Aval throwpathi alla – 4

சாரதி இல்லம்!

அந்த பிரமாண்டமான பங்களாவின் வாசலில் தங்க நிற பலகையில் இவ்வாறு பொறிக்கப்பட்டு மின்னிக் கொண்டிருந்தது.

ஆடம்பரத்தையும் அழகையும் ஒரு சேர கலந்திருந்த அந்த பங்களாவிற்குள் கருப்பு நிற ஆடி கார் படுவேகமாய் நுழைய பார்க்க, செக்யூரிட்டி பதறி கொண்டு கதவை திறந்தான்.

அந்த காரை பார்க்கும் போதே தோட்டக்காரன், வேலைக்காரன் மற்றும் காவல்காரன் என எல்லோரின் முகத்திலும் அச்ச ரேகை படர்ந்தது.

நேற்று காலை சென்றவன் இன்று காலைதான் வீட்டிற்கு வந்திருந்தான். அவன் முடித்துவிட்டு வந்த வேலைகள் அப்படி!

காரை நிறுத்திவிட்டு படபடவென  வீட்டின் வாயிலை நோக்கி நடந்தவன்,

உள்நுழையாமல் அப்படியே ஸ்தம்பித்து நின்றுவிட்டான்.

வீடு முழுக்க ஒரே புகைமூட்டமாய் இருக்க, “வாட் தி ஹெல்?” என்று குரலை உயர்த்தி அவன் சத்தமிட,

“வந்திட்டியா பார்த்தா… உனக்காகதான்  சித்தி பூஜை ஏற்பாடு பண்ணிருக்கா… போ… போய் சட்டுபுட்டுன்னு ஸ்நானம் பண்ணிட்டு வா” என்றார் சாரங்கபாணி ,சாரதியின் சித்தப்பா!

அந்த நொடி அவன் முகத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் வெடித்தது.

“யாரை கேட்டு என் வீட்டில இதெல்லாம் பண்ணிட்டிருக்கீங்க ?” முகத்திலறைந்தது போல் அவன் கேள்வி எழுப்ப,

மடிசார் அணிந்து கொண்டு அவன் முன்னே வந்து நின்றார் தெய்வானை!

“கோபப்படாத பார்த்தா? உன் நல்லதுக்காகதான் இந்த பூஜையெல்லாம்… நீ சிம்மராசி இல்லயோ… உனக்கு இன்னைக்கு சனிபெயர்ச்சி… அதான் நம்ம ஆத்திலயே பூஜை ஏற்பாடு பண்ணிருக்கேன்… எல்லாம் உன் ஷேமத்துக்காகதான்” என்று மூச்சுவிடாமல் அவர் பேசி முடிக்க,

அவரை ஏற இறங்க பார்த்து எகத்தாளமாய் சிரித்தான் சாரதி!

“ஹ்ம்ம்… என் ஷேமத்துக்கு?!” எளக்காரமாய் புன்னகையித்தபடி உள்ளே நடந்து வந்தவன் தன் சித்தியை குத்தும் பார்வையோடு,

“நான் பசியா கிடந்த போது ஒரு வாய் சாப்பாடு போட்டிருப்பீங்களா?! இன்னைக்கு மட்டும் என்ன ஷேமம் ஓமன்னு?!” தீவிரமான முகப்பாவத்தோடு அவன் கேட்கவும் தெய்வானை அவனை நேர்கொண்டு பார்க்க முடியாமல் நின்றார்.

“உங்க இரண்டு பேருக்கும் ஒண்ணு சொல்றேன்… நல்லா கேட்டுக்கோங்க… நம்ம பழைய வீட்டோட சொத்து எனக்கு அவசரத்துக்கு தேவைபட்டுச்சு… நீங்க அதை என் பேருக்கு மாத்தி கொடுத்தீங்க… அந்த ஒரே ஒரு காரணத்துக்காகதான் உங்க இரண்டு பேரையும் இங்கே தங்க வைச்சிருக்கேன்… மத்தபடி இது என் வீடு… இங்க எது செய்றதா இருந்தாலும் என்னை கேட்டுதான் பண்ணனும்… ரைட்” என்று அழுத்தமாய் உரைத்தவன்,

அதற்கு மேல் அங்கே நிற்காமல் மாடிக்கு சுழலாக செல்லும் படிக்கெட்டில் ஏறி கொண்டே, “நான் கீழே வர்றதுக்குள்ள இந்த நான்ஸென்ஸ் எல்லாத்தையும் க்ளியர் பண்ணிருக்கனும்” என்று எச்சரிக்கையாய் சொல்லிவிட்டு அறைக்குள் செல்ல போனவன் மீண்டும் திரும்பிவந்து,

“அன் ஒன் மோர் திங்… இந்த பார்த்தான்னு கூப்பிடிறதை இதோடு நிறுத்திக்கோங்க… ஐம் ஜஸ்ட் சாரதி” என்று சொல்லிவிட்டு அகன்றான்.

பார்த்தசாரதி என்ற அவன் முழு பெயரை எப்போதோ சாரதி என்று மாற்றி… பார்த்தாவை சிறு சுவடு கூட இல்லாமல் துடைத்துவிட்டிருந்தான்.

முதல் பாதி பெயரை மட்டுமல்ல… அவனின் மோசமான முந்தைய வாழ்க்கையை கூடதான்!

பார்த்தசாரதி… ரங்கநாதன் கிரிஸ்டினாவுக்கும் பிறந்த ஒரே மகன்.

வேற்று ஜாதி, மதம், இனம், ஸ்டேட்டஸ் என எந்தவித ஓப்புமையும் இல்லாத ஜோடி! கல்லூரியில் படிக்கும் போது மனம் ஒத்து காதலித்தவர்கள்.

திருமணத்திற்கு இருவீட்டார் பக்கமும் பயங்கர எதிர்ப்பு! ஆதலால் இருவரும் குடும்பத்தை பிரிந்து வந்து கலப்பு திருமணம் செய்து கொண்டு இன்பகரமாய் இல்லறத்தை தொடங்கினர்.

ஆனால் தனிக்குடித்தனத்தில் வாழ ஆரம்பிக்கும் போதுதான் இல்லறம் மெல்ல கசந்து வாழ்க்கையின் நிதர்சனம் புரிய ஆரம்பித்தது. அதுவும் கிரிஸ்ட்டீனா பணக்கார வீட்டு பெண்!  பணத்தின் தேவையும் அதன் முக்கியத்துவமும் புரியும் போது அவர்களின் காதல் தொலைந்து போக,

ஒருவரை ஒருவர் அனுசரித்து கொள்ள முடியாமல் நிகழ்ந்த போராட்டத்தில் பாதிக்கப்பட்டது பார்த்தசாரதி!

ஒரு நிலைக்கு மேல் அந்த உறவை தாக்குபிடிக்க முடியாமல் சாரதியின் ஐந்துவயதில் இருவரும் பிரிந்தனர். கிரிஸ்டின்னா குழந்தையை கணவனிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு தன் தந்தை வீட்டுக்கு சென்றுவிட,

ரங்கநாதன் மனைவியை பிரிந்த துக்கத்தில் உடைந்து போய் வாழ பிடிக்காமல், மகனை தன் தம்பி சாரங்கபாணியிடம் ஓப்படைத்துவிட்டு  துறவறம் பூண்டார்.

பொறுப்பை தட்டி கழிக்க இப்படியும் ஒரு வழி!

சாரங்கபாணியோ கோவிலில் அர்ச்சகராய் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்தார். அவருக்கு இரண்டு மகள்கள் மற்றும் மனைவி தெய்வானை!

சாரதி தன் தமையன் மகன் என்ற பாசத்தில் அவர் வீட்டுக்கு அழைத்து வர, அங்கே தெய்வானை அவனை படுகேவளமாக நடத்தினாள். தீண்டத்தகாதவன் போல!

வேற்று ஜாதி பெண்ணுக்கு பிறந்தவனாம்!

இரு மகள்களுக்கும் பருப்பு நெய் குழைத்து சாதம் ஊட்டியவர் அவனுக்கு அதன் மிச்சத்தை கூட கொடுத்தது கிடையாது.

பல நேரங்களில் கோவிலிலேயே உண்டு  உறங்கியவனுக்கு, மகாபாரத உபநிடதங்களும் கீதாஉபதேசங்களும் அத்துபடி! நல்லது கெட்டது எதுவும் நாம் பார்க்கும் கண்ணோட்டத்தில்தானே இருக்கிறது.

அதில் சொல்லப்பட்ட வேதாந்தங்கள்   மூலமாய் அவன் கற்றுகொண்ட சூட்சமங்கள் அவனின் வெற்றி பாதைக்கு வழி வகுத்தன.

காலை சித்தப்பாவோட கோவிலில் வேலை! ஏதோ கிடைக்கும் ஒரு தொண்னை பிரசாதத்தோடு அரசு பள்ளிக்கு சென்று படித்தவனுக்கு வாழ்க்கை தன் பங்குக்கு சில பல மோசமான பாடங்களையும் கற்று கொடுத்தது.

அதுதான் பணம் ஈட்டுவது! அதுவே முதல் முக்கிய குறிக்கோள்!

அங்கே தன் பயணத்தை தொடங்கியவன் பசி பிணி பார்க்காமல் ஓடி ஓடி உழைத்தான். பணம் மட்டுமே பிரதானம் என்று கிடைத்த வேலைகளை எல்லாம் இரவு பகல் பாராமல் செய்தான். பத்தாவது மேல் படிக்க முடியாமல் வேலை வேலையென ஓடியவனுக்கு பாடசாலையை விட அனுபவ பாடம் நிரம்ப கிடைத்தது.

இருபது இருபத்தைந்து வயது வரை ருசியாய் சாப்பிட்டதில்லை. சரியாய் உறங்கியதில்லை. அந்தந்த வயசுக்கு உண்டான எந்தவித இன்பதுன்பங்களை அனுபவத்ததில்லை.

வெற்றியை எட்டிபிடிக்கும் போது கூண்டில் அடைப்பட்ட சிங்கம் வெளியே விடப்பட்டது போல அவனும் அவன் உணர்வுகளும் சுதந்திரம் பெற,  அனுபவிக்காது எல்லாவற்றையும் கொஞ்சம் வெறித்தனமாய் ருசி பார்த்தான்.

ஆனால் குடும்பத்தின் மீது எந்தவித பற்றுதலோ ஆசையோ கிடையாது.

இப்படியானவன் சில மாதங்கள் முன்பு பாரம்பரியமாய் திருவல்லிகேணியின் இருந்த தன் தாத்தாவின் வீட்டின் மதிப்பை சிற்சில தேவைகளுக்காக கணக்கு போட்டவன்,

அங்கேயிருந்த சித்தி சித்தப்பாவிடம் பேசி தன் பெயருக்கு அதனை மாற்றி கொண்டான். அதன் விளைவாகதான் அவர்கள் இங்கே இருக்கிறார்கள்.

சாரதி பேசிவிட்டு சென்ற பின் தெய்வானையின் முகமெல்லாம் அவமானத்தில் சிவக்க சாரங்கபாணி அவரிடம், “நோக்கு இதெல்லாம் தேவையா?! வேண்டா வேண்டான்னு சொன்னேன்… நான் சொல்றதை கேட்காம நம்ம ஆத்த மொத்தமா அவன் பேருக்கு  மாற்றி கொடுக்க சொல்லிட்ட” என்று அவர் நொடித்து கொண்டு சொல்ல,

“புரியாம பேசாதேல்… இப்படி ஒரு வீட்டை விட்டு அந்த ஓட்டு வீட்டில நாம ஏன் கஷ்டபடனும் ? இன்னைக்கு நம்ல அவன் அவமானப்படுத்தினாலும் நாளபின்ன அவன் நம்ம பேச்சை கேட்டு நடக்காமலா போயிட போறான்.. என்னதான் இருந்தாலும் அவன் உங்க அண்ணன் பையன்… ரத்த பந்தம் விட்டு போயிடுமா என்ன?” என்று தெய்வானை சொல்லி கொண்டே பூஜை நடந்த இடத்தை சுத்தம் செய்ய,

“ஆமா… ஆமா… காசு பணம் வந்ததும் அவன் என் அண்ணன் பையன்னு நோக்கு தெரியுதாடி ?!” என்று மனைவியை அவர் குத்தலாய் கேட்க,

“மூடுங்க வாயை… அவனே மறந்தாலும் நீங்களே ஞாபகப்படுத்திருவேள் போலிருக்கே” என்று உரைத்தவர் சற்று குரலை தாழ்த்தி, 

“இப்ப பார்த்தா… இருக்கிற நிலைமைக்கு நாம அவன் கூடவே ஓட்டுக்கிட்டோம்னு வைச்சிக்கோங்க… நாளைக்கு இந்த சொத்தில நமக்கும் பங்கு வராதோ?! அதுவும் இல்லாம நம்ம இரண்டு பொண்ணுங்களுக்கும் மருமகன்களுக்கும் அரசி பருப்புன்னு தேவையானதெல்லாம் கொடுத்தனுப்பலாம்” என்க,

“சரியான அல்பன்டி நீ” என்று தலையில் அடித்து கொண்டார் சாரங்கபாணி!

“பின்ன… உங்க ஆரத்தி தட்டில விழுற அஞ்சுக்கும் பத்துக்கும்ல வாயை கட்டி வைத்தை கட்டி குடும்ப நடத்தினவளாச்சே! அல்பமாதான் இருப்பேன்”

“அப்படி வாழ்ந்தாலும் சத்த கௌரவத்தோடு இருந்தோம்”

“ம்க்கும்… அந்த கௌரவத்தை தூக்கி உடுப்பில போடுங்கோ… அதையெல்லாம் வைச்சுக்கிட்டு ஒரு பொடலைங்காய்க்கும் பிரோயஜனம் இல்ல” என்றார்.

தெய்வானையின் இந்த பணத்தாசையைதான் சாரதி சரியாய் பயன்படுத்தி கொண்டான். அங்கேயும் அவன் செய்தது வியாபாரம்தான். ஒரு ரூபாய் செலவில்லாமல் அவன் நினைத்ததை முடித்து அந்த வீட்டை வாங்கி கொண்டான்.

சாரதி குளித்துமுடித்து நேராய் முகப்பு அறைக்கு வந்து அந்த இடம் சுத்தம் செய்திருப்பதை பார்வையால் அளந்து கொண்டே டைனிங் டேபிளில் அமர,

சமையல்காரன் முத்து உணவு பரிமாற வந்து நின்றான். 

“நீ போ நான் பரிமாறேன்” என்று அவனை கையமர்த்திவிட்டு பொறுப்பாய் தெய்வானை முன்னே வந்து நிற்கவும்

முத்து தயக்கத்தோடு யோசிக்க,

சாரதி புன்னகையித்து அவனை போக சொல்லி தலையசைத்தான்.

அவரும் ஆர்வமாய் பரிமாற அங்கிருந்த பாத்திரங்களை திறந்தவர் சட்டென்று மூக்கை பொத்தி கொண்டு,

“இதென்ன கன்றாவி… உவேக்… ஒரே  மாமிசமா இருக்கு” என்று ஒதுங்கி கொள்ள,

சாரதி அவரின் முகபாவத்தை பார்த்து சத்தமாய் சிரித்துவிட்டான்.

சாரங்கபாணி முகத்தை சுளித்து கொண்டு,

“மாமிசம் சாப்பிடிறதெல்லாம் பாவம் டா” என்க,

“சொந்த அண்ணன் பையனை வேலைகாரன் மாறி நடத்தினிங்களே… அதெல்லாம் பாவம் இல்ல… மாமிசம் சாப்பிடிறதுதான் பாவம்… அப்படிதானே?!” என்று கேட்டவன் தானே உணவை பரிமாறி கொண்டு சாப்பிட தொடங்க,

“நீ பேசிறது நோக்கே நியாயமா படுதா… நீதானே எங்கள கூடவே தங்கிக்க சொல்லி கூப்பிட்ட… இப்போ இப்படியெல்லாம் அபச்சாரம்” முகத்தை திருப்பினார் சாரங்கபாணி!

“தங்ககிக்க சொல்லி மட்டும்தான் கூப்பிட்டேன்… மத்தபடி இங்கே இருக்கிற சலுகையெல்லாம் அனுபவிக்க சொல்லி இல்ல… உங்களுக்கு தேவையானதெல்லாம் நீங்களேதான் செஞ்சிக்கனும்… சமையல் உட்பட!” என்றவன் சொல்ல இருவரும் அதிர்ச்சியில் உறைந்தனர்.

அவன் சாப்பிட்டு முடித்து கை அலம்பிவிட்டு செல்ல பார்க்க,

தெய்வானை கோபம் கொப்பளிக்க, “கடன்காரா! நாங்க தங்கியிருந்த வீட்டை அப்படியே உன் பேருக்கு மாத்தி கொடுத்தோமே” என்று ஆவேசமாய் கத்தினார்.

“உங்களை யாரு நான் கேட்டதும் மாத்தி கொடுக்க சொன்னது” என்று திரும்பி அவர்களை அவன் எகத்தாளமாய் பார்த்து கேட்க,

இருவரின் முகத்திலும் ஈயாடவில்லை.

அவன் மேலும்,

“ராமய்யாவை அவுட் ஹவுஸ் க்ளீன் பண்ண சொல்லிருக்கேன்… நீங்க இரண்டு பேரும் வசதியா அங்கே தங்கிக்கலாம்… அப்புறம் அந்த பழைய வீட்டில இருந்த தட்டு முட்டு சாமானெல்லாம் பத்திரமா எடுத்துட்டு வந்து வைக்க சொல்லிட்டேன்… இதுக்கு மேல வேறெதாச்சும் செய்யனுமா?!” என்று கேட்டவனை

தெய்வானை முறைத்து, “அடப்பாவி!” என்று பொறுமினார்.

“என்ன சித்தி? நீங்க எனக்கு எவ்வளவு செஞ்சிருக்கீங்க… நான் இது கூட செய்யலன்னா எப்படி?!” என்றவன் கேட்டுவிட்டு அவர்களை அவன் ஆழமாய் ஒரு பார்வை பார்க்க, 

இருவருக்கும் மேலே பேசுவதற்கு வார்த்தையே வரவில்லை.

இங்கேயும் அவனுக்கு இரண்டு மடங்கு லாபம். வீட்டையும் பறித்து கொண்டு தன் பழியையும் தீர்த்து கொண்டான்.

அவன் எத்தனுக்கும் எத்தன்!

இது தெரியாமல் தெய்வானை வேறு ஏதேதோ கணக்கு போட்டு வைத்திருந்தார்.

*******
சாரதியின் அலுவலகம்

ரௌத்திரமாய் அரவிந்த் காத்திருக்க,

உள்ளே நுழைந்த சாரதி அவனை  பார்த்த நொடி,

“ஏ அரவிந்த்! எப்படி இருக்க? உள்ளே வா பேசுவோம்” என்றவன் சொல்லியபடி அறைக்குள் செல்ல,

“மனிஷனாடா நீ?” என்று கோபம் கொப்பளிக்க அறைக்குள் வந்தபடியே கேட்டான் அரவிந்த்!

“Hypothetical question ( ஐம்போத்திட்டிக்கல் க்விஷ்ன்) நீ வேறெதாச்சும் கேளேன்… நான் பதில் சொல்றேன்” சாரதி தன் இருக்கையில் கம்பீரமாய் அமர்ந்து கொண்டு பதிலுரைக்க,

அரவிந்தின் முகத்தின் அத்தனை எரிச்சல் அதோடு சொல்லவொண்ணா வேதனை குடிகொண்டிருந்தது.

“நீ அப்பாக்கிட்ட வேலை செஞ்சிட்டிருந்த போது கூட… உன்னை நான் ஒரு அண்ணன் ஸ்தானத்திலதான் பார்த்தேன்” என்று அரவிந்த் பொறும,

“சொல்லவேயில்ல… அண்ணன்னா?! எப்படி ? சொத்துல எல்லாம் பங்குண்டா?!” என்று எள்ளலாய் கேட்டான் சாரதி!

அரவிந்தின் விழிகளில் கனலேறியது. தன் தந்தையை மருத்துவமனையில் படுத்த படுக்கையை பார்த்தவன் அப்போதே தன் தவறை உணர்ந்திருந்தான்.

அதுவும் சாரதா நடந்தவற்றை விளக்கமாய் அவனுக்கு சொல்லி புரிய வைக்க, அப்போது ஒரளவுக்கு என்ன சதி நிகழ்ந்திருக்கும் என்பதை அவனால் கணிக்க முடிந்தது.

அந்த நொடியே ஆக்ரோஷமாய் சாரதியை பார்க்க வந்தவன்

அவனின் எகத்தாளமான பேச்சில் சீற்றமடைந்து

அவனை தாக்க பாய்ந்து கொண்டு வர

பின்னோடு நின்றிருந்த சாரதியின் செகரட்டிரி அவனை தடுத்து பிடித்து கொண்டான்.

“எங்க அப்பாவை அசிங்கப்படுத்தின  உன்னை கொன்னாதான்டா என ஆத்திரம் தீரும்…” என்று  அரவிந்த் திமிரி கொண்டு அவனை அடிக்க முன்னேற,

“இப்ப எதுக்கு நீ ஓவரா சீன் போட்டுட்டிருக்க… உங்க அப்பா எனக்கு செஞ்சதை நான் திருப்பி செஞ்சேன்… அதோடு எல்லா முடிஞ்சி போச்சு… வீணா திரும்பியும் என்னை சீண்டாதே… அப்புறம் நான் வேறெதாச்சும் ஏடாகூடமா பண்ணிடுவேன்” என்று சாரதி அமர்த்தலாகவே சொல்ல,

அரவிந்த் தன் கரத்தை விடுவித்து கொண்டு, “பார்க்கலாம்! யார் யாரை செய்றான்னு” என்றான்.

சாரதி அலட்சியமாய் புன்னகையிக்க அரவிந்த் தன் பார்வையிலேயே அனலை கக்கிவிட்டு அங்கிருந்து செல்லவும்

சாரதியின் முகம் யோசனைகுறியோடு மாறியது.

“ரொம்ப சூடா இருக்கானே… இவனை எதுக்கும் நம்மாளுங்க மூலமா வாட்ச் பண்ண சொல்லு கணேஷ்” என்று தன் செகரெட்டிரியிடம் கூற, “ஒகே சார்” என்றான். 

எல்லா நல்லவனுக்குள்ளும் ஓர் கெட்டவன் இருப்பான். எல்லா கெட்டவனுக்குள்ளும் ஓர் நல்லவன் இருப்பான். சந்தர்ப்பத்திற்கு ஏற்றாற் போல அந்தந்த ரூபங்கள் வெளிப்படும்.