கும் முன்னிருந்த பேப்பர் வெயிட்டை சுழற்றத் துவங்கினான்..

“சொல்லுங்க..” மொட்டைக் கட்டையாய் அவன் கேட்க,

“எனக்கு தெரியாது சந்த்ரு..” என்றவரின் கைகளை தனது விரல் இடுக்களுக்குள் வைத்து திருக, வலியில் கத்தினார் ஜார்ஜ்..

“சந்த்ரு, நான் யார்னு தெரிஞ்சுமா..?” வலியில் அவள் குரல் பிசறு தட்ட,

“உன்மேல இருக்க கொஞ்ச மரியாதைக்கு தான் என்முன்னாடி இன்னும் உயிரோட உட்கார்ந்திருக்க..”ஜார்ஜிடம் பேசியவன், கொஞ்சம் தலைசாய்த்து,

“சாஜி..” என்ற அழைக்க,

“ரெடி சார்..” என்றவனின் குரலில் தான் ஜார்ஜிற்கு சுற்றம் உரைத்தது..

மிருதுவான குளிர் காற்று முகத்தில் உரச, ஒரு நீள சுவர் முழுவதையும் அந்த கணினித் திரை அடைத்திருந்தது..

“ஜார்ஜ்…எதுக்கு இவ்வளவு பெரிய துரோகம்..?” எனவும் அவர் அமைதியாய் இருக்க, சந்த்ருவின் கண்ணசைவுக்கு பின் சாஜிக் ஒரு வீடியோவைத் திரையிட்டான்..

கிட்டதட்ட அரை மணி நேரம் ஓடிய வீடியோவுக்கு பின், “ஜார்ஜ், எப்படியும் நீ போகத் தான் போற..போறதுக்கு முன்ன அந்த ப்ளாக் கோஸ்ட் யாருன்னு சொல்லிட்டு போறீயா..?” இகழ்ச்சியாய் கேட்டவனது இதழ் சிரிப்பில் வளைந்தது..

கொஞ்சம் மீதம் இருந்த தைரியத்தை வரவழைத்து கொண்ட ஜார்ஜ்,
“சந்த்ரு, என்னை நீ இப்போ கொன்னா யார் யாருக்கெல்லாம் பதில் சொல்லனும்னு நினைவிருக்கா…”

“நான் இதுவரைக்கும் யாருக்காவது பதில் சொல்லி நீ பார்த்திருக்கியா ஜார்ஜ்..” அப்பட்டமான நக்கல் குரல் தான் அது..

இதற்கு மேல் அவனிடம் பேசி பலனில்லை என்பதை உணர்ந்தவர், “சந்த்ரு ப்ளீஸ் என்னை விட்டிரு…எனக்குத் தெரிஞ்ச எல்லாத்தையும் சொல்லிடுறேன்..” எனவும் அவன் சரியெனத் தலையசைக்க, அங்கே நின்ற சாஜிக் வேகமாய் அறை முழுவதும் பொருத்தப்பட்டுள்ள மைக்கை ஆன் செய்தான்..

ஜார்ஜ் முழுவதும் கூறி முடிக்கும் வரையிலும் பொறுமையாய் இருந்தவன், “ப்ளாக் கோஸ்ட்ட நீ பார்த்தது இல்லையா..?” தெளிவுப்படுத்தி கொள்ள மறுபடியும் கேட்டான்..

“இல்ல…நான் அவன் வரச் சொன்ன இடத்துக்கு போனேன்.. ஆனா அங்க யாருமே இல்ல…நான் போய் உட்கார்ந்ததும் அங்கிருந்த வெப் டீவில அவன் வந்தான்..முகம் அதுல தெளிவா இல்ல.. ப்ளாக் கலர் மாதிரி முகத்துல மட்டும் ஷேடோ இருந்தது.. வெயிட் கலர் கோட் சூட் போட்டிருந்தான்..”

“நீ அவன மீட் பண்ணுன இடத்தை சொல்லு..” ஜார்ஜ் சொன்ன இடத்தைக் குறித்து கொண்டவன் இப்போது ஜார்ஜின் மொபைலையும் கைப்பற்றி இருந்தான்..

“எனக்குத் தெரிஞ்ச எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டேன் சந்த்ரு..என்னை விட்டிரு..” பாவமாய் கெஞ்சும் ஜார்ஜின் முன் தன் முழு உயரத்திற்கு எழுந்து நின்ற சந்த்ரு..

“ஜார்ஜ், நான் கொன்னா உன்னை மட்டும் தான் கொல்லுவேன்..ஆனா இவ்வளவு உண்மையையும் என்கிட்ட நீ சொன்னத அவன் கேள்விப்பட்டான்?! உன் ரெண்டு வயசு பேரனைக் கூட கொல்லாம விடமாட்டான்.. சோ பெட்டர் நீயே செத்து போ..” என்றவன் நிறுத்தி..

“தானே தனக்கு கொடுத்துக்கிற மரண தண்டனை எவ்வளவு கொடுமை தெரியுமா…? யோச்சு பாரு சுடுகாட்டுல உனக்கு நீயே கொல்லி சாரி சாரி நீயே குழித் தோண்டி நீயே மண்ணை வைத்து மூடுனா எப்படி இருக்கும்?! பயத்துலயே பாதி சாவு வந்திடும்ல..”என்றவன் எப்படி அவனை அழைத்து வந்தானோ அப்படியே கூட்டிக் கொண்டு காரில் ஏற்றி வண்டியைக் கிளப்பினான்..

இந்த அரை மணி நேரத்தில் ஜார்ஜ் எதுவும் பேசவில்லை.. முகம் வெளிர வியர்த்து விறுவிறுக்க நின்றிருந்தார்.. அவரை அழைத்து வந்த இடத்திலே இறக்கிவிட்டவன் அவரோடு கீழே இறங்கினான்..

“ஜார்ஜ்.. ஒண்ணு கேட்கவா..?” காரில் லேசாக சாய்ந்து நின்று அவன் கேட்க,
என்னவென்பது அவனது முகம் பார்த்து நின்றார் ஜார்ஜ்..

“எனக்கு அந்த ப்ளாக் கோஸ்ட்ட பார்க்கனும்.. அப்படி நீ ஹெல்ப் பண்ணுறதா இருந்தா உன் உயிருக்கு நான் பாதுகாப்பு..” என்றான்..

அது எப்படித் தன்னால் முடியும் என்பதைத் தன் விழிகளில் தாங்கி நிற்க,

“பெருசா ஒண்ணுமில்லை நான் சொல்றத நீ செய்..” எனவும், சரியென வேகமாய் தலையசைத்தார் ஜார்ஜ்..
ஜார்ஜிற்குத் தெரியும் சந்த்ரு வாக்கு கொடுத்தால் பின்வாங்க மாட்டான் என்பது..

“குட்..நீ எனக்கு உண்மையா இருக்கியா இல்லையான்னு எனக்கு எப்படித் தெரியும்..?” யோசனையுடன் அவன் கேட்க,

“சத்தியமா உனக்கு துரோகம் பண்ண மாட்டேன் சந்த்ரு…இனி இந்தத் தப்ப எப்பவும் செய்ய மாட்டேன்..”என்றார் மன்றாடும் குரலில்..

ஒரு நிமிடம் ஆழ்ந்து யோசித்த சந்த்ருவிற்கும் இப்போதைக்கு இவரைவிட்டால் அவனை அடையும் மார்க்கம் இல்லாததால் சரியெனத் தலையசைத்து அவரிடம் எடுத்த மொபைலை அவரிமே கொடுத்தான்..

மொபைலை அவர் கையில் திணித்த சொற்ப நிமிடங்களில் அவருக்கு போன் வர, சந்த்ருவின் முகத்தை வேகமாய் பார்த்தார்..

அட்டென்ட் பண்ணு எனக் கண்ணசைத்தவன், ஸ்பீக்கரை ஆன் செய்ய,

“ஜார்ஜ்..” என்ற கர்ஜனைக் குரலுக்குச் சொந்தக் காரன் ப்ளாக் கோஸ்ட்..

“ப்ளாக்..” என்ற ஜார்ஜின் குரலில் உள்ள வேறுபாட்டில்

“பக்கத்துல யாரும் இருக்காங்களா..?” என ஆங்கிலத்தில் அவன் கேட்க

“இல்ல..நான் மட்டும் தான் இருக்கேன் சொல்லுங்க..” என்றவனிடம்,

“ஜார்ஜ்..நான் இந்தியா வந்திருக்கேன்..சீக்கிரமே உன்கிட்ட ஒரு உதவி வேண்டி வருவேன்.. உனக்குச் சேர வேண்டிய பணம் இன்னைக்கு நைட் உனைக்கு வரும்..” என்றவன் அழைப்பை வைத்துவிட்டான்..

அழைப்பை வைத்ததும், ஆனந்திற்கு அழைத்த சந்த்ரு, “ஆனந்த், இப்போ ஒரு நம்பர்ல இருந்து நான் சொல்ற சிம் நம்பருக்கு நெட் கால் வந்திருக்கு பாஸ்ட் அதை சாஜிக் கிட்ட சொல்லி ட்ராக் பண்ணிட்டே இருக்க சொல்லு..”

வேகமாய் சொன்னவன் அந்த சிம் நம்பரைச் சொல்ல, சாஜிக் ட்ராக் செய்ய பட்டனை அழுத்திய அந்த சொற்ப நேரத்தில் தனது மொபைலை ஆஃப் செய்திருந்தான் ப்ளாக் கோஸ்ட்..

“சார், அந்த நம்பர் ட்ராக் ஆகல..”

“ஆனந்த்..அந்த நம்பர்ல இருந்து இதுவரைக்கும் எத்தன போன் போயிருக்கு பாருங்க…விடாம நான் கொடுத்த பத்து நம்பரையும் ட்ராக் பண்ண சொல்லு… நிமிஷமும் விடக் கூடாது..கண்டிப்பா இன்னைக்கு அவன் லொக்கேஷன் ட்ராக் பண்ணியிருக்கனும்..” திட்டவட்டமாய் சந்த்ரு சொல்லி முடித்தான்..

“ஜார்ஜ்..பிரமிப்பா இருக்கா..?” என்றவன் காரின் மேல் ஏறி உட்கார, அவனருகில் நின்ற ஜார்ஜிற்கு என்ன பதில் சொல்ல வேண்டுமென்பது தெரியவில்லை..

“என்ன ஜார்ஜ், வாயைத் திறக்க முடியலையா..? சரி, நீ இப்போ என்கூட இருக்கிறது ப்ளாக் கோஸ்ட்டுக்கு தெரிஞ்சா என்ன ஆகும்..?” தலைக்குப் பின்னால் கரம் கோர்த்து அவன் கேட்க,

“சந்த்ரு, ப்ளீஸ் என்னை விட்டிரு..” என்றவர் கையெடுத்து கும்பிட்டார்..

“ஜார்ஜ், நான் உனக்கு ஒரு நியூஸ் சொல்லவா..?” என்றதும், என்னவென அவன் முகம் பார்க்க,

“இன்னைக்கு நைட் நீ செத்துருவ..” என்றான் இறுகிய குரலில்..

“சந்த்ரு..ப்ளீஸ்..எனக்கு இன்னும் கல்யாணம் ஆகாத ஒரு பொண்ணு இருக்கா..ப்ளீஸ்..நான் பண்ணுனது தப்பு தான்..”

“வெறும் தப்பில்ல ஜார்ஜ்..ரொம்ப பெரிய்ய்ய்ய்ய தப்பு.. என்னோட அகராதில உனக்குத் தண்டனைக் கொடுத்தா நீ உயிரோட இருக்கவே கூடாது..ஆனா கூடப் பழகுன தோஷத்துக்கு உன்னை அப்படியே விடுறேன்…” என்றவன் சொன்னதும்,

“சந்த்ரு, தாங்க்ஸ்..” என்றவர் அவனது காலில் விழப் போக,

“இரு இரு..இன்னும் நான் முடிக்கல.. நான் தான் கொல்ல மாட்டேன்னு சொன்னேன் ஆனா உன் ஆஸ்தான முதலாளி…” என்றவன் நிறுத்த

“ப்ளாக் கோஸ்ட்..” பயத்துடன் அவர் கேட்டதும்,

“கண்ணுல மரண பயம்..ஒரு பக்கம் பாவமா இருக்கு ஏனா நீ என் குரு ஆச்சே ஆனா நீ சொல்லி கொடுத்த மாதிரி நான் நடந்துக்கணும்னா…” என நிறுத்தியவன்

“குருவ மிஞ்சுன சிஷ்யனா இருக்க வேணாமா “ என்க

“சந்த்ரு…”

“ம்..உனக்கு நான் பட்ட நன்றி கடனுக்காக இன்னும் அரை மணி நேரத்துல உங்க வீட்டுக்கு ஒரு கார் வரும் அதுல உன்னைத் தவிர உன் குடும்பம் மொத்தமும் அனுப்பி விடு…நீ செஞ்ச பாவத்தை நீ மட்டுமே கழுவு ஜார்ஜ்..”என்றவன் அவர் முகம் பார்க்க,

‘சாவு உறுதி’ என்பது தெள்ளத் தெளிவாய் உணர்ந்த நேரம்,

“சந்த்ரு என்னையும்..” என்றவர் ஆரம்பிக்கும் போதே,

“என்கிட்ட நீ கேட்காத…உன் குடும்பத்தோட பாதுகாப்புக்கு நான் பொறுப்பு..” என்றவன் நிறுத்தி,

“மே யுவர் சோல் ரெஸ்ட் இன் பீஸ் சார்..” இறுக்கமான முகத்துடன் சொன்னவன், காரை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பிவிட்டான்..

பரத்தின் மழலையை பார்த்துவிட்டு அரசியை பரத்தின் கைகளில் கொடுத்துவிட்டு திரும்பி வரும் போது, சந்த்ருவைப் பார்த்தாள் கனிஷ்கா..

நுங்கம்பாக்கம் பக்கத்தில் இருக்க வேண்டிய இவனுக்கு இங்கு என்ன வேலை..? யோசித்தவள், நாராயணனிடம் சொல்லி வண்டியை ஓரங்கட்டி இவனைத் தான் பார்த்து கொண்டிருந்தாள்..

ஜார்ஜ் ஏதோ கெஞ்சுவதும் இவன் இறுக்கமாய் பேசுவதையும் தொலைவில் இருந்து கேட்டவள், அவன் கிளம்பு வரையிலும் அவன் மீதே தனது பார்வையைப் பதித்திருந்தாள்..

யூ டர்ன் அடித்து முக்கிய சாலையில் தனது வண்டியைச் செலுத்தியவன் தற்செயலாய் ரிவ்யூ மிரரைப் பார்க்க அங்கே போலீஸ் வண்டியையும் அதன் உள்ளே இருந்த கனிஷ்காவையும் பார்த்துவிட்டான்..

“ஐ யம் வெய்ட்டிங் பேபி..” வாய்க்குள் முணுமுணுத்தவனின் கரங்களில் வண்டி சீறிப்பாய்ந்தது…

ஆட்டம் தொடரும்..