தனிப்பெரும் துணையே – 6A
செழியனிடம் இருந்து அழைப்பு வந்ததும் அதை எடுத்த ப்ரியாவிடம், அவன்…
“இசை… சாரி ஒர்க் டைம்ல டிஸ்டர்ப் பண்ணதுக்கு. எனக்கு யார்கிட்ட இதை சொல்றதுன்னு யோசிச்சப்ப, உன்கிட்ட சொல்லணும்னு தோணுச்சு. நான்… எனக்கு PhD பண்ணச்சொல்லி ஆஃபர் வந்துருக்கு. ரிசெர்ச் அஸிஸ்டன்ஷிப்!” கொஞ்சம் படபடப்புடன் சொன்னான்.
சின்ன வயதிலிருந்து அவளை அனைவரும் ப்ரியா என்றே அழைப்பார்கள். அவளும் அனைவரிடம் தன்னை ப்ரியா என்றே அறிமுகப்படுத்திக்கொள்வாள். ஆனால் இன்று!!!
அவன் இசை என்று அழைத்தது அழகாக இருந்தது. கூடவே ‘அவனுக்கு நடந்த முக்கியமான நிகழ்வை தன்னிடம் பகிர்ந்துகொள்ள தோன்றியுள்ளது. இதுபொதுமே! நான் அவன் மனதில் இருக்கிறேன் என்பதற்கு’ என நினைத்து சந்தோஷத்தின் மிகுதியில்….
“வாவ் இளா… காங்ராட்ஸ். சோ ஹாப்பி ஃபோர் யு” எதேச்சையாக ரிஷியை பார்க்க, அவன் ஒருமாதிரி பார்த்தான் ப்ரியாவை.
இங்கே செழியன் தொடர்ந்தான். “தேங்க்ஸ். நீ ஃபிரீ’யா? கொஞ்சம் பேசலாமா?” என்றவுடன் ப்ரியா இன்னமும் இன்பமாக அதிர்ந்தாள்.
ஒருவேளை ‘ஐ லவ் யு’ என்று சொல்லிவிடுவானோ… என நினைத்து இதயம் படபடக்க… ‘ஹுக்கும் சொல்லிட்டாலும்…’ படபடக்கும் இதயத்தை மூளை நிந்திக்க… தன் எண்ணவோட்டத்தை நினைத்து சிரித்துக்கொண்டே… “சொல்லு இளா” என்று அங்கிருந்து நகர்ந்தாள் ப்ரியா.
“நான் டாக்டரேட் பண்ணட்டுமா?” பட்டென அவன் கேட்க, சட்டென ஒரு நொடி அதிர்ந்தாள் ப்ரியா. ‘தன்னிடம் கேட்டு செய்கிறானா?’ என நினைத்து…
“என்கிட்ட போய் கேட்கறாயே” என அவள் சொல்லிமுடிக்கும்முன்…
“என்னால டிசைட் பண்ணமுடியல. ஒரு செகண்ட் ஒப்பீனியன்க்கு தான் உன்கிட்ட கேட்கறேன். இப்போ நான் நல்லா எர்ன் பண்றேன். மாஸ்டர்ஸ்’க்கு அப்புறம், இன்னமும் அதிகமாகும். டாக்டரேட் பண்ணனும்னா என் ஜாப் சக்ரிஃபைஸ் (sacrifice) பண்ணனும். ஆஃபீஸ்ல பாண்ட் (bond) பிரேக் பண்ணனும் இல்ல செர்வ் பண்ணிட்டு வெளிய வரணும். இங்க ஸ்டைபெண்ட் தருவாங்க, பட் நான் வாங்க போற சலரி’ல ஒரு 1/3 தான் ஸ்டைபெண்ட் வரும். ஸம் 40 to 45K. என்னால சமாளிக்க முடியும் ஆனா வீட்ல சொன்னா அப்பா கண்டிப்பா ஒதுக்க மாட்டாரு. மதியத்துல இருந்து காலேஜ்ல இதை பத்தி தான் என்கிட்ட பேசிட்டு இருந்தாங்க. அதான் உனக்கு ரிப்லை பண்ணக்கூட முடியல. படிக்கணும்ன்னு ஆசை இருக்கு ஆனா… மண்டையே வெடிக்குது இசை” மூச்சுவிடாமல் பேசி முடித்தான் செழியன்.
ப்ரியாவின் மனதிலோ… அவன் கடைசியாக சொன்ன ‘மண்டையே வெடிக்குது இசை’ என்ற வாக்கியம் அவளை தாக்கியது .
அவன் குரலில் யாரிடமாவது சொல்லவேண்டும் என்ற தவிப்பு தெரிந்தது. அவன் இடைவெளி விடாமல் பேசியதை பார்க்கும்போது… தன் சந்தோஷத்தை தன் ஆசையை தன் நிலையை பகிரவேண்டும் என்ற தவிப்பு தான் தெரிந்தது.
“இளா. ரிலாக்ஸ்… ஒன்னொன்னா யோசி. யு வில் கெட் அன் அன்செர்” அவனை முதலில் சாந்தப்படுத்த நினைத்தாள்.
“ஹ்ம்ம்…” அவன் பதில் தர… “சரி ஆஃபீஸ் பாண்ட்’ல என்னென்ன ஆப்ஷன்ஸ் இருக்கு?” அவனிடம் கேட்டாள்.
“ஒன் இயர் ஒர்க் பண்ணனும் இல்லைனா, மாஸ்டர்ஸ்’க்கு அவங்க ஸ்பென்ட் பண்ணத டபுள்’ளா ரிட்டர்ன் பண்ணனும்” என்றான்.
“ஹ்ம்ம்… நீ பாண்ட் சர்வ் பண்ணிட்டு வர்றவரை இங்க வெயிட் பண்ணுவாங்களா?” ப்ரியா கேட்க…
“இல்ல. எக்ஸாம்ஸ் முடிஞ்சு நாலு மாசத்துல ஜாயின் பண்ணனும். இல்ல நெஸ்ட் பேட்ச்’ன்னா ஒரு வருஷம் கழிச்சு” என்றான்.
“சரி. உன் ஆஃபீஸ்’ல சிட்டுவேஷன் சொல்லி ரிலாக்சேஷன் கேட்டு பாரேன். மே பி அவங்க ஒத்துக்கலாம் இல்லையா?”
“கேட்டுட்டேன். முடியாதுன்னு சொல்லிட்டாங்க”
“ஹ்ம்ம். பாண்ட் பிரேக் பண்ணிடலாமா? பணம் வேணும்னா நான் ஏதாச்சும் ஹெல்ப் பண்ணவா?”
சில நொடி மௌனத்திற்குப்பின்…
“அவ்ளோ அவங்களுக்கு குடுக்குற அளவுக்கு ஒர்த் இல்ல. அதுக்கு தான் full term சர்வ் பண்ணிடலாம். என்னை ஒரு வருஷம் தானே. எக்ஸாம் எழுதி உள்ள வந்துடலாம்” ஒரு சின்ன தெளிவு கிடைத்ததுபோல் உணர்ந்தான் போல. அவன் பேச்சு ப்ரியாவுக்கு அப்படி தோன்றியது.
“Are you sure?” ப்ரியா கேட்க… ” ஹ்ம்ம் … தேங்க்ஸ்” என்ற பதில் வந்தது. இப்போது அவன் குரல் சீராக இருந்தது போல உணர்ந்தாள் ப்ரியா.
“எதுக்கு தேங்க்ஸ் எல்லாம்” ப்ரியா சொன்னவுடன்… “தேங்க்ஸ் வேணாம்னா கிஃபிட் வேணுமா?” அவன் இதை சொன்னவுடன்… ‘ஆஹ் நீயாடா பேசறது’ என முழித்தாள் ப்ரியா.
பின்… “குடுத்தா வேணாம்னு சொல்லவா போறேன்” என்றாள் புன்னகையுடன்.
செழியனிடம் பேசிவிட்டு ப்ரியா உள்ளே வர, ரிஷி அவளை பார்த்தான்.
அவள் இருந்த மனநிலையில், ரிஷியை பார்த்து புன்னகைக்க… அவன், “பரவால்ல. பிளான்’லாம் பலமா தான் இருக்கு. என்ன பாய் ஃபிரண்ட் கூட பேசப்போனேன்னு பொய் சொல்லபோறயா” என்றான் நக்கலாக.
அவள் கொஞ்சம் நல்ல மனநிலையில் இருந்ததால்… “கம்மான் ரிஷி. நான் எதுக்கு பொய் சொல்லணும்? ஹி இஸ் இளஞ்செழியன். அதானி பவர்’ல ஒர்க் பண்ணிட்டு இப்போ மும்பை’ல டாடா பவர்’ல ஒர்க் பண்ணிட்டு இருக்காரு. ஹி இஸ் ஆல்சோ டூயிங் ஹிஸ் மாஸ்டர்ஸ். சீக்கிரம் முடிஞ்சிடும்” என சொன்னவள் தற்போது அவனுக்கு கிடைத்த PhD ஆஃபர் வரை சொல்லிமுடித்தாள்.
ரிஷியின் முகத்தில் ஏமாற்றம் வந்து சென்றது. ப்ரியா அதை பார்த்தது கொஞ்சம் வருந்தினாலும், இத்தோடு இதற்கு முடிவு கிடைத்துவிட்டது என நினைத்து வேலையில் மூழ்கினாள்.
சில நாட்களில், செழியனும் அவனுடைய முதுகலை படிப்பை முடித்தான். முடித்து மட்டும் இல்லாமல்… பல்கலைக்கழகத்தில் இரண்டாம் இடம். இளங்கலையில் விட்ட இடத்தை இங்கு பிடித்தான். அதையும் ப்ரியாவிடம் தான் சொன்னான்.
இப்படி நாட்கள் செல்ல… தீடீரென ஒரு நாள் மாலை நேரம் நெருங்கும்போது அவளை அழைத்தான் செழியன்.
“நீ ஃபிரீ’யா” அவன் கேட்க… “சொல்லு இளா” என்றாள்.
“நான் உன் ஆஃபீஸ் கிட்ட தான் இருக்கேன். மீட் பண்ண முடியுமா?” என கேட்க… மறுபடியும் இன்ப அதிர்ச்சி.
அவள் கேட்ட அதே… “லைன்ல இருக்கயா?” இப்போது அவன் கேட்க… “இதோ… அஞ்சு நிமிஷம்” என்றவள் கால்களும் கைகளும் பரபரத்தது. ஒரு முறை எழுந்ததாள். மறுபடியும் உட்கார்ந்தாள். ரிஷி இவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
பின், அவசரமாக கிளம்பினாள். தரை தளத்தை அடைந்தபோதுதான்… “அட… ஒரு டைம் ரெஸ்ட் ரூம்’ல எப்படி இருக்கேன்னு பார்த்துட்டு கிளம்பியிருக்கலாமோ” என்றெல்லாம் நினைத்துக்கொண்டு அவன் முன்னே சென்று நின்றாள். கொஞ்சம் படபடப்பாக இருந்தது.
அவளை பார்த்தவுடன், அவன் புன்னகைத்தான். “சென்னை வந்ததை சொல்லவே இல்ல. என்ன திடீர்னு” கொஞ்சம் தடுமாறித்தான் வார்த்தைகள் வந்தது அவளிடமிருந்து.
“ஒரு சின்ன வேலையா இங்க வந்தேன். எங்கயாச்சும் உட்கார்ந்து பேசலாமா?” அவன் கேட்டவுடன், தலையை ஆட்டிவிட்டு அவனை அங்கிருந்த ஒரு ஹோட்டலுக்கு அழைத்துச்சென்றாள்.
“இங்க க்ரவ்ட் (crowd) கொஞ்சம் அதிகமா தான் இருக்கும். பட் டேஸ்ட் ரொம்ப நல்லா இருக்கும். எல்லாரும் நம்ம ஃபிரண்ட்ஸ் தான்” உள்ளே வந்தவுடன், அங்கு வேலைபார்ப்பவரைப் பார்த்து கையசைத்தாள் ப்ரியா.
இருவரும் ஒரு டேபிளில் உட்கார்ந்தனர் எதிரெதிரில். “ஏதாச்சும் சாப்பிட? இங்கே எல்லாமே கிடைக்கும். பஜ்ஜி போண்டா டு பெர்கர்” அவனை பார்த்துக்கேட்க…
“இல்ல எதுவும் வேணாம்” அவன் சொன்னதும்… “ஒருவேள கமரக்கட்டு, தேன்மிட்டாய், கடலைமிட்டாய், இஞ்சிமரப்பா இதுமாதிரி ஏதாச்சும்?” குறும்புடன் அவள் கேட்க… அவன் புன்னகையுடன் முறைத்தான்.
அவளும் புன்னகைத்துக்கொண்டே… “அண்ணா… ஒரு காஃபி, ஒரு ப்ளாக் டீ, அப்புறம் ஒரு பிளேட் பஜ்ஜி, பிரெஷ் வெஜ் வீட் சான்விச்”
சில நொடிகள் மௌனத்திற்குப்பின் “வந்த வேல முடிஞ்சதா?” ப்ரியா கேட்க…”ஹ்ம்ம்… முடிஞ்சது. உன்கிட்ட ஒன்னு சொல்லணும்” அவளைப் பார்த்து புன்னகையுடன் அவன் சொன்னதும்…
‘ஐயோ மறுபடியுமா? லவ் சொல்லப்போறானோ? இல்ல வேறு ஏதாச்சும்? ஏன் இப்படி பார்க்கறான்?’ நெஞ்சம் தடதடவென அடிக்க… ஒரு குரல் அவளை தன்னிலைக்கு கொண்டுவந்தது.
“சர். இடம் இல்ல. கொஞ்சம் அந்தப்பக்கம் உட்கார்ந்துக்கறீங்களா?” ஒருவன் ப்ரியா பக்கத்தில் இருந்த இருக்கையை காட்டி செழியனிடம் கேட்டான்.
செழியன் விழித்து ப்ரியாவை பார்க்க… அவள் கொஞ்சம் அதிர்ந்தாலும், கண்களாலேயே அவனை வரச்சொன்னாள்.
செழியனும் தலையை ஆட்டிவிட்டு உட்கார்ந்துகொண்டான். இப்போது இருவரும் பக்கத்து பக்கத்தில் கிட்டத்தட்ட இவரின் கைகளும் உரசிக்கொள்ளும் நெருக்கம். ப்ரியாவுக்கு வெளியே சொல்லமுடியாத பல உணர்வுகள் உள்ளத்தில்.
மனதிற்கு நெருக்கமானவனின் அருகாமை, அந்த ஸ்பரிசம், அவனிடம் இருந்து வரும் வூடி சென்ட் (Woody scent) நறுமணம் என அவள் மனம் கொஞ்சம் தடுமாற, மூச்சை மெல்ல உள்ளிழுத்து, தன்னை சமநிலை படித்துக்கொண்டு… அவனை பாராமல் “என்ன சொல்லணும் இளா” சாதாரணமாக இருக்க முற்பட்டாள்.
அப்போது சரியாக ஆர்டர் வந்தடைய… சர்வர் அவளிடம்… “என்ன ப்ரியா… பாய் ஃபிரண்ட்’டா” என சிரித்துக்கொண்டே கேட்க… ‘ஐயோ’ என்றாகிவிட்டது ப்ரியாவிற்கு.
செழியனை பார்த்தாள். அவன் வெறுமனே டேபிளை பார்த்து புன்னகைத்தான். ‘இதற்கு என்னை அர்த்தம்’ என நினைத்தாலும், அதை புறம் தள்ளிவிட்டு… “ரிலேட்டிவ்’ண்ணா” என்றாள் சர்வரிடம்.
“ஒ சரி சரி” என்றுவிட்டு அவர் செல்ல, செழியன் வந்த உணவை அவள் பக்கம் நகர்த்திக்கொண்டே…
“ஆஃபீஸ்ல பெனலிட்டி வேய்வ் அஃப் (waive off) பண்ணி ரிலீவ் பண்ண ஒத்துட்டாங்க. பட் பார்ட் டைம்’ஆஹ் அவங்க கேட்கறப்ப சின்ன சின்ன ஒர்க் செஞ்சு குடுக்கணும்ன்னு கேட்டுட்டாங்க” என்றான் திரும்பி அவளைப்பார்த்து.
“வாவ் இளா. தட்ஸ் கிரேட். இதை தானே முதல்ல சொல்லணும்? இவ்ளோ லேட்டா சொல்வயா?” புருவம் உயர்த்தி கேட்க… அவன் புன்னகைத்தான்.
“அப்புறம் என்ன… இனி Dr. இளஞ்செழியன் ஆயிடுவீங்க. IIT’ல டாக்டரேட். கலக்குங்க” அவளுக்கும் பெருமையாக இருந்தது இதை சொல்லும்போது. அவன் மறுபடியும் புன்னகைத்தான்.
“எதுல ரிசெர்ச் பண்ணலாம்ன்னு ப்ளான்?” அவள் கேட்க… “தெர்மல் அன்ட் ஃப்ளுய்ட் சயின்ஸ்” என்றான்.
இருவரும் அதைப் பற்றி பேசிக்கொண்டிருக்க…. திடீரென ஒரு யோசனை அவள் மூளையில் பளிச்சிட்டது. அடுத்த திட்டத்திற்கு தயாராகிவிட்டதுபோல அவள் கண்கள் மின்னியது.
‘தன்னால் முடியுமா?’ என மனம் ஒருபுறம் யோசித்தாலும், ‘முடிச்சு காட்டறேன்’ தன்னம்பிக்கையுடன் தனக்குத்தானே கூறிக்கொண்டாள்!!!