Kathambavanam- 8

கதம்பவனம் – 8

அகமும்,முகமும் மலர வளம் வரும் தாமரையைப் பார்த்த அனைவருக்கும் சந்தோச ஊற்று பொங்கி வழிந்தது,செல்வத்தின் பார்வை தாமரையை வளம் வர,மற்றவர்கள் பார்வை அவனை வளம் வந்தது,தாமரைக்குச் சங்கடமாக இருந்தாலும்,கணவனின் பார்வை அத்தனை நிறைவை கொடுத்தது, இவர்களின் வாழ்க்கையை இனி இவர்கள் பார்த்துக் கொள்வார்கள்  என்ற நம்பிக்கையில் சுந்தரத்தின் பார்வை ராஜாவிடம் நிலைத்தது.

‘என்னடா சோதனை காலம் போன கடைசில் அன்பு மனைவியுடன் கோவில் குலமென்று சுற்றி வரலாம் என்று நினைத்தால்,தான் பெற்ற மகன்களைச் சுற்றி திரிய வேண்டியதாக இருக்கிறது,அதுவும் அவர்கள் இளமை வயதில்’ அலுப்பாகத் தான் இருந்தது சுந்தரத்திற்கு,அவ்வப்போது ஏக்கமாகப் பங்கஜத்தை வேறு பார்த்து வைத்தார், கணவனின்  கண் அசைவில் அவரது மன நிலையைப் புரிந்த மனைவிக்குப் பாவமாகத் தான் இருந்தது.

மாமனார் மாமியார் பார்வையைப் பார்த்த மாதங்கி கையில் உள்ள பாத்திரத்தை நங் என்று கீழே போட்டு உடைத்தால்,அதில் கலைந்த சுந்தரம் அவளைப் பார்த்து “என்ன ஆச்சும்மா” பாவம் போல் முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கேட்க,பங்கஜம் உள்ளே சென்று விட்டார்,கணவரை தவிர்த்து அவளை யாரும் சமாளிக்க முடியாது அல்லவா.

“ஒன்னுமில்ல மாமா கல்யாணத்துக்கு இன்னும் ஒரு வாரம் தான் இருக்கு,ஆனா அதுக்கு உண்டான பர பரப்பே இங்க இல்லையே,ஏன்,என் தங்கச்சி தாணு எலக்காரமோ என்னவோ”.

“எங்களுக்கு எல்லாரும் ஒண்ணுதான் மாதங்கி அது என்ன உன் தங்கச்சி, அவ நம்ப விட்டு மருமக சொல்ல போன மஹாலக்ஷ்மி,இனிமே பிரிச்சு பேசுறத நிறுத்திக்கோம்மா, நீ தான் மூத்த மருமக,நீ ஒரு வழிகாட்டிய தான் இருக்கணுமே ஒழியே வழி தவறி போகக் கூடாது,அப்புறம்” நான்” அப்புடிங்கற வார்த்தையே இனி இங்கில்லை ‘நாம்’ தான் என் கடைசி மூச்சு இருக்குற வரைக்கும்,கொஞ்சம் காட்டமாகப் பேசியவர் வெளியே சென்றுவிட்டார்.

என்றைக்குமே பேசிடாத மாமனார் என்று காட்டமாகப் பேசவும்,மற்றவர்கள் முன்னிலையில் அவமானாகக் கருதினாள் மாதங்கி,அந்த கோபம் கண்ணைப் பதம் பார்த்தது,இரவு தனது கணவனின் வரவுக்காகக் காத்திருந்தாள்.

இங்கு இப்புடி இருக்க,அங்கு நகத்தோடு சேர்த்து விரல்களையும் தின்று கொண்டு இருந்தாள் விமலா நாட்கள் நெருங்க நெருங்க அடி வயிற்றில் ராட்டினம் சுற்றியது,ராஜாவை பார்த்துப் பயமில்லை என்றாலும் அவனுடன் வாழ்க்கையில் இணையும் போது அவனது மனநிலை  எப்புடி இருக்குமென்று கணிக்க முடியவில்லை,போன் வசதி இல்லை,அவனை நேரில் பார்த்து மனம் விட்டுப் பேசலாம் என்றால்,அதற்கும் தைரியம் வேண்டும்.

திருமண நிகழ்வை மொத்தமாக அனுபவிக்க முடியவில்லை,இதில் தனது தமக்கையின் ஆட்டம் வேறு அதிகமாக இருந்தது,அவளும் அவளது தாயாரும் சொந்தங்களுடன் சேர்ந்து அடிக்கும் லூட்டியை கண் கொண்டு பார்க்க முடியவில்லை,திருமணம் முடியட்டும் அப்புறம் வைத்துக் கொள்ளலாம் என்று பல்லை கடித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.

*************************************************************************************

நாட்கள் அதன் போக்கில் நகர ,இரண்டு வீட்டிலும் தாய் மாமன் நலங்கு,நாள் சோறு என்று நித்தம் நித்தம் ஒரு சடங்கு நடந்தது,ராஜன் முகத்தை அவ்வப்போது ஊற்று பார்த்துக் கொண்டு இருந்தனர் பெண்கள்,அவர்கள் கவலை அவர்களுக்கு,மாதங்கி அவனிடம் பேச வரும் போதெல்லாம் அவன் ஒரு அலட்சியம் காட்டு வதையும்,அவனை மீறி கோபம் கொள்வதையும் பார்த்த அமுதா,சீதா,தாமரை,பங்கஜத்திற்கு இந்தத் திருமணம் நடக்குமா என்ற பயம் பிடித்துக் கொண்டது.

ராஜனிடம் நெருங்கி  பழகும் விஜி கூட அவனிடம் அன்று நெருங்க பயந்து போனால்,அண்ணனின் கோபத்தை உணர்ந்து அவளுக்கும் பயம் அதிகரித்தது,இதையெல்லாம் கண்டும் காணமால் இருந்து கொண்டார் அண்ணன்கள்,அனைவரும் சென்ற பிறகு பேசி கொள்ளலாம்,அவர்கள் பேச வரும் போதெல்லாம் எதையாவது சொல்லி ராஜா மழுப்பி விடுகிறான்,ஆனால் இன்று கண்டிப்பாகப் பேசியே ஆக வேண்டும் என்று உறுதி செய்து கொண்டனர்.

ஒரு வழியாக நலுங்கு  முடிந்து அனைவரும் ஒரு குட்டி தூக்கம் போட்டு முடிக்க,ராஜாவை தூக்காத குறையாக அண்ணன்கள் இழுத்து சென்றனர்,”அண்ணா ஏன் இழுத்துட்டு வர,நான் தாமரை அண்ணி இல்ல கைய விடு”,அவனை இழுத்து சென்ற செல்வதைப் பார்த்துச் சிரித்துக் கொண்டே சொல்ல,அவனை முறைத்தான் செல்வம்.

“கண்ணன், டேய் பேச்ச மாதத்த என்னதான்டா பிரச்சனை உனக்கு விமலாவை புடிக்கலையா,நீ மாதங்கிய நினைச்சு அவளை ஒதுக்குரிய”,கண்ணனுக்கு வலித்தது தான் மற்ற அண்ணிகளுடன் சுமுகமாக இருப்பவன்,மாதங்கி என்றால் ஒரு அடி தள்ளி தான் நிற்பான்,மனைவியின் குணம் தெரிந்தாலும் கண்ணனுக்கு இச்செயல் வலிக்கத் தான் செய்தது”,அண்ணன் வலியைக் கண்டு கொண்ட ராஜன்.

“அண்ணா,எனக்கு அவுங்களும் அண்ணிதான் அவுங்க நடந்துக்குற முறை தான் புடிக்காது,எங்க அண்ணனின் மனைவியா புடிக்கும்,எனக்குப் பயம் இருக்குன்னா அவளும் வீட்டுல பிரச்சனை பண்ணுவாளோனு,அப்பாக்கு அண்ணி பேசுறது ஏவுளோ கஷ்டமா இருக்கும் தெரியுமா,ஆனா வெளில சொல்ல மாட்டாரு,அவருக்கு நம்ப எல்லாம் ஒரே குடும்பமா இருக்கனுமுனு ஆசை”,அண்ணன்கள் முகத்தில் கவலை, அதிலும் பேச மடந்தையான அர்ஜுன் முதல் முதலில் தனது அண்ணன்களிடம் பேசினான்.

டேய் தம்பி விமலா நல்ல பொண்ணுடா,அமுதா சொல்லி இருக்கா, இது உன்னோட வாழ்க்கை நீயே யோசுச்சு முடிவெடு,அந்த பொண்ணு பாவம் நமக்கு வேணாம்,அவ வந்தா  அண்ணி சரி ஆய்டுவாங்குனு தோனுது,அப்பா யோசிக்காம எதுவும் செய்ய மாட்டாரு.

எனக்குப் புரியுதுன்னா ஆனா என் மனச மாத்திக்க எனக்கு அவகாசம் வேணும் அவுங்க இப்புடித்தான்னு என் மூளைக்குள்ள பதிஞ்சுடுச்சுக் கொஞ்சம் கொஞ்சமா மாத்திக்கிறேன்,எது நடந்தாலும் அவதான் பொண்டாட்டி,ஏன்னா,எங்க அப்பா பார்த்த பொண்ணு நீ கவலை படாத”,அவன் பேச்சில் உள்ள தெளிவில் அண்ணன்கள் முகத்திலும் ஒரு தெளிவு பிறந்தது.

சூழ்நிலையை மாத்த எண்ணிய அர்ஜுன் “ செல்வதைப் பார்த்து என்னடா லீவே போடமாட்ட இப்போ என்ன முழுசா பத்து நாள் லீவு”,புருவத்தை உயர்த்திக் கேட்க.

கண்ணன்,”தம்பிக்குக் கல்யாணம் ,வீட்டுல வேற நைட் டூட்டி பார்க்கணும்,காலைல கல்யாண வேல பார்க்கணும்,அவன் ஒரே பிஸி டா,எனக்கு என்னமோ பத்து நாள் லீவு பத்தாதுன்னு தோணுது”.

ராமன் குறும்பு கொப்பளிக்க “அப்புடியாடா” என்று கேட்க,செல்வம் திணறிப் போனான்.

“டேய்! அண்ணா விட்டுடுங்கடா,என்று அழுகுத குறையாகக் கெஞ்சி கொண்டு இருந்தான் செல்வம்,ராஜா ஒரு படி மேல போய்,”அண்ணா இனி நம்ப வீடுகட்டுனா ஒரு அறைக்கு இன்னொரு அறைக்கு அதிக இடைவெளி விட்டு தான் கட்டணும்,நைட் படுக்க முடியல ஏடாகூடமா சத்தம் வருது”,அவன் சொல்லி முடிக்கவில்லை அண்ணன்கள் அனைவரும் அவனைத் துரத்தினார்.

சகோதர்கள் என்பதை மறந்து நண்பர்கள் போல அவர்கள் தனது வயதையும் மறந்து விளையாடி கொண்டு இருந்தனர்,நால்வரும் ஒருவரை ஒருவர் வாரி கொண்டு,நெடு நாள் கழித்து அந்த மாலை வேளையை இனிமையாக மாற்றினார்.

இந்த இதம் தொலையாது பார்த்துக் கொள்வது இந்த வீட்டின் வேர்களான பெண்களிடம் தான் உள்ளது,பல்வேறு பூ செடிகள் இருக்கும் கதம்பவனத்தில் இன்னும் ஒரு ரோஜா செடி சேர்க்கயில் அதன் மனம் மாறாமல் வனம் செழிக்குமா என்பதைப் பார்ப்போம்…..