காதல் சதிராட்டம் – 8

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

நகர்ப்புறத்தின் மையத்தில் அமைந்து இருந்தது அந்த ஹாட் சிப்ஸ் கடை.

அந்த கடையின் உள்ளே இருந்து ” ஹாப்பி பேர்த்டே வினய்… வினய்… ” என்ற இரைச்சல் குரல்கள் தெருமுனை வரை கேட்டு எல்லோரையும் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது.

அந்த பிறந்தநாளுக்கு சொந்தக்காரனோ தன்னை சுற்றி இருந்தவர்களை ஒரு திகிலோடுப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான்.

ஆனால் அவனை சுற்றி இருந்தவர்களோ அவனது முகப்பாவனைகளை சிறிதும் லட்சியம் செய்யாமல் ” வினய் நீ பிறந்துட்ட… மச்சான் வினய் நீ பிறந்துட்ட… வினய் உனக்கு பிறந்தநாள்… மச்சான் வினய் உனக்கு பிறந்தநாள்… ஏன் மச்சான் நீ பிறந்த… எங்க உசுரை வாங்கவா நீ பிறந்த… அடி  வாங்க ரெடியா மச்சான்… என் ஆசை மச்சான் அடி வாங்க ரெடியா…வினய் உனக்கு பிறந்தநாள்…” என்று அவர்கள் பாடிய பிறந்த நாள் பாடலை புன்னகையுடனும் அடுத்து நடக்கப் போகும் சம்பவத்தை நினைத்து பீதியுடனும் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தான் வினய்.

அவனுடைய கவலையை இன்னும் அதிகரிக்கும் வண்ணமாய் அந்த நேரம்  அவன் முன்னே கொண்டு வந்து வைக்கப்பட்டது ப்ளாக் கரண்ட் ஃப்ளேவர் கேக்.

வட்ட வடிவ கேக்கின் சுற்றுப்புறம் முழுக்க சிறிய சிறிய பூக்கள் அலங்கரிக்கப்பட்டு இருந்தன. நடுப்புறத்தில் இரண்டு குட்டி ஹார்ட்டின் போடப்பட்டு பார்ப்பதற்கே மிகவும் அழகாக இருந்தது.

அதன் அழகை ரசித்துக் கொண்டே நின்று இருந்த வினய்யின் மீது சட்டென அந்த அழகிய கேக்கை கூழாக்கி முகம் முழுக்க வண்ணம் அடித்து வைத்து இருந்தனர் வினய்யின் நண்பர்கள். நொடிப் பொழுதில் அந்த கேக் கூழாக மாறி இருந்தது.

  ” ஏன்டா இப்படி வேஸ்ட் பண்ணீங்க??” என்று அவன் கோபமாய் திட்ட திரும்பிய நேரம் அந்த கடையில் பில்லிங் செலுத்தப்படுத்தப்படும் இடத்தில் நின்று இருந்த பெண் அவன் முகத்தையே ஒரு வித சோகத்துடன் பார்த்தாள்.

கண்களின் இடையில் விழுந்து மறைத்துக் கொண்டு இருந்த க்ரீமை விலக்கிவிட்டு அந்த பெண்ணை மீண்டும் பார்த்தான் ஆனால் அவளோ  அழுது கொண்டே ரெஸ்ட் ரூமிற்கு ஓடினாள்.

சற்று முன்பு அந்த கேக்கை புன்னகையுடன் கொண்டு வந்தது வைத்ததும் அதேப் பெண் தான்.

ஏன் அழுகிறாள் என்று புரியாமல் திகைத்தவனுக்கு நொடிப் பொழுதினுள்  அவளுடைய வருத்தம் கொஞ்சம் புரிந்தாற் போல இருந்தது.

அவளை சமாதானம் செய்து அவளுடைய பழையப் புன்னகையை இதழ்களில் கொண்டு வர வேண்டும் என உள்ளம் தவித்தது. ஆனால் சுற்றி இருந்த நண்பர்களோ இங்கு நடந்த எதையும் கவனிக்கவில்லை அந்த கேக்கையே படாதப்பாடு படுத்திக் கொண்டு இருந்தனர்.

” முகத்தை வாஷ் பண்ணிட்டு வந்து உங்களை வைச்சுக்கிறேன் டா… ” என்று சுற்றி இருந்த நண்பர்களை பார்த்து  திட்டியவன் வேகமாக  ரெஸ்ட் ரூம் பக்கம் ஓடினான்.

அந்த வாஷ் பேஷனின் அருகே கலங்கிய கண்களுடன் நின்று கொண்டு இருந்த அந்த பெண்ணைப்  பார்த்தபடி தன் முகத்தைக் கழுவியவன் டிஷ்யூ பேப்பரை எடுத்து மீதி க்ரீமை சுத்தப்படுத்தியபடி அவளை நோக்கித் திரும்பினான். கைகளைக் கட்டியபடி அவளது கண்களில் இருந்த கலக்கத்தையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான் அவன்.

யாரோ தன்னை உற்றுப் பார்ப்பதை உணர்ந்தவள் சட்டென நிமிர்ந்துப் பார்த்தாள். எதிரே கைகளைக் கட்டியபடி தன்னைப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தவனை குழப்பத்துடன் பார்த்துக் கொண்டு இருந்த நேரம் அவனுடைய குரல் ஒலித்தது.

” சாரி… ” என்றவனது வார்த்தையில் அவனது மனதினில் இருந்த வருத்தம் அப்பட்டமாக தெரிந்தது.

” அவள் எதற்கு??” என்றாள் குழப்பமாக.

“இல்லை நீங்க அவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு செஞ்ச கேக்கை இப்படி ஒரு நொடியிலே வீணாக்கி உங்களை கஷ்டப்படுத்தியதுக்கு… உண்மையாவே சொல்றேன் கேக் நல்லா டேஸ்டா இருந்தது… ” என்றவனை ஆச்சர்யமாகப் பார்த்தாள்

. அவனது வார்த்தைகளில் ஒரு இதம் இருந்தது… அதுவரை கண்களில் குவிந்து வெளிவாரமல் இமைகளுக்குள்ளேயே பொத்தி வைத்து இருந்த கண்ணீரை சட்டென கண்கள் உள்ளே இழுத்துக் கொண்டது.

உதட்டில் தோன்றிய குறுநகையுடன் “உண்மையாகவா??” என்றாள்.அவன் உண்மையாக தான் சொல்கிறானா என்பதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்வதற்காக…

மெய்யாக தான் சொல்கிறேன் என்பதை
உணர்த்தும் படி உதட்டில் தோன்றிய புன்னகையுடன் தலையை மேலும் கீழுமாக அசைத்தான் அவன்.

அதைக் கண்டதும் அவள் முகத்தினில் இருந்த அந்த கடைசி சோகத்தையும் அவள் உதட்டினில் வழிந்த அந்த புன்னகை விழுங்கிவிட்டது. அவளது முகம் பிரகாசமானது.

” நான் பண்ண முதல் கேக் இதான்… அதான் ஒரு வித பதட்டத்தோடவும் ஆர்வத்தோடவும் செஞ்சேன்.. ஆனால் அந்த கேக் டேஸ்ட்டே பண்ணாம இப்படி வீணா போயிடுச்சேனு தான் கஷ்டம்  ஆகிடுச்சு… ஆனால் நீங்க சொன்ன அப்புறம் அந்த வருத்தமும் போயிடுச்சு… உண்மையாவே அந்த கேக் நல்லா தான் இருந்ததா???” என்று இந்த முறை அழுத்திக் கேட்டாள்.

தன்னைப் புன்னகைக்க வைப்பதற்காக ஒரு வேளை பொய் சொல்கின்றானா?? என்ற சந்தேகத்தில் தான் இத்தனை முறை அதேக் கேள்வியை கேட்கிறாள் என்று புரிந்தவன் இதழுக்குள் மெல்லியதாய் ஒரு புன்னகைக் கீற்று உருவாகியது.

” சத்தியமா நல்லா இருந்தது… நான் பொய் சொல்லல..அதுவும் அந்த சுத்தி இருந்த பூ பார்க்கிறதுக்கும் சாப்பிடுறதுக்கும் அருமையா இருந்தது… அப்படியே வெண்ணெய் மாதிரி சருக்கிக்கிட்டு உள்ளே போச்சு… எனக்கு கேக்கை முகத்துல பூசினாலே சட்டுனு கோபம் வரும்… ஆனால் இந்த முறை சட்டுனு கோபம் வரல… ” என்று சொல்லிக் கொண்டே சென்றவன் மேலும் முடிக்காமல்  அவளைப் பார்த்து நிறுத்தினான்.

” அப்போ என் கேக் நல்லா இல்லைன்றதாலே தான் உங்களுக்கு சட்டுனு கோவம் வரலையா… ” என்று வருத்தத்தை தேக்கி வைத்த குரலில் கேட்டாள்.

அவளைப் பார்த்து புன்னகையுடன் மறுத்தவன் ” நல்லா இருந்ததாலே தான் சட்டுனு கோபம் வரல. அந்த கேக்கோட டேஸ்ட்ல ஒரு நிமிஷம் மெய் மறந்து நின்னேன்றது தான் உண்மை. உண்மையா நீங்க நல்லா கேக் பண்றீங்க… ஆல் தி வெரி பெஸ்ட் டூ யுவர் அப்கம்மிங் கேக்ஸ்… ” என்று அவளை வாழ்த்தியவன் தன் நண்பர்களை நோக்கி வந்தான்.

அவன் அங்கு வந்தது தான் தாமதம்…அவனது நண்பர்கள் அவனுக்கு கொடுப்பதற்காக தயாராக வைத்து இருந்த birthday bumps என்னும் அடியை கொடுக்கத் துவங்கிவிட்டனர்.

எல்லோருடைய அடியையும் தாங்குமரம் போல தாங்கிக் கொண்டு இருந்தவனை ஒரு ஐந்து நிமிடம் போட்டு பாடாய் படுத்தி எடுத்துவிட்டு அவனது நண்பர்கள் போய் தொலைடா என்பதைப் போல பாவம் பார்த்து விட்டுவிட்டவர்கள் சோர்ந்து போய் தொப்பென வரிசையாக சேரில் அமர்ந்தனர்.

“மச்சான் டேய் உன்னை அடிச்சு அடிச்சு எங்களுக்கு டயர்ட் ஆகிடுச்சுடுடா.. ஒரு கோக் சொல்லுடா… “

” ஏன்டா என் மூக்கை உடைச்சிட்டு உனக்கு இப்போ கோக் கேட்குதா… “

” ஹே வினய் பையா… எப்போ டி.ஆர் கிட்டே அசிஸ்டென்ட்டா சேர்ந்த??….ரைமிங்கலாம் டைம்மிங்ல பக்காவா வருதே மேன் உனக்கு… “

” எல்லாம் கடவுளோட ஆசிர்வாதம் மச்சான்… ” என்று பேசிக் கொண்டு இருந்தவர்களை புன்னகையுடன் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள் அவள்.

அவர்களது செயலில் குறும்பு இருந்தாலும் அதன் பின்னால் இழையோடிருந்த அந்த பாசமும் அவளது விழிகளுக்கு தென்பட்டது… அவர்களையே  இமைக்க மறந்துப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்த நேரம் அவளை நோக்கி வினய் நோக்கி வந்து கொண்டு இருந்தான்.

அவன் கையில் சிறியதாக ஒரு ஸ்டிக்கி நோட்ஸ் இருந்தது… (அதாவது துண்டு சீட்டு… ) அந்த துண்டு சீட்டை பில்லிங் இடத்தில் நின்று கொண்டு இருந்த அவளை நோக்கி நீட்டினான்… அதை பெற்றுக் கொண்டவள் வாசித்துப் பார்க்க ” தேங்க்ஸ் ஃபார் யுவர் கேக்” என்று எழுதி இருந்தது.

அதைப் பார்த்து புன்னகைத்த  அவள் ஏற்கனவே அவனுக்காக எழுதி வைத்து இருந்த இன்னொரு ஸ்டிக்கி நோட்ஸை எடுத்து நீட்டினாள்.

அதில் ” happy birthday to a great soul… ” என்று எழுதி இருந்தது. அதைப் பார்த்ததும் இதழ்களில் குறுஞ்சிரிப்பு வழிந்தோடியது..

” தேங்க்ஸ்… ” என்றான் மனதாராக.

“யூ ஆர் ஆல்வேஸ் வெல்கம்… ” என்றாள் இவள் இனிதாக.

அதற்குள் அவனது நண்பர்கள் பட்டாளம் அவனை சுற்றி வளைத்துவிட சிறு தலையசைப்புடன் அவளிடம் இருந்து விடைப் பெற்றுக் கொண்டான். அவளும் சிறு தலையசைப்போடு அவனை வழியனுப்பி வைத்தாள்.

இன்னும் இரண்டே வாரத்தில் அவளை மீண்டும் சந்திக்கப் போகிறோம் என்பதை அறியாமலேயே அவளை கடைசி முறையாக திரும்பிப் பார்த்தவன் விழிகளில் அவள் உருவத்தையும் புன்னகையையும் சேமித்தபடி அந்த கடையினில் இருந்து வெளியேறினான்.

💐💐💐💐💐💐💐

அன்று கல்லூரியே ஜெகஜோதியாக இருந்தது. முதலாமாண்டு மாணவர்களை வரவேற்பதற்கான ஃப்ரெஷர்ஸ் டே படு உற்சாகமாக நடந்துக் கொண்டு இருந்தது. அவர்களை குஷிப்படுத்துவதற்தாக தன் கிட்டாரோடு அரங்கத்திற்குள் வினய் நுழைந்துக் கொண்டு இருந்த நேரம் அவனது காதுகளை வந்து நிறைத்தது ஒரு இனிமையான குரல்.

அன்பென்ற மழையிலே 
    அகிலங்கள் நனையவே என்ற பாடல்வரியைப் பாடிக் கொண்டு இருந்த குரல்  யாழிசையும் குயிலிசையும் தோற்கடித்துக் கொண்டு இருந்தது.

இந்த பாடலை தன் குரலால் பாடி ஆசிர்வதித்தப் பெண் யார் என்ற ஆவலோடு  வினய் நிமிர்ந்துப் பார்த்த நேரம் அங்கே அந்த ஹாட் சிப்ஸ் கடையில் பார்த்த பெண் நின்று கொண்டு இருந்தாள்.

அவளையும் அவளது குரலையும் இமைக்க மறந்துப் பார்த்து நின்று கொண்டு இருந்தவனை சுற்றி இருந்த நண்பர்கள் ” மச்சான் டேய் மச்சான் டேய்… என்ன ஆச்சுடா.. ஏன் அப்படியே நின்னுட்டே… ” என்று தட்டி உலகுக்கு கொண்டு வர முயற்சி செய்துக் கொண்டு இருந்ததைப் போல ப்ரணவ்வும் முயற்சி செய்துக் கொண்டு இருந்தான்…  அவன் மாய உலகில் சிக்கித் தவிக்கின்றான் என்பது புரியாமல்…

” அண்ணா என்ன அண்ணா ஆச்சு??.. ஏன் இப்படி சிலை மாதிரி நின்னுட்டு இருக்கீங்க… சீக்கிரமா தலையாறு ஃபால்ஸ் போயிடலாம் அண்ணா… இல்லைணா இருட்டிடும்… “என்ற ப்ரணவ்வின் குரல் அவனை நடப்புக்கு இழுத்துக் கொண்டு வந்து இருந்தது… யோசனைக் கலைந்தவன் எதிரில் பார்த்தான்…

எதிரே ஆதிரா உத்ராவுடன் பேசிக் கொண்டு இருந்தாள்… அவளையே சில விநாடிகள் பார்த்தவன் பின் ஒரு பெருமூச்சுடன் ப்ரணவ்வின் பக்கம் திரும்பி ” இருட்டுறதுக்குள்ளே தலையாறு ஃபால்ஸ் போயிடலாம் டா.. எல்லோரும் வண்டியிலே ஏறுங்க ” என்று சொல்லி முடித்த நேரம் எல்லோரும் காரினில் ஏறி அமர கார் தலையாறு அருவி நோக்கி விரைந்துக் கொண்டு இருந்தது.

   வெண்ணிலவே நீ
   யார் வானை
அலங்கரிக்க பிறந்து  இருக்கிறாய்…