mayavan- 3

அத்தியாயம் 3

பிரபல மருத்துவமணை ஆபரேஷன் தியேட்டர் வாயிலில் முகம் இறுக குறுக்கும் நெடுக்கும் நடந்து கொண்டிருந்தான் அபிஜித். இவ்வாறு நடக்கும் என்று அவன் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவளை காப்பதற்காக இவன் சண்டையிட, அவளோ இவனை காக்க வேண்டி குறுக்கே பாய்ந்திருக்கிறாள்.

அத்தோடு தலையில் வேறு “கடவுளே” என்று வாய்விட்டு புலம்பியவன் அங்கிருந்த சேரில் தொப்பென்று அமர்ந்துவிட்டான். அவளுக்கு ஒன்றும் ஆகக்கூடாது. அவளுக்கு ஒன்றென்றால் என் மனமே என்னை மன்னிக்காது. காப்பதாக நினைத்து என் பிரச்சனையில் யாரென்று அறியாத இவளையும் இழுத்து விட்டுவிட்டேனே!

அவனுக்கு தெரியும் வந்தவர்கள் ரத்தினத்தின் ஆட்கள் என்று. ஒரு வாரமாகவே இவனை பின்தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருந்தனர். எச்சரிக்கையோடுதான் இருந்தான், அதனால்தான் டிரைவரை கூட வேண்டாம் என்று இன்று தனியாக வந்தான் எதுவானாலும் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று. ஆனால் வழியில் ஏற்பட்ட குழப்பத்தால் இதை கவனிக்காமல் விட்டுவிட்டான்.

அவள் மட்டும் இவர்களை பார்க்காமல் இருந்திருந்தால், காரிலிருந்து இறங்காமல் இருந்திருந்தால், அவளுக்கு இந்த நிலைமை இல்லையே! என்று யாரென்றே அறியாத பெண்ணுக்காக கலங்கி அமர்ந்திருந்தான்.

அதேநேரம் ரத்தினம் மிகுந்த ஆத்திரத்தில் எதிரில் இருப்பவனை குதறிக் கொண்டிருந்தார். அன்று அபிஜித்தின் அலுவலகத்திற்கே சென்று அவனை கெஞ்சி, பேரம் பேசி கடைசியில் மிரட்டி என எப்படியும் வழிக்கு கொண்டுவர முடியாமல் திணறிக் கொண்டிருந்தார். அதில்வேறு அவனது தங்கையை கடத்த சென்றவன் “அண்ணே இது ரொம்ப பெரிய இடமா இருக்கு, சுத்தியும் பொண்ணுக்கு தெரிஞ்சவங்க யாராவது எப்பயும் இருந்துட்டே இருக்காங்க, அதனால இந்த விசயத்த இத்தோடு விட்றுங்க” என இவருக்கே அறிவுரை கூற மனிதன் நொந்து விட்டார்.

இனி என்ன வழி என்று யோசிக்க, அவனை முடிப்பதை தவிர வேறு எந்த வழியும் இருப்பதாக அவருக்கு தோன்றவில்லை. மாரியும் அடுத்த ஒரு வாரத்தில் ஜெயிலில் இருந்து வந்திருக்க, அபிஜித்தின் நடவடிக்கைகளை கூர்ந்து கவனித்து வந்தனர்.

அப்படி அவர்கள் பின் தொடர்வதைதான் அபிஜித் கண்டு கொண்டிருந்தான். இன்னும் இரண்டொரு நாட்களில் அரெஸ்ட் வாரண்ட் வாங்கிவிடுவான் என அறிந்த ரத்தினம் இன்று எப்படியாவது அவனை கொன்று விடுங்கள் என கூறியிருந்தார்.

அதற்கு தகுந்தார் போல் அவனும் தனியாக வரவே கொஞ்சம் இடைவெளி விட்டு பின்தொடர்ந்தனர். அப்படி வருகையில்தான் அபிஜித் ரோட்டில் சண்டையிட்டு கொண்டிருப்பதை பார்த்தவர்கள் இதுவே நல்ல சமயம் என எண்ணி வந்தனர். இதில் அவர்களே எதிர்பாராதது ஒரு பெண் குறுக்கே வருவாள் என்று.

அதனால் கத்தியை இறக்கும் கடைசி நொடி சற்று தேங்கியதில் கத்தி குத்து ஆழமாக விழவில்லை. அவள் கீழே விழவும் அனைவரும் இந்த எதிர்பாரா நிகழ்வில் அதிர்ந்து நின்றிருந்தனர். முதலில் தெளிந்தது அபிஜித்தே. தன் இடுப்பில் சொருகியிருந்த துப்பாக்கியை எடுத்தவன் சற்றும் தாமதிக்காமல் கத்தி இறக்கியவனின் முழங்காலில் குண்டை இறக்கியிருந்தான். அதில் அவன் அந்த இடத்திலேயே சுருண்டு விழ, அவளை துரத்தி வந்த நால்வரும் அரண்டு போய் ஓடியிருந்தனர். ரத்தினத்தின் ஆட்கள் அடிபட்டவனையும் தூக்கி கொண்டு ஓடி வந்திருந்தனர். இதை கேட்ட ரத்தினம் தலையில் கைவைத்து அமர்ந்துவிட்டார். இனி அவன் சும்மா இருக்க மாட்டான் என நினைத்தவர் மகனை வெளிநாட்டுக்கு அனுப்பும் முடிவை எடுத்தார்.

அபிஜித்திற்கு என்ன செய்வது என்று கொஞ்ச நேரம் ஒன்றும் புரியவில்லை. இரண்டு க்ரூப் ஆட்களும் ஓடியிருந்தனர். முழங்காலில் குண்டடி வாங்கியவனையும் அவன் ஆட்கள் தூக்கி சென்றிருந்தனர். அவர்களை எப்போது வேண்டுமானாலும் பிடித்துக் கொள்ளலாம். இவளை முதலில் காப்பாற்ற வேண்டும் என நினைத்து கீழே அமர்ந்து அவள் தலையை எடுத்து மடியில் வைத்தவன், அவள் கன்னத்தை தட்ட பல தட்டல்களுக்கு பிறகு மெதுவாக கண்விழித்தாள். “ஏய் ஹலோ.. இங்க பாருமா கண்ண மூடாத இப்ப ஆஸ்பத்திரி போயிடலாம் உனக்கு ஒண்ணும் இல்ல புரிஞ்சுதா” என கூறியவாறே தன் பாக்கெட்டில் இருக்கும் கைக்குட்டையை எடுத்து இடுப்பில் ரத்தம் வெளியேரும் இடத்தில் வைத்து அழுத்த, அந்த வலியில் முகம் சுளித்தவளை கண்டு பதறியவன், “ஒண்ணுமில்ல..ஒண்ணுமில்ல ஐஸ்ட் டென் மினிட்ஸ்ல போயிடலாம்”

“உன்ன யாரு கீழ இறங்கி வர சொன்னது?” என கடியவும் மறக்கவில்லை. அதை கேட்டு முடியாத நிலையிலும் அவனை கைகாட்டி ஏதோ சொல்ல வந்தவளை “நோ..நோ ஸ்ட்ரெய்ண் பண்ணிக்காம அமைதியாயிரு என அவள் இதழின் மீது விரலை வைத்து தடை செய்தவனை கண்டு சோபையான மெல்லிய புன்னகையை வழியவிட்டவள் சுருக்கென்ற வலியில் முனகலுடன் கண்ணை மூடிக் கொண்டாள்.

அப்போது அவ்வழியாக வந்த ஆட்டோ ஓட்டி வந்த ஒருவர் “ஐயோ என்னாச்சு சார்” என பதறியபடி வர, அவரை நோக்கி “உங்களுக்கு கார் ஓட்ட தெரியுமா?” என கேள்வியை கேட்டு வைக்க அவனோ அடிச்சு போட்டுட்டானுங்க போல வீணாக கேஸில் மாட்டிக்கொண்டால் போலீஸ் ஸ்டேசனெல்லாம் போகனுமே என எண்ணிக் கொண்டு “சார் அது வ..ந்து” என இழுக்க அவனது தயக்கத்தை புரிந்து கொண்டவன் “இங்க பாருங்க நான் ஒரு கலெக்டர் இதால உங்களுக்கு எந்த பிரச்சனையும் வராது போதுமா… கார் ஓட்ட தெரியுமா தெரியாதா?” என கத்த,

இனிமேல் உதவி செய்ய எந்த தடையும் இல்லையே “சார் பொண்ண தூக்கு சார் நான் காரை எடுக்கறேன்” என செயலில் இறங்கினார். இதுவரை அவளை மடிதாங்கியவன் அவளை தூக்க போக அவன் மடி முழுதும் இரத்தத்தால் அபிஷேகம் செய்தது போல் இருந்தது. அதை கண்டு அதிர்ந்தவன் அவள் தலையை வலது கைக்கு இடமாற்றி இடது கையை தூக்கி பார்க்க அதுவும் அவ்வாறே ரத்தக்களரியாய் இருந்தது. பின் தலையை ஆராய மண்டை பிளந்து ரத்தம் வெளியேறிக்கொண்டிருந்தது.

தன்னை மீறி “ஓ…நோ” என அலறினான். தலையில் அடிபட்டிருக்கும் என நினைக்கவில்லை, உடனே மருத்துவமணை செல்ல வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்ந்தவன், அவளை அலுங்காமல் அள்ளிக்கொண்டு காருக்கு விரைந்தான். அதற்குள் அந்த ஆட்டோகாரர் கார் கதவை திறந்து வைத்திருக்க, அவளை கையில் ஏந்தியவாறே உள்ளை நுழைந்தான். டிரைவர் விரைந்து காரை எடுக்க, “சார் எந்த ஆஸ்பத்திரி சார்” என வினவ, அவனிடம் பதிலில்லை. அவள் முகத்தைதான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். குழந்தை தனமான முகம் அது வலியில் சுருங்கி விரிய இவன் இதயம் வழக்கத்திற்க்கு மாறாய் படுவேகமாக சுருங்கி விரிந்தது.

“சார்” என சத்தமாக இன்னொருமுறை அழைக்க “ஹான் என்ன” என திடுக்கிடலோடு கேட்டான், “எந்த ஆஸ்பத்திரி சார் போக” “கமலா ஆஸ்பத்திரி போங்க ஃபாஸ்ட்” என பதட்டமாக உரைக்க, “பக்கத்துலதான் சார் இதோ அஞ்சு நிமிசத்துல போயிடலாம் ” “ரெண்டு நிமிசத்துல போகனும்” என அழுத்தத்துடன் கூறியவன் அவள் தலையை நெஞ்சோடு அழுத்தி பிடித்துக் கொண்டான்.

அதன் பின் அரசு வாகனம் அசுர வேகத்தில் பறக்க அவன் சொன்ன நேரத்தை விட ஒரு நிமிடம் தாமதமாகவே வந்திருந்தனர். வண்டி நிற்பதற்க்கு முன்னே கதவை திறந்து இறங்கியவன் அவளை தூக்கி கொண்டு ஓடினான். ” சிஸ்டர் … டாக்டர கூப்பிடுங்க ” என அவன் கத்திய கத்தலில் மருத்துவமணை வளாகமே மருண்டு விழித்தது. அவசரமாக அவனருகே வந்த செவிலி “இ..தோ கூப்பிடறேன் சார், என்னாச்சு!! இவங்கள இதுல படுக்க வைங்க” என ஸ்ரெக்ட்சரை காட்டியவள் “வாட் பாய் தள்ளிட்டு வாங்க” என அவள் முன்னே செல்ல “நோ நானே தூக்கிட்டு வரேன் எங்க போகனும்” அவனை திரும்பி பார்த்த நர்ஸ் தர்ட் ஃப்ளோர் சார் லிஃப்ட்ல போயிடலாம்.

மூன்றாவது தளம் செல்ல, அங்கே வழியிலேயே எதிர்கொண்டார் டாக்டர் சஞ்சய். இவனை கண்டதும் ஒருகணம் நின்றவன், வேறு எதுவும் பேசாது இவளை ஆராய “இடுப்புல கத்தி குத்தியிருக்கு, அப்பறம் த….லை..ல அடிபட்டிருக்கு சீக்கிரம் பாருங்க” குரலே எழும்பவில்லை அவனுக்கு.

“இட்ஸ் ஓ.கே நான் பாத்துக்கறேன். யு டோன்ட் வொர்ரி” “டாக்டர் இது போலீஸ் கேஸ் ” என நர்ஸ் இடைபுக, “இவரே கலெக்டர்தான் அதனால பிரச்சனை இல்ல நீங்க ஏற்பாடு பண்ணுங்க” “ஓ..சாரி டாக்டர்” என்ற நர்ஸ் தன் வேலையை கவனிக்க தொடங்க, பேசிக்கொண்டே ஆப்ரேஷன் த்யேட்டர் வரை அவளை தூக்கியே வந்திருந்தான்.

“இதுல படுக்க வைங்க சார் என செவிலி பெட்டை காட்ட அவளை மெதுவாக படுக்க வைத்தான். படுக்க வைத்துவிட்டு எழ நினைக்க, அவனால் முடியவில்லை. குழந்தை உறங்கிய பின்னும் தாயின் சேலையை விடாமல் பிடித்திருக்குமாம் ஆதரவு வேண்டி அதுபோல, மயக்கத்திலும் ஒரே ஆதரவான இவனை விட மனமில்லாமல் அவன் சட்டை காலரை இறுக்கமாக பிடித்திருந்தாள்.

அவனுக்குதான் என்னவோ இதுவரை யாரும் இவனை இதுபோல நாடியதில்லை, மயக்கத்தில் இருந்தாலும் அவளது செய்கை அவனுக்கு அவஸ்தையாய் இருந்தது. அவனால் ஒரு இழுப்பில் அவள் கைய விலக்கி எடுத்திருக்க முடியும்தான் ஆனால் அவ்வாறு செய்ய மனம் வரவில்லை. அவன் கையும் ஏனோ நடுங்க டாக்டரை சங்கடமாக ஒரு பார்வை பார்த்தான் அதுவரை ஆபரேஷனுக்கான ஏற்பாடுகளை கவனித்தாலும் ஓரமாக இவனையும் கவனித்திருந்த சஞ்சய் உதவிக்கு வர, கைகளை பிரித்தெடுப்பது அவனுக்கும் அவ்வளவு எளிதாக இல்லை முயன்று பிரித்தவன் நீங்க வெளில இருங்க என அவனை வெளியே அனுப்பி கதவை சாற்றி விட்டு தன் பணியை தொடர்ந்தான்.

வெளியே வந்த அபிஜித்திற்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை. உள்ளேயே இருந்திருக்க வேண்டுமோ! என ஒரு மனம் தவிக்க, நீ உள்ள இருந்து என்ன பண்ண போற?! என இன்னொரு மனம் எடுத்துரைக்க அவனுக்குள்ளே பல போராட்டங்கள்.

அப்போது நர்ஸ் அவனிடம் “பேஷன்டோட டீடெய்ல்ஸ் இதுல ஃபில் பண்ணுங்க சார்” என ஒரு படிவத்தை கொடுக்க வேகமாக வாங்கியவன் அப்போதுதான் உணர்ந்தான் அவள் விபரம் எதுவுமே அவனுக்கு தெரியாதே. யோசனையுடன் நெற்றியை தேய்த்தவன் “சிஸ்டர் இத அப்பறம் ஃபில் பண்றனே!!”

அவன் மிகவும் பதட்டமாக இருப்பதையும், அதுவுமில்லாமல் அவன் ஒரு கலெக்டர் என்பதையும் அறிந்த செவிலி “இட்ஸ் ஓகே சார் இதை அப்பறமா நிரப்பிடுங்க” என வாங்கி சென்றிருந்தாள். அப்போதுதான் அங்கு வந்த ஆட்டோகாரர் காரின் சாவியை கொடுத்துவிட்டு, “கவலைபடாதீங்க சார் அவங்க நல்லாகிடுவாங்க, அப்ப.. நான் கெளம்பவா சார் என் பொண்டாட்டி தேடுவா மாசமா வேற இருக்கா” என தயங்கியவாறு சொல்ல,

“ஓ…சாரி…தேங்க்ஸ் உதவி செஞ்சதுக்கு ” என பர்ஸை எடுக்க, அவனை தடுத்த டிரைவர் “சார் பாத்தீங்களா உதவி செஞ்சதுக்கு காசு கொடுக்க பாக்கறீங்க, என் தங்கச்சி மாதிரி இருக்க பொண்ணு சார் போலீஸ் கேஸ் ஆச்சினா அலைய விடுவாங்களேன்னுதான் யோசிச்சேனே தவிர, காசுக்கெல்லாம் இல்ல சார் நான் நாளைக்கு வந்து பாக்கறேன் சார்” எனகிளம்ப எத்தனிக்க,

“மிஸ்டர்……” என கேள்வியோடு நிறுத்த,

“குமாரு சார்”

“குமார், இந்தாங்க என்னோட விசிட்டிங் கார்ட் எப்ப என்ன உதவினாலும் என்னை கான்டேக்ட் பண்ணுங்க, என்னால முடிஞ்ச உதவி செய்வேன்.” என அவன் கையில் கார்டை வைக்க, “சரி சார் நான் வரேன்” என சென்று விட்டான். போகும் அவனையே பார்த்திருந்தான், இன்னும் சில நல்ல மனம் கொண்ட மனிதர்களும் இருக்கத்தான் செய்கின்றனர்.

மிகவும் கனமாய் அடுத்து வந்த மூன்று மணி நேரமும் யுகங்களாய் கரைய, ஆப்ரேஷன் தியேட்டர் கதவை திறந்து கொண்டு டாக்டர் வெளியே வந்தார். அமர்ந்திருந்தவன் உடனே அவனிடம் விரைந்து “ஹௌ ஈஸ் ஷி” என பதட்டமாக வினவ, அவன் இன்னும் உடையை மாற்றாமல் இரத்த கறை படிந்த உடையிலேயே இருக்க, அவனை ஒரு பார்வை பார்த்த டாக்டர் “என்கூட வாங்க” என அதே தளத்தில் இருந்த அவனது பர்சனல் அறைக்கு அழைத்து சென்றான்.

ஒருவித இயலாமையுடன் டாக்டரின் பின்னே சென்றவன் “டாக்டர் ஹௌ ஈஸ் ஷி” என இன்னொரு முறை கோபமாக வினவ, அதை அசட்டை செய்தவன் வார்ட் பாயை அழைத்து குறிப்பிட்ட சைஸ் சொல்லி உடை வாங்கி வருமாறு பணித்தான்.

அவனது நடவடிக்கைகளை ஒரு எரிச்சலோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்த அபிஜித் “சஞ்சய் ப்ளீஸ் டெல் மீ டேமிட் அந்த பொண்ணு எப்படி இருக்கா” என ஆத்திரத்தில் அவனது மேஜையை தட்டியவாறு கேட்க, “முதல்ல உட்காரு அபி” என அழுத்தமாக கூறினான். அப்போதுதான் தான் கட்டுபாட்டை இழந்து நடந்து கொண்டிருப்பது அவனுக்கு உரைக்க, “சாரி” என கூறியவன் தளர்ந்து போய் இருக்கையில் அமர்ந்து கையால் தலையை தாங்கி கொண்டான்.

ஜீஸ் வரவைத்த சஞ்சய் அபிக்கு அதை கொடுக்க மறுக்காமல் வாங்கி குடித்தவன் அமைதியாய் அமர்ந்திருந்தான். அவனுக்குள் பல எண்ணங்கள் முதல் முறையாக கட்டுப்பாட்டை இழக்கிறேன் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறேன் நான் என சுய அலசலில் ஈடுபட்டான். சஞ்சயும் அவனை தொந்தரவு செய்யாமல் அவனையே பார்த்திருந்தான்.

அதற்குள் வார்ட் பாய் உடையோடு வர, அங்கிருக்கும் அவனது குளியலறையை காட்டி குளிச்சிட்டு ட்ரெஸ் மாத்திக்க, என கூற அதுவரை தன் எண்ணங்களுக்குள் உழன்றவன் அவனை நிமிர்ந்து பார்த்து கடுப்போடு அதை பிடுங்காத குறையாக வாங்கி சென்றான். அதை கண்ட சஞ்சய்க்கு சிரிப்பு வர “இவன் இன்னும் மாறவே இல்ல” என நினைத்துக் கொண்டான் அந்த பிரபல அறுவை சிகிச்சை நிபுணன். அபிஜித்தின் உற்ற தோழன் டாக்டர் சஞ்சய்.