யாழ் – 9
தனது ஃபோன் அடிப்பதை உணர்ந்த கீர்த்தி ஃபோனின் திரையைப் பார்க்க புது
எண்ணாக இருந்தது. எடுத்து “ஹலோ” என்று கீர்த்தி பேச..
“ஹாய் கீர்த்தி.. நான் தான் ஹர்ஷா பேசறேன்” என்று ஹர்ஷவர்தன் ஹாயாக
பேச.. அவ்வளவு நேரம் அழுகையை அடக்கி வைத்திருந்த கீர்த்தியின் குரல்
கரகரத்தது. எதனால் என்று
தெரியவில்லை..அண்ணனிடம் அழுதால் கஷ்டப்படுவான்.. அன்னையிடம் அழுதால் அவர் பயப்படுவார் என்று
இருந்தவளுக்கு ஹர்ஷாவின் குரலே ஆறுதல் அளித்தது.
“சொல்லுங்க ஹர்ஷா..” என்று
சொல்லவே குரலைக் காட்டாமல் சிரமப்பட.. ஹர்ஷா கண்டுபிடித்து விட்டான்.
“என்ன ஆச்சு கீர்த்தி.. அழறையா? ஆர் யூ ஓகே?” என்று அக்கறையாக வினவ..
“ஹர்ஷா…..” என்று ஆரம்பித்தவள் அனைத்தையும் சொல்லி முடித்தாள்.
“இப்ப எப்படி இருக்காரு?” – ஹர்ஷா.
“இப்ப ஓகே.. பட் ரொம்ப பயந்துட்டோம்” என்று கீர்த்தி சொல்லி முடித்தாள்.
“அழாத கீர்த்தி.. அதான் எதுவும்
இல்லையே.. நல்லா பாத்துக்கங்க அங்கிள் ஹெல்தை..” என்று ஆறுதல்
அளித்தவன் “ஏதாவது பேசணும்னா கூட எனக்கு கால் பண்ணு கீர்த்தி.. ஃபீல் ப்ரீ
வித் மீ” – என்று சமாதானம் செய்தான். கீர்த்திக்கோ அவனது வார்த்தைகள் அந்த
நேரத்தில் இதமாய் இருந்தது.
திருவிழாவில் காணாமல் போன குழந்தையை திடீரென வந்து அள்ளி எடுத்த அன்னையைப் போல
உணர்ந்தாள் கீர்த்தி.
“கண்டிப்பா ஹர்ஷா.. நான் உனக்கு கால் பண்றேன்” என்றவள் இருநிமிடம் பேசிய பின் வைத்துவிட்டாள்.
ஆனால் அடுத்த பதினைந்து நிமிடத்தில் மறுபடியும் ஹர்ஷவர்தனிடம் இருந்து
கால் வர “சொல்லுங்க ஹர்ஷா” என்று எடுத்துப் பேச..
“நான் இங்க ஹாஸ்பிடல்ல தான் இருக்கேன் கீர்த்தி” என்று அமைதியான குரலில் சொல்ல கீர்த்திக்கு என்ன
சொல்லுவது என்றே புரியவில்லை. அவளின் வாடியக் குரலைக் கேட்டவன்
வீட்டில் இருக்க முடியாமல் வந்தே விட்டான்.
அன்னையைத் திரும்பிப் பார்க்க அவர் தந்தையோடு உள்ளே இருந்தார். இப்போது அன்னை வெளியே வரமாட்டார்
என்று எண்ணியவள் “நான் கீழ வரேன் ஹர்ஷா.. நீங்க பர்ஸ்ட் ஃப்ளோருக்கு வாங்க” என்று ஃபோனில் பேசிவிட்டு கீழ்
தளத்திற்கு சென்றாள்.
முதல் தளத்திற்கு கீர்த்தி வர ஹர்ஷாவும் வர அங்கிருந்த ஒரு காரிடாரில் இருவரும்
நின்றனர். ஹர்ஷாவைப் பார்த்த கீர்த்திக்கு ஏனோ மனம் பிசைய வலது கண்ணில் இருந்து மட்டும் கண்ணீர்
வழிந்தது. “ச்சு.. என்ன கீர்த்தி.. எதுக்கு அழுகற..” என்றவனின் கை தன்னால் அவளின் கன்னத்தைப் பற்றி
பெருவிரலால் கண்ணீரைத் துடைத்து விட்டான். அவனின் செயலில் அவள் நிமிர அவனும் அவளைப் பார்க்க.. இருவரின் கண்களும் கலந்தது.
ஹர்ஷவர்தனின் காதல் என்ற உள் உணர்வுகளைத் தன்னை அறியாமல் அவளின் அழகிய இரு விழியாலே வெளிக் கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தாள் கீர்த்தி. அவளின் பார்வையில் தானும் வீழ்ந்து கொண்டிருப்பதை ஹர்ஷவர்தன் உணர்ந்தாலும் அதை அவன் வெளியே
காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
எவ்வளவு நேரம் அப்படி நின்றார்களோ.. எங்கோ இருந்து வந்த சத்தம் இருவரின்
நிலையைக் கலைத்தது. “ஹாஸ்பிடல் பில் எல்லாம் கட்டியாச்சா?” என்று
ஹர்ஷவர்தன் கேட்க.. முதலில் புரியாமல் முழித்த கீர்த்திக்கு சிறிது நிமிடத்தில் புரிந்தது.
“கட்டிட்டோம் ஹர்ஷா” என்று பதிலை மட்டும் சொன்னாள். அது அவர்களின் ஹாஸ்பிடல் என்றோ எதையும் அவள்
சொல்லவில்லை. அதை அவள்
விரும்பவும் மாட்டாள்.
“சரி கீர்த்தி பை.. உன்ன பாக்கணும்னு தோணுச்சு அதான் வந்தேன்.. டேக் கேர்”
என்று அவன் கிளம்ப..
“தேங்க்ஸ் ஹர்ஷா” என்ற வார்த்தையில் திரும்பியவன்.. அவளை கூர்மையாகப்
பார்த்து கண்களைச் சிமிட்ட கீர்த்தி புன்னகையைப் பூத்தாள்.
“இப்படியே சிரி கீர்த்தி.. இதான் உனக்கு அழகா இருக்கு” என்றவன் செல்ல.. அவனையே பார்த்தபடி நின்றிருந்தாள்.
பார்க்கிங் வந்து பைக்கில் ஏற அவன் செல்போன் அலறியது. “சொல்லு மச்சான்” என்று போனின் திரையில் நண்பனின் பெயரைப் பார்த்தவன் பேச.. தனது நண்பன் சொன்ன விஷயத்தைக் கேட்ட ஹர்ஷவர்தன் சிலையாகி
அப்படியே நின்றான்.
நிச்சியத்தை முடித்துக் கொண்டு வீட்டிற்கு வந்த ராஷ்மிகா.. தனது பெட்டில் படுத்த படி மனசை உலப்பிக் கொண்டிருந்தவள் சிறிது நேரத்தில் கண் அயர்ந்தாள்.
காலையில் நேரத்திலே எழுந்ததோ என்னவோ அவளை ரொம்ப நேரம்
நித்திரைக்கு அழைத்துச் சென்றது. ஐந்து மணி வாக்கில் அவளது அலைபேசி மாலை அலர.. அவ்வளவு நேரம் தூங்கிய மயக்கத்தில் இருந்து கண் விழித்த ராஷ்மிகா தனது ஃபோனை எடுத்தாள்.
ஃபோன் திரையைப் பார்க்க “சரண்” என்று வந்தது.
“சொல்லுடா…” என்றபடி படுத்தபடியே ஃபோனை எடுத்து காதில் வைக்க சரண்
ராஷ்மிகாவிடம் கத்தினான்.
“ஏன்டி உனக்கு அறிவில்லையா… இதை
எல்லாம மறைப்ப.. இப்ப பாரு எவ்வளவு பெரிய விஷயம் ஆயிடுச்சுனு.. வீட்டுல என்ன நினைப்பாங்க ராஷ்மி” என்று
சரண் ஆவேசத்தில் கத்த ராஷ்மிகாவின் தூக்கம் கலைந்தது.
எழுந்து தனது படுக்கையில்
உட்கார்ந்தவள் “என்னடா எதுக்கு திட்டற.. நான் என்ன பண்ணேன்” என்று கண்களைத் தேய்த்தபடியே கேட்க..
“…………………..” – சரண் சொன்ன
செய்தியில் ராஷ்மிகா அதிர்ச்சியின் உச்சிக்கே சென்றாள்.
“என்ன சரண் சொல்ற” என்று
பதட்டத்தோடு கேட்க…
“உன் ஃபோன்-கு அனுப்பி இருக்கேன்.. பாரு ராஷ்மி..” என்றான் சரண். அதே குரலின் சூட்டோடு.
ராஷ்மூ அவளது வார்ஸ்ஆப்-ஐ திறக்க சரணின் சாட் பாக்சை ஓப்பன் செய்தாள். அவன் அனுப்பியதைப் பார்த்தவள்
திகைத்து படபடத்தாள். பெண்ணுக்கே உரிய பயமும்.. சமூகத்தின் கண்களுக்கும்
முதன் முதலாக பயந்தாள் ராஷ்மிகா. ஆமாம் அது அஸ்வின் ராஷ்மிகாவோடு
காலேஜில் அவள் இடுப்பைப் பிடித்து எடுத்திருந்த புகைப்படம். சமூக
வலைத்தளங்களில் வைரஸை விட மிக வேகமாகப் பரவிக் கொண்டிருந்தது.
“வேதாந்தம் குரூப்ஸின் வாரிசு.. இளம் பெண்ணுடன் தனிமையில் இருக்கும்
புகைப்படம்” “தொழில் அதிபர் அஸ்வின் குமார் காதலியுடன் இருக்கும் புகைப்படம்” என்று தங்கள் கைக்கு வந்ததை அடித்துத் தள்ளிக் கொண்டு இருந்தனர் எல்லோரும்.
ராஷ்மிகாவிற்கு சில நிமிடங்கள் உணர்வே இல்லை.. ‘ஹலோ’ என்று
ஃபோனில் சரண் கத்துவது கேட்க “சொல்லு சரண்” என்ற ராஷ்மிகாவின் குரலில் என்ன இருந்ததோ சரணும் கத்துவதை நிறுத்தி விசாரித்தான்.
“அந்த போட்டோ எப்படி..” என்று சரண் ஆரம்பிக்க..
“என்ன நம்பறல சரண்” என்று ராஷ்மிகா வெறுமையான குரலில் கேட்க..
“உன்ன நம்பாம இருப்பனா ராஷ்மி.. அந்த ஃபோட்டோ எப்படி எடுத்தான் அவன்..
அந்த டீடெயில்ஸ் தான் கேக்கறேன்” என்று சரண் கேட்க.. அன்று அவர்களுக்குள் நடந்த அனைத்து பேச்சு
வார்த்தைகளையும் சொன்னாள் ராஷ்மிகா.. அவன் காரை இடித்து அவனிடம் தான் ராஷ்மிகா சண்டையிட்டது என்பது உட்பட…
“அதை ஏன்டி எங்க கிட்ட சொல்லாம மறச்ச.. அன்னிக்கே எங்க கிட்ட சொல்லி இருக்கலாம்ல.. இல்ல இன்னிக்கு காலைல அவன பார்த்தில அப்போவாவது என்கிட்ட சொல்லி இருந்தா தேவா அண்ணா கிட்ட சொல்லி
இருப்பேன்ல” என்று ஆதங்கப்பட்டான் சரண். அவனுக்கு தோழியின்
எதிர்காலத்தை எண்ணி கலக்கமாக இருந்தது.
ராஷ்மிகாவும் பேசாமலேயே இருந்தாள். “வீட்டுல என்ன சொல்லப் போற ராஷ்மி”
என்று சரண் கேட்டவுடன் தான்
தந்தையின் நம்பிக்கை கண் முன் வந்தது ராஷ்மிகாவிற்கு.
ஏதோ பேச வர.. அவளால் முடியவில்லை.. தொண்டை அடைப்பதைப் போல
உணர்ந்தவள் “தெரில டா” என்றாள்.
“நான் வரட்டா ராஷ்மி” என்று கேட்க..
“இல்ல வேண்டாம் டா.. நான்
பாத்துக்கறேன்” என்றவள் அவனிடம் சொல்லிவிட்டு ஃபோனை வைத்தாள்.
ஃபோனை கையில் எடுத்துக் கொண்டு அறையில் இருந்து வந்தவளுக்கு பல யோசனைகள். வீட்டில் எப்படி சொல்வது? என்னவென்று சொல்வது என்று? அந்நேரம் பார்த்து பூஜை அறையில்
இருந்து வெளியே வந்த கல்யாணி “என்ன ராஷ்மி ஐந்து மணி வரைக்குமா
தூங்குவ? சொன்ன நக்கல் வேற பேசுவ” என்றவர் மகளின் அருகில் வந்து நெற்றியில் திருநீறை பூச.. வயிற்றில்
எல்லாம் ஏதோ பிசைவதைப் போல உணர்ந்தாள் ராஷ்மிகா.
அவளின் நல்ல நேரமோ கெட்ட நேரமோ “ராஷ்மி குட்டி” என்று அழைத்தபடி அன்று சீக்கிரமே வீட்டிற்கு வந்தார் சக்திவேல்.
அப்பாவைக் கண்டவளுக்கு உடம்பு உதடு எல்லாம் துடித்து நடுங்க ஆரம்பித்தன. அப்பா தன்னை நம்புவாரா? அதுவும் அந்த போட்டோவைப் பாத்தா நம்மள என்ன நினைப்பாரு? என்று ராஷ்மிகா நினைத்து உள்ளுக்குள் மருகினாள்.
“ராஷ்மி இங்க வாடா” என்று கையை ஷோபாவில் தட்டி தன் பக்கத்தில் அமரும் படி அழைத்தார்.
ராஷ்மிகா அமைதியாக வந்து அருகில் அமர “ஏன்டா ஒரு மாதிரி இருக்க.. உடம்பு எதுவும் சரி இல்லையா?” என்று
நெற்றியிலும் கழுத்திலும் கை வைத்துப் பார்க்க ராஷ்மிகாவிற்கு அழுகை
வந்துவிடும் போல இருந்தது. முயன்று கட்டுப்படுத்தி அமர்ந்திருந்தாள்.
“அப்பாவோட ப்ரண்ட் அசோக் அங்கிள் தெரியும்ல.. அவனோட பையனுக்கு உன்ன கேக்கறான் மா.. நீ படிச்சிட்டு
இருக்கணு சொன்னேன்.. அவன் இப்போ எங்கேஜ்மன்ட் வச்சிட்டு நீ முடிச்ச அப்புறம்
கல்யாணம் வச்சிடலாம்னு சொல்றான்.. நீ ஓகே சொன்னா நான் அவன் கிட்ட சொல்லிடுவேன்..” என்று அவர் பேசி முடிக்க.. ராஷ்மிகா விக்கித்துப் போய் அமர்ந்திருந்தாள்.
அந்நேரம் என்று பார்த்து கார் சத்தம் கேட்க.. அப்பாவும் மகளும் திரும்பினால்
விஜயலட்சுமியும் ஹர்ஷாவும் காரில் இருந்து இறங்கிக் கொண்டிருந்தனர். பின்னால் இன்னொரு காரில் சிவக்குமார்
இறங்கிக் கொண்டு இருந்தார். அவர் உடையைக் கூட மாற்றாமல் நேராக அலுவலகத்தில் இருந்து வந்ததில் இருந்தே அவருக்கு விஷயம் எட்டிவிட்டது என்பதை உணர்ந்து கொண்டாள்
ராஷ்மிகா.
உள்ளே மூவரும் நுழைய “கல்யாணி அண்ணா அண்ணி எல்லாரும் வந்திருக்காங்க..” என்று சமையல் அறையை நோக்கிக் குரல் கொடுக்க..
சிவக்குமாரோ அதைக் கண்டு
கொள்ளாது மகளின் முகத்தையே பார்த்திருந்தார்.
“ராஷ்மி இங்க வா” என்று சிவக்குமார் அழுத்தமானக் குரலில் அழைக்க.. அவரின் அருகில் அமைதியாய் சென்று
தலை குனிந்தபடி நின்றாள்.
“என்ன ராஷ்மி ம்மா இதெல்லாம்” என்று அவர் கேட்க..
“பெரிப்பா.. ” என்று நிமிர்ந்த
ராஷ்மிகாவின் கண்களில் பெரிப்பா தன்னை நம்பவில்லையோ என்ற பயம்
எழுந்தது.
“என்ன ஆச்சு அண்ணா” என்று
சக்திவேல் தன் அண்ணன்
சிவக்குமாரிடம் விசாரிக்க.. அவர் ஹர்ஷவர்தனின் மொபைலை வாங்கி தன் தம்பியிடம் தந்தார். அப்போது என்று சமையல் அறையில் இருந்து வந்த கல்யாணி தன் கணவர் கையில் இருந்த
புகைப்படத்தைப் பார்க்க.. அதிர்ச்சியில் இரண்டு கைகளால் வாயைப்
பொத்தியவரின் கண்களில் கண்ணீர் முத்துக்கள் அரும்பின.
கணவர் அப்படியே நிற்பதைக் கண்டவர்.. ராஷ்மிகாவின் கன்னத்தில் பளார் என்று
அறைந்து விட்டார். ராஷ்மிகா அன்னை தன்னை அடிப்பார் என்றே காத்திருந்தாள்..
அப்படியே கல் போன்று நின்றவளை கல்யாணி மறுபடியும் கை ஓங்க.. மகளின்
கையைப் பிடித்து தன் பக்கம் ராஷ்மியை இழுத்துக் கொண்டார் சக்திவேல்.
தந்தையும் அடிக்கப் போகிறார் என்று இறுக கண் மூடி ராஷ்மிகா நிற்க “என் பொண்ணு அந்த மாதிரி கிடையாது..” என்று சக்திவேலின் வார்த்தைகள்
ராஷ்மியின் காதில் விழ.. தந்தையின் தோளிலேயே சாய்ந்து கண்களை இறுக மூடி நின்றாள். அழுகையை அடக்க
தொண்டை வலி எடுத்தது
ராஷ்மிகாவிற்கு.
“அப்ப இந்த ஃபோட்டோ பொய்னு சொல்றிங்களா?” என்று ஆங்காரமாகக் கேட்டார் கல்யாணி.
“பொய்னு சொல்லல.. ஆனா என் பொண்ணு தப்பு பண்ண மாட்டானு சொல்றேன்” என்று சக்திவேல் அழுத்தம்
திருத்தமாகச் சொன்னார்.
“என்ன நடந்துச்சு ராஷ்மி.. எங்க கிட்ட சொல்லு” என்று சிவக்குமார் கேட்க.. தனது பெரியப்பாவின் குரலில்
நிமிர்ந்தவள் அவரின் முகத்தைக் காண முடியாமல் குன்றி நின்றாள் ராஷ்மிகா.
இதற்கு காரணமான அஸ்வின் குமாரின் மேல் ராஷ்மிக்கு கோபமாக வந்தது. “உன்ன அழ வைக்காம விடமாட்டேன்”
என்று அவன் சொன்னது வேறு அவளின் செவியில் வந்து ஒலித்தது. அதற்காகவே
கண்களில் ஒரு சொட்டுக் கண்ணீரைக் கூட வீணாக்காமல் நின்று இருந்தாள்.
அவளின் அருகில் வந்த விஜயலட்சுமி ராஷ்மிகாவின் தோளைத் தொட்டு “ராஷ்மி.. இந்த மாதிரி ஃபோட்டோ
ஒண்ணு வந்திடுச்சுனு ஹர்ஷா வந்து சொன்னப்ப.. உன் பெரியப்பாவும் உன்
அப்பா மாதிரி தான் நம்ம புள்ள அப்படி இல்லனு சொன்னார்.. சொல்லுடா கண்ணு. ஏன் எதுவும் பேசாம நிக்கற நீ” என்று கேட்க.. அவரை அணைத்து முகத்தைத் தோளில் சாய்த்தவளுக்கு
மூச்சு தான் பலமாக வந்தது. அழுகையை அடக்க நினைத்து கடைசியில் மூச்சுத் திணறி விட்டது அவளுக்கு.
ஒரு நிமிடம் பயந்த எல்லோரும் அவளை உட்கார வைக்க “எல்லாரும் காத்து வர மாதிரி தள்ளி இடம் விட்டு நில்லுங்க” என்று ஹர்ஷாவை எல்லோரையும் தள்ளி நிற்க வைக்க “இந்தா குடி” என்று தண்ணீரை கொண்டு வந்த அன்னையை ராஷ்மிகா நிமிர்ந்து பார்க்க அவரின் கண்களில் கண்ணீர்.
“அம்மா நீ என்ன நம்பலையா ம்மா” என்று திக்கித் திக்கி ராஷ்மிகா மூச்சடைக்க கேட்க.. அவள் அருகில் உட்கார்ந்தவரால் முகத்தை மூடிக் கொண்டு அழ மட்டுமே
முடிந்தது. என்றுமே வாயாடும் மகள் இப்படி முகம் வாடி தன்னிடம் குன்றிய முகத்துடன் கேட்க அவளைப் பத்து மாதம்
சுமந்தவரால் தாங்க முடியவில்லை. பெண்ணின் வாழ்க்கையில் அடுத்து
என்ன ஆகப்போதோ என்று நினைத்து பயந்தார் கல்யாணி.
இன்னொரு பக்கம் உட்கார்ந்த
ஹர்ஷவர்தன் “அக்கா.. சித்தி ஏதோ கோவத்துல அடிச்சுட்டாங்க.. ஆனா உன்ன எல்லாரும் நம்பறோம் க்கா.. என்ன ஆச்சுனு மட்டும் சொல்லு” என்று ஹர்ஷவர்தன் ராஷ்மிகாவின் கைகளைப்
பிடித்துக் கேட்க..
“இந்த ஃபோட்டோல இருக்கிறது நான் தான்.. ஆனா அந்த ஃபோட்டோ அவன் என்ன இழுத்துப் புடிச்சு எடுத்துட்டான்”
என்று மட்டும் சொல்லியவள் முடியோடு சேர்த்து தலையைப் பிடித்துக் கொண்டு உட்கார்ந்து விட்டாள்.
“நான் பாத்துக்கறேன்” என்ற சிவக்குமார் வெளியில் வேக நடையோடு கிளம்பினார்.
அடுத்த நாள் காலை நகேஷ்வரன் வீட்டிற்கு வரவழைக்கப்பட்டார். அவருக்கு வசதியாக தலையணையை வைத்துக்
குடுத்த அஸ்வின் குமார் நகர அவனின் கையைப் பிடித்தார் நகேஷ்வரன். “என்னப்பா.. யாரோ ஒரு பொண்ணு கூட
நீ இருக்க ஃபோட்டோ வந்திருக்குனு சொல்றாங்க” என்று அமைதியானக் குரலில் அவர் கேட்க அஸ்வின் குமார்
முதல் முறையாக தலை குனிந்தான். கீர்த்தனா ஆதர்ஷினியும் செல்வமணியும் அங்கே தான் நின்றிருந்தனர்.
“தப்பு ப்பா குமரா.. அந்த பொண்ணோட வீட்டுல எவ்வளவு கஷ்டப்படுவாங்க
சொல்லு.. இதே நம்ம தர்ஷூக்கு இப்படி ஆனா சும்மா இருப்போமா சொல்லு” என்று அவர் கேட்க.. அமைதியாகவே
அமர்ந்திருந்தான்.
“ஸாரி ப்பா..” – என்றான் அஸ்வின் குமார்.
“அது அவங்க கிட்ட நம்ம தான்பா கேக்கணும்” என்று நாகேஷ்வரன் சொல்ல.. அஸ்வின் அதிர்ந்தான்.
“அப்பா.. நான் வேணும்னா சாரி கேக்கறேன்.. நீங்க எல்லாம் வேணாம்” என்றவன் எழுந்துவிட்டான்.
அறையின் வாசல் வரை சென்றவன் திரும்பி “அந்த ஃபோட்டோல இருக்கிறது
நான் தான்பா.. நான் தான் எடுத்தேன்.. ஆனா நான் லீக் பண்ணல.. உங்க பையன் நல்லவன் இல்ல தான்.. ஆனா
தரங்கெட்டவன் இல்ல.. நீங்களும் என்னை அப்படி வளக்கல” என்றவன் வெளியே விறுவிறுவென்று சென்று
விட்டான்.
வெளியே வந்தவன் நேரே சென்ற இடம் அவர்களது பரம்பரை தொழில் எதிரியின்
வாரிசை அஸ்வின் குமார் அடைத்து வைத்திருக்கும் இடம். அவன் தான் இவை எல்லாவற்றையும் செய்தது.
ராஜபாண்டிக்கு பணத்தைக் கொடுத்து தொழிலில் குளறுபடி செய்தது. அஸ்வினுடைய பெர்சனல் டேப் மற்றும் லேப்டாப்பை ஆள் வைத்து எடுத்தது. முதலில் அஸ்வினுடைய தொழிலிலும்
குழப்ப எண்ணி டேப்-ஐ எடுக்க.. அதை மிகவும் செக்யூர்ட் பாஸ்வோர்ட் போட்டு வைத்திருந்தான் அஸ்வின். அதையும் சில நவீன டெக்னாலஜி மூலம் தகர்த்து
விட.. தொழில் ரீதியாக எதையும் அவனால் கண்டறிய முடியவில்லை. அவ்வளவு பாஸ்வோர்ட் வைத்திருந்தான் அஸ்வின். ஆனால் விதியின் சதியால் அஸ்வின் ராஷ்மிகா ஃபோட்டோ அவன் கையில்
கிடைத்து வெளி உலகிற்கு அம்பலம் ஆனது.
“ரிஷி.. அவன் உள்ள தான” என்று வினவியபடி உள்ளே அந்த பழைய கட்டிடத்திற்குள் நடந்தான் அஸ்வின். “ஆமா ஸார்” என்று ரிஷி சொல்ல இருவரும் உள்ளே சென்றனர்.
பணத்திலும் ஏசியிலும் செழித்த வாரிசான அஜய் அங்கு கட்டப்பட்டுக் கிடந்தான். அவனின் மயக்கமும் அப்போது தான் தெளிந்து இருந்தது.
அவன் கீழே வாயை அடைத்து கட்டியபடி உட்கார்ந்திருக்க அங்கு இருந்த பழைய ஸ்டூல் ஒன்றில் உட்கார்ந்த அஸ்வின்
குமார்.. அவனை மேல் இருந்து கீழ் வரை ஆராய்ந்தான். அவனை விட இரண்டு வயது சின்னப் பையன் தான். இரண்டு குடும்பத்திற்கும் பகை என்றாலும் குடும்ப அளவில் எதுவும் வந்ததில்லை.. அதை
இன்று அஜய் மீறி இருந்தான்.
ரிஷியிடம் கட்டிங் ப்ளேயரை வாங்கிய அஸ்வின் குமார் “ரொம்ப தைரியம்ல ரிஷி இவனுக்கு” என்று கட்டிங் ப்ளேயரை இரண்டு முறை அமுக்கி பார்த்தபடி கேட்டான் அஸ்வின்.
“இவ்வளவு தைரியம் என்கிட்ட கூடாது அஜய்.. என்கிட்டு நேரா மோதணும்.. தப்பு பண்ணிட்ட” என்றவன் கட்டிங் ப்ளேயரை
அஜயின் சுண்டு விரல் நகத்தில் வைத்து அழுத்தத்தைக் கொடுக்க அவன் வலியால் அலறினான்.
“என் ஃபோட்டோவ லீக் பண்ற தைரியம் வேற” என்ற அஸ்வின் குமார்.. அடுத்து மோதிர விரலில் இன்னும் அழுத்தத்தைக் கொடுக்க அவன் துடிதுடித்துப் போனான். இரத்தம் கசிந்து விரல் நசுங்கும் அளவு சென்றது.
அவன் வலியில் மன்னிப்பு கேட்கும் வரை அஸ்வின் விடவில்லை. அவன் மன்னிப்பு
கேட்ட பிறகு அவனை எச்சரித்து அனுப்பி வைத்தான் அஸ்வின் குமார்.
“ஸார்… அடுத்து…” என்று ரிஷி இழுக்க..
“யெஸ்.. நான் சொன்ன மாதிரியே தான்” என்று அஸ்வின் குமார் உறுதியாகச்
சொல்ல ரிஷி உள்ளுக்குள் அதிர்ந்தான். தன்னையும் தன் குடும்பத்தைப் பற்றியே
யோசித்த அஸ்வினுக்கு அப்போது தான் ராஷ்மிகாவின் நியாபகம் வந்தது. அவளிடம் கண்டிப்பாக ஒரு நாள்
மன்னிப்பு கேட்டுவிட வேண்டும் என்று எண்ணியவன் அடுத்து செல்ல வேண்டிய இடத்தை நோக்கி பயனித்துக் கெண்டிருந்தான்.
அடுத்த நாள் கல்லூரிக்கு ராஷ்மிகா வர எல்லோரின் பார்வையும் அவள் மேல் தான் இருந்தது. “யாரையும்
கண்டுக்காதே” என்று சரண் சொல்லி அழைத்து வந்தவை யாவும்.. அனைவரின்
பார்வையிலும் தவிடு பொடி ஆனது. “பெரிய ஆளா பிடிக்கத் தாண்டா உன்ன வேணாம்னு சொல்லி இருப்பா” என்று
ராஷ்மிகா உள்ளே நுழையும் போது கேட்ட குரலில் திரும்பினாள். அவளை இந்தக்
கல்லூரி வந்த புதிதில்.. ப்ரபோஸ் செய்த வகுப்பின் சக மாணவனுடைய தோழன்
தான் பேசிக் கொண்டு இருந்தாள்.
“என்ன பத்தி தேவை இல்லாம பேசற வேலை வச்சுக்காதே” என்று ராஷ்மிகா சீற..
“உண்மைய சொன்னா கோபம் வேற வருதா” என்று அவர்கள் கேலி செய்ய ராஷ்மிகாவிற்கு அவமானமாக இருந்தது.
சரண் அப்போது தான் லைப்ரரிக்கு போய் விட்டு வர.. அவனைப் பார்த்த பசங்கள் சற்று அடங்கினர்.. ஆனாலும்
கேலிச் சிரிப்புகளை எவரும் விடவில்லை. கல்லூரியிலும் இதில் அஸ்வின் குமார்
சம்மந்தப்பட்டு இருப்பதால் ஆசிரியர்கள் யாரும் எதுவும் கேட்கவில்லை.
மாலை ஆக மான்வி சிவா சரணோடு வந்து காரில் ஏறியவள் “சரண்.. ஏதாவது
கோயிலுக்கு போடா” என்றாள். அவளின் மனசே சரியில்லை என்பதற்கு அடையாளமாக இருந்தது அவள் கேட்டது.
கோயிலில் இறங்கி சரண் வண்டியை நிறுத்தப் போக.. சிவா ஏதோ ஃபோன் வர
நகர்ந்தான். மான்வியும் ராஷ்மிகாவும் உள்ளே சென்று முன்னால் இருந்த சில
தெய்வங்களை கும்பிட்டனர்.
பின் சன்னதிக்கு வந்தவர்கள் இருவரும் கண்களை மூடி முருகரை வழிபட்டனர். சாமி கும்பிட்டு விட்டு மான்வி
ராஷ்மியைப் பார்க்க அவள் இன்னமும் கண் மூடியே இருந்தாள். ‘சரி சுற்றிவிட்டு
வருவோம்” என்று அவளும் நகர்ந்தாள்.
“கடவுளே. ஏன் இப்படி பண்ண.. என் நிம்மதி போனதும் இல்லாம.. வீட்டுல எல்லார் நிம்மதியையும் கெடுத்திட்டுயே.. அவன வாழ்க்கைல பாக்கவே கூடாதுனு நினைச்சேன்.. இப்படி அவனை ஏன் என்
வாழ்க்கையில அடிக்கடி கொண்டு வர… இனிமேலும் வாழ்க்கைல நான் அவன
பாக்கவே கூடாது முருகா.. அவன் யோசனை கூட எனக்கு வரக் கூடாது” என்றவள் கண்ணைத் திறக்க ஐயர் வாயைப் பிளந்தபடி ராஷ்மிகாவைப் பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தார்.
பக்கத்தில் நிழலாட திரும்பியவள் அஸ்வினைக் கண்டுத் திடுக்கிட்டாள். அவனோ சாதாரணமாக ஐயர் தட்டில் இருந்த குங்குமத்தை எடுத்து ராஷ்மிகாவின் கழுத்தில் தான் கட்டிய தாலியில் குங்குமத்தை இட்டான். பின் நெற்றியிலும் வைக்க ராஷ்மிகா வேறோடி நின்றாள். (ராஷ்மி அன்று
போட்டிருந்த காலர் நெக் காட்டன் சுடிதாரும்.. மொத்தமான இரண்டு பக்கமும் போட்டிருந்த காட்டன்
துப்பட்டாவும் அஸ்வின் தாலி கட்டியதை ராஷ்மிகாவால் உணர முடியவில்லை. அதிலும் அவளது மும்முரமான வேண்டுதல் அவளை எதையும் உணர வைக்கவில்லை.) திரும்பி கடவுளைப் பார்த்தவளின் முகத்தில் அப்படி ஒரு ஏமாற்றம். கடவுளின் மீதே குற்றம் சாட்டும் பார்வை.
அஸ்வினைத் திரும்பி நின்று நேராய்ப் பார்த்தவள் முறைக்க.. அஸ்வினும் ஒரு வித கோபத்தோடு அவளை முறைத்தக் கொண்டு இருந்தான். இருவருக்குமே
எதற்கும் அடங்காத குணங்கள்..
எரிமலையாய் இருவரும் எதிர் எதிரே நிற்க விதி “இன்னும் முடியவில்லை கண்ணே” என்று சிரித்தது.