Urugum Venpani Malare- Kavi soumi full novel

வெண் பனி மலரே…

தன் எதிரில் அமர்ந்திருந்தவனுக்கு என்ன  பதில்  சொல்வது என தெரியாமல் தவித்து  கொண்டு  இருந்தார் மதுசூதனன்.  வீட்டுக்கு  வா … பார்த்து  விட்டு  மேற்கொண்டு  பேசிக் கொள்ளலாம் என உரைத்தவர் தான்.  ஆனால் நடந்ததோ வேறு.. ஓரே ஆறுதல் அவன் தனது குடும்பத்தை அழைத்து  வரவில்லை.  வந்திருந்தால் இன்னும்  மோசமாகி இருக்கும். குடும்பத்தோடு கூப்பிட்டு  அசிங்க படுத்துகிறாயா    என வேறுமாதிரி ஆகி இருக்கும்.

தனது மகள் பனிமலரை பெண் பார்க்க தனது நண்பனிடம் குடும்பத்தோடு வரச்சொல்லி இருந்தார்.  கடைசி நேரத்தில்  நண்பனின் தாயாருக்கு முடியாமல் போக தனது மகனை மட்டும் அனுப்பி இருந்தார். இவன் வருவதை கடைசி வரை சொல்லாமல்
இருந்தவர்  காலையில்  இவன் இங்கு  வந்ததை போனில் சொல்ல அடுத்த  நிமிடம் தனது பர்ஸை எடுத்துக் கொண்டு தனது அபிமான பெப்பில் கிளம்பி இருந்தாள் பனிமலர்.

புறப்பட்ட  நேரண்திலேயே தனது தோழிகளுக்கு அழைப்பு விடுத்திருந்தாள். குறிப்பிட்ட மால்ற்கு வரும்படி…அதே  நேரத்தில் தகப்பனாறிற்கும்  போனில் அழைத்தவள்…. அப்பா நான்  முன்னமே உங்க கிட்ட சொல்லிவிட்டேன். எனக்கு  கல்யாணம் வேணாம்ன்னு. நீங்க கொஞ்சம்  கூட காதுல வாங்கவே இல்லை.  எனக்கு  பிடிக்கல. நான்  யாரையும்  பார்க்க விரும்பல..

பாப்பா இப்ப வந்திடுவாங்கம்மா…பாவமான குரலோடு சொல்லும் போது மனதை  லேசாக அசைத்து  தான்  பார்த்தது. அதுவும்  ஒரு  நிமிடம் தான்…

அப்பா நீங்க  தானே வர சொன்னிங்க. நீங்களே உட்கார வைச்சு பார்த்து  அனுப்புங்க… எனக்கு  எந்த  பிரச்சினையும் இல்லை. .அஞ்சு மணி இல்லாம வீட்டுக்கு  வர மாட்டேன். 

எங்க பாப்பா இருக்கற…

ப்பா … பாப்பா சொல்லாதிங்கன்னு எத்தனை  தடவை சொல்லறது. இங்கே . இங்கே ப்ரோசோன் வந்து  இருக்கிறேன்   ப்ரெண்டுங்ககூட அஞ்சு  மணிக்கு  மேல் தான் வருவேன். நான்  வர்றதுக்கு முன்னாடி அந்த  மாப்பிள்ளையை சுத்தி சுத்தி நல்லா  பார்த்துவிட்டு அனுப்பி வச்சிடுங்க… சரியா…இப்படி  சொல்லியளை  இவனிடம் சொல்லவா முடியும்.

அங்கிள் என்ன  ஆச்சு… சொன்னவனை திரும்பி  பார்த்தவர். மெதுவாக  ஆரம்பித்தார். பொண்ணு  ஆரம்பத்தில்  இருந்தே கல்யாணம் வேணாம்ன்னு சொன்னா… நான் கேட்கல… ஏதோ விளையாட்டுக்கு சொல்லறான்னு நினைச்சேன். அவ உண்மையாதான் சொல்லி  இருக்கிறா…நீங்க  வர்றது தெரியவும் சொல்லாம  வெளிய கிளம்பி போயிட்டா..ஸாரி… அபி…

அபிநந்தன் நல்ல நிறம். அன்னாந்து பார்க்க கூடிய உயரம். காற்றில்  கலைந்தாடும் தலை கொள்ளா கேசம்.
பேசும் கண்கள். எனக்கு  கோபமே வராதே என்பது போல சிரிக்கும்  உதடுகள்… இவனது குடும்பம்  மொத்தமும் பெங்களூரில்  இருக்க இவன் மும்பையில் பிரபல ஐடி நிறுவனத்தில் வேலை செய்து  கொண்டிருந்தான். திருமணம்  வேண்டாம் என டிமிக்கி கொடுத்து கொண்டிருந்தவனை பாட்டியின்கடைசி ஆசை… உன் திருமணத்தை பார்ப்பது தான் என சொல்லி இம்முறை அழைத்து வந்திருந்தனர். இவனோடு கூட பிறந்த தங்கை ஒன்று.  திருமணம்  முடிந்து டெல்லியில்   செட்டில் ஆகி இருந்தாள். மூன்று  வயது பெண் குழந்தை  ஓன்று  இருந்தது.

பாதி நாட்கள்  வேலை சம்மந்தமாக வெளிநாடுகளை சுற்றிக் கொண்டு  இருந்தவன் ஓரு மாத விடுமுறையில்  வர… இங்கே அனுப்பி இருந்தனர். ஏற்கனவே  தனது தந்தையும் இவரும் பால்ய நண்பர்கள்
அதனால் பெரிதாக எதுவும்  தோணவில்லை. வரும்  போதே முடிவு செய்துதான்  வந்திருந்தான். பாராத்ததும் பொண்ணு பிடிக்கலை… சொல்லிட்டு கிளம்பிடணும்  இப்படி  நினைத்து வர… இங்கே  அப்படியே எதிர்  பதமாய் நடந்து  இருந்தது. எதிர் எதிர் துருவங்கள் ஒன்றை ஓன்று  ஈர்க்குதோ!!!

இப்போது  அவளின் மேல் லேசாக ஆர்வம் துளிர்விட ஆரம்பித்து இருந்தது. ஏன் அங்கிள்… உங்க பொண்ணு  வேறயாரையாவது விரும்பறாளா என்ன….

சே..சே அதெல்லாம்  இல்லை அபி… அவளுக்கு  என்னை விட்டுவிட்டு போக மாட்டாலாம். என் கூடதான் கடைசி வரைக்கும்  இருப்பாளாம். நான்  இவளுக்கு  எப்படி  சொல்லி புரிய வைக்க போறேன்னு தெரியலை. 

அவர் பேச பேச ஹாலை சுற்றி  பார்த்தவன் அங்கிள் உங்க பொண்ணு  போட்டோ ஏதாவது  இருக்கா… அவனும் அவளது புகைப்படத்தை பார்க்கவில்லை.  இவனது செல்பேசிக்கு அணுப்பி இருக்க ஓபன் செய்து பார்க்காமலேயே டிலைட் செய்திருந்தான்.

இரு அபி ஆல்பம் இருக்கு எடுத்துட்டு வரேன் பாரு… தனது ரூம்பிற்கு சென்று  ஆல்பம் எடுத்து வந்து  இவனிடம் தர…ஏதோ பங்சனில் எடுத்து புகைப்படம் அது… ஆரஞ்சு நிற லெகன்காவில் இரு புறமும் தோள்வரையே வழிந்த கூந்தல்… . பெயருக்கு  ஏற்றாற்போல்  நல்ல பால் வெண்மை நிறம். குறை சொல்ல முடியாத அளவிற்கு  நல்ல  அழகி தான். 

அங்கிள் எனக்கு  உங்க பொண்ணு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு…இங்கே  தான்  பார்க்கணும்ன்னு கட்டாயம் எதுவும்  இல்லையே. .. எங்க  போய் இருக்கறான்னு சொல்லுங்கள்… அங்கேயே போய் நான்  பார்த்துக்கறேன்.

இப்படி  கேட்பவனுக்கு என்ன  பதில்  சொல்வது என யோசித்தவர் கடைசி நிமிடத்தில்  

யோசித்து  அவள் இருக்கும் இடத்தை அவனுக்கு  கூறினார். நல்ல  பொண்ணு  தான்  அபி… பிடிவாதம்  ஜாஸ்தி. அம்மா இல்லாம வளர்ந்த பொண்ணில்லையா… கூடவே என் மேல பாசம் ஜாஸ்தி… அதனால்தான் இப்படி  நடந்துக்கறா… எனக்கும்  அவளை விட்டா யார் இருக்கறா…

டோன்ட்வொரி  அங்கிள் . இனி நான்  அவள பார்த்துக்கறேன்.  உங்களுக்கு என்ன பிடிச்சிருக்குது தானே…நீங்க  அப்பாகிட்ட பேசி  முடிவு பண்ணுங்கள்.
நான்  உங்க பொண்ண பார்த்துவிட்டு வந்திடறேன். கால்டாக்சியை அழைத்தவன் மாலின்  பெயர் சொல்லி அடுத்த  கால்மணி நேரத்தில்  அங்கு  இருந்தான். அவளை கண்டு பிடிப்பது அப்படி  ஒன்றும்  சிரமமாக இல்லை… அவளோடு இன்னும்  நால்வர் பட்டாளம் இணைந்திருக்க கலகலத்து கொண்டிருந்தாள்.

நீலநிற ஜூன்ஸ் கருப்பு  கலந்த டாப்ஸ் தூக்கி கட்டிய குதிரைவால்  மேக்கப்  என பார்த்தால் பெரிதாக எதுவும் இல்லை.  ஆனாலும்  திரும்பி பார்க்க வைத்தாள். அவர்களது குரூப்பில்  சமீபத்தில்  திருமணம்  பேசி இருந்து  இருப்பார்கள் போல. குறிப்பிட்ட பெண்ணை சுற்றிலும்  அமர்ந்து  கிண்டல்  செய்து கொண்டிருந்தனர்.
எந்த  கவலையும் இல்லாமல் சிரித்து  கொண்டிருந்தவளை பார்க்க  சற்றே  கோபம் கூட வந்தது.

அங்க ஒருத்தன வர வச்சிட்டு   எந்த  கவலையும்  இல்லாமல்   இங்க இருக்கிறத பார்!! அதுவும்  சில நிமிடம் தான்  பிறகு அவனையும் அறியாமல்  ரசிக்க ஆரம்பித்து இருந்தான். சிறிது நேரம் பேசியவர்கள் மொத்தமாக தியேட்டர்  உள் நுழைய அவர்களை  தொடர்ந்து  இவனும் சென்றான்.  அவென்சர் என்டு கேம் ஆங்கில படம் . அவர்களுக்கு  நேர் பின்புறம் இரண்டு  இருக்கை தாண்டி அமர்ந்து  கொண்டான்.

அபிநந்தனுக்கு  தன்னையே நினைக்க ஆச்சர்யமாக இருந்தது. ஒருவேளை அவளது வீட்டில் இந்த  சந்திப்பு  நடந்திருந்தால்… பிடிக்கவில்லை  எனக்கு சொல்லி  புறப்பட்டு  இருப்பானோ!! ஆனால்  இப்போது  அவளது  நடவடிக்கை  ஓவ்வொன்றும் அவனை வியக்க வைத்தது. படம் ஆரம்பித்ததுமே  ஒவ்வொரு  ஹிரோவை காட்டும் போதும் கூச்சமே இல்லாமல் சத்தம் போட்டு…. விசில் அடித்துக் கொண்டு  இருந்தாள்.

இதை பார்த்ததுமே தனக்கு தானே சொல்லிக் கொண்டான் அபி கல்யாணத்துக்கு  அப்புறம்  இவளை சமாளிக்கறது ரொம்ப  கஷ்டம்  போலயே…உன்னை தொவச்சி தோரணம் கட்ட போறா !!! தனக்குள் சிரித்தபடி மொத்தமாய் அவளை மட்டும்  ரசித்துக்  கொண்டு  இருந்தான்.

அதே நேரம்   மலருக்கு  அவ்வப்போது கவனம்  தந்தையிடம் போய் வந்து  கொண்டிருந்தது. தன்னை  அறியாமல்  மணியை பார்த்தவள் வந்துட்டு போய் இருப்பான். இந்த அப்பா என்ன  சொல்லி  சமாளிச்சிப்பாங்க… பொய் வேற சொல்ல தெரியாது. பாவமா முளிச்சிருப்பாங்க… அதுக்காக நம்ம கொள்கையை விட்டு தர முடியுமா…

அருகில் இருந்த நந்தினி  இவளை பார்த்தவள் ஏன் மலர் அடிக்கடி  மொபைல் பார்க்கற..

நந்தினி  அப்பாகிட்ட கோசிட்டு வந்துவிட்டேன். அதுதான்  மறுபடியும்  கூப்பிடறாங்கலான்னு பார்க்கிறேன்.

நீ கோச்சுகிட்டயா… நம்மற மாதிரி  சொல்லு…

மாப்பிள்ளை  பார்க்கிறேன்னு ஒரு  பையனை வீட்டுக்கு  வரச் சொல்லி  இருந்தாங்க. நான்  இங்க  கிளம்பி  வந்துட்டேன்.

ஏன் மலர் இது தப்புல்ல. உங்க அப்பா வந்தவங்க முன்னாடி சங்கடபடுவாங்கல்ல  நீ அங்கேயே இருந்து நேரா அவங்க  கிட்ட சொல்லி  இருக்கலாம். 

இப்ப எதுக்கு  என்ன  கில்டியா ஃபீல் பண்ண வைக்கிற. இந்த  தடவை இத பண்ணினா தான்  அடுத்த  தடவை என்ன  கேட்காமல் எதுவும் செய்ய மாட்டாங்க… உள்ளூர் மாப்பிள்ளைன்னா கூட பரவாயில்லை.  போனா போகுதுன்னு விடலாம்.  இவன் மும்பையாம். நான்  இவன் கல்யாணம் பண்ணி இவன் பின்னாடி போயிட்டா… என் அப்பாவை பார்த்துக்கறது யாராம் ?

சாமி… ஆளை விடு. தெரியாம சொல்லிவிட்டேன். படத்தை பார்க்கவிடு…

அது… அந்த  பயம் இருக்கணும்.

அதே நேரம் பின்புற இருக்கையில் இருந்தவனுக்கு போன் வர நம்பரை பார்த்தவன் பேசுவதற்கு  வெளியே  எழுந்து  சென்றான். ஏனென்றால்  அழைத்தது  அவனது அன்பு  தங்கை தாரிகா அல்லவா..

ஹேய்… தாரு சப்ரைஸ் இந்த  நேரம்
கூப்பிட்டு  இருக்கற…

டேய் அண்ணா  சப்ரைஸா நிறைய நடக்கும்  போது தானும் இப்படி  பேச தான வேண்டியதா இருக்கு.

ஓய்… என்ன  சொல்லற…

இப்ப தான்  அப்பா கூப்பிட்டு  சொன்னாங்க. நீ பொண்ண  பிடிச்சிருக்குன்னு சொல்லிட்டயாம். நான்  வேற இவர்கிட்ட பெட் வச்சேன். என் அண்ணா  இப்போதைக்கு  யாரையும்  கட்டிக்க மாட்டான்னு  பத்தாயிரம்  ரூபாய்  லாஸ்.

அந்த  காச நான்  தரவா… தாரு … என் மருமக என்ன  சொல்லறா…

அவளுக்கென்னணா. இவ்வளவு  நேரம்  அடம்புடிச்சிட்டு இப்ப தான்  தூங்கறா…

தாரு.. நீ மட்டும்  சமத்தா என்ன. . உன் பொண்ணும் உன்ன மாதிரிதான்  இருப்பா … எப்ப வர்ரே… ஊருக்கு…

உன் கல்யாணம் பிக்ஸ் ஆச்சுன்னா அங்கே  தான்  டேறா…

வா…வா… என்றவன் போனை கட் செய்து பார்க்க படம் இடைவேளை விட்டிருக்க அனைவரும் வெளியே வந்து  கொண்டு  இருந்தனர். மலர் கூட இருந்த தோழிகளுக்கு சாப்பிட என்ன  என்ன 

வேண்டும் என கேட்டவள் பில் பே செய்தபடி வரிசையில்  நகர்ந்து  கொண்டிருந்தாள் தனது இன்னொரு தோழியுடன்  பேசியபடி… நிஷா சான்வெஜ் மூன்று  நீ வாங்கிக்கோ… நான்  பாப்கார்ன்  வாங்குகிறேன் என்றபடி நகர்ந்தவள் பாப்கார்ன்  வாங்கியபடி நிஷா முன் செல்ல அவளுக்கு பின்னால் நடந்து  வந்து  கொண்டிருந்தாள். இதுவரை எல்லாம் சரியாக தான்  நடந்தது. அதற்கு  அடுத்து  நடந்தது யாரும்  எதிர்பாராதது.

அவள் உள் நுழைந்ததை பார்த்தவன்
அவள் வந்ததை கவனிக்காமல் அவளை தேடியபடி அவளது நண்பர்கள்  கூட்டத்தை  பார்த்தபடி பின் நகர …
இவன் வருவதை கவனித்து நிஷா நகர்ந்திருந்தாள் பின்னோடு வந்த மலரின் மேல் இடித்து  விட கையில்  இருந்த மொத்த  பாப்கார்னும்  டைல்ஸ் தரையில்  கொட்டியிருந்தது.

கொட்டிய நொடியே திட்ட ஆரம்பித்து  இருந்தாள். கண்ணு தெரியலையா. இப்படி தான்  வந்து  மோதுவிங்களா…
வாங்கிட்டு வந்தது எல்லாம்  வீணா போச்சு… நிஷா முன்னாள்  போனவள் திரும்பி வந்து  மலர் பரவாயில்லை.  விடு. வேற வாங்கிகலாம். சத்தம்  போடாத…

பாரேன் தட்டி விட்டுடு எப்படி  நிக்கறனான்னு… திட்டியபடி இவனது முகத்தை  பார்க்க… நல்ல  உயரம்,நல்ல நிறம் கூடவே கண்ணுக்கு குளிர் கண்ணாடி.. எதுவுமே நடகாகாதது போல நின்றிருந்த  தோற்றம் ….இவள் முகத்தை  கவனிக்க ஆரம்பிக்கவும்   அப்பாவி போல நின்றிருந்தான்.

அருகில்  வந்த  நிஷாவோ… மலர் நிஜமாகவே  அவருக்கு  கண்ணு தெரியலை  போல… நீ வா இங்கே என்றபடி இழுத்து  சென்றிருந்தாள்.

அதற்கேற்றாற்போல் அவன் அருகில்  வந்த  ஒருவன் இப்படி  ஒரமா வந்து உட்காருங்கள் பாஸ் என்றபடி அழைத்து  சென்று  அமர  வைக்க…

இவனை பார்த்தபடியே தியேட்டரின்  உள் நுழைந்தாள். கண்ணு தெரியலைன்னா எப்படி  படம் பார்ப்பாங்க.. தனது பெரிய  சந்தேகத்தை தனது தோழியிடம் கேட்டபடி….

நந்தினியோ… சத்தம்  காதுக்கு கேட்கதான செய்யும் ஆதி கேட்க வந்திருப்பாங்க என்றபடி படத்தில்  மூழ்கி இருந்தனர் அனைவரும்.

அபிநந்தன் அதற்கு  மேல் அங்கே  இருக்க பிடிக்காமல் கிளம்பி  இருந்தான். அவளை எப்படி  அணுகுவது என்று  யோசித்தபடி..

பனிமலர் வருவாள்.

வெண்பனிமலரே_2

மதுசூதனன் ஹாலில் அமர்ந்தபடி நேரம் பார்க்க  மாலை நான்கு மணியை தாண்டி  இருந்தது. பார்த்து விட்டு  வருவதாக சொன்ன அபிநந்தனும் எந்த  தகவலும் தரவில்லை.  மலரும்  வீட்டிற்கு  வருவதாக இல்லை . இத்தனை  நாள் இல்லாமல் இப்போது  தன் மேலேயே கோபமாய் வந்தது. தெரிந்தவர்களுக்கு
விஷயம் தெரிந்தால் என்ன  சொல்வார்கள்… பொண்ணு  பார்க்க வரும்  போதே பார்க்க மாட்டேன்  என்ன வெளிய கிளம்பி  போயிட்டா.  இந்த  பொண்ண  கல்யாணம்  பண்ணினா பையனோட வாழ்க்கை அவ்வளவுதான்.. ஒருவர்  துவங்கி  வைத்தால் போதுமே ஊரே பேசுவதற்கு… நாம் என்ன  ஆட்கள் இல்லாத ஊரிலா குடி இருக்கிறோம்.
என்ன  நடந்தாலும்  யாருக்கும்  தெரியாது என்ன நினைப்பதற்கு…

எதற்காகவும் இது வரை மகளின்  மேல் கோபபடாதவர் தான். முதல் முதலாக
கோபம் வந்தது. என்ன  பொண்ணு…
இப்படி  செய்யாறா…அதிகமாக செல்லம்  கொடுத்து  விட்டோமோ!!!

சரியாக வளர்ப்பதில் தவறிவிட்டோமோ!!!  பல வாராக மனதில் மகளை பற்றிய நினைவே ஓடிக்கொண்டு இருந்தது.பனிமலரின் தாயார்  இறந்த போது அவளிற்கு
பன்னிரெண்டு  வயது தான்.  ஒருவார காய்ச்சல்  இவர்களது குடும்பத்தை  உரு தெரியாமல் சிதைத்து போய் இருந்தது. இறக்கும்  தருவாயில்  இவனது கைகளை பற்றியபடி  நம்ம பொண்ண   பத்திரமாக பாத்துக்கங்க அவளை விட்டுடாதிங்க… என்றது தான் கடைசியாக  பேசியது. அன்றிலிருந்து  இன்றுவரை அவளுக்கு  தாய்  தந்தை  இரண்டுமே இவரே ஆகி போனார்.

பனிமலரும் புத்திசாலி குழந்தை.. நடந்ததை புரிந்து கொண்டவள் எதற்காகவும் அடம்பிடித்து  அழுதது  இல்லை.  இவருக்கு  சிரமமாக இருந்தது அப்போது அவளது இடுப்பிற்கு கீழாய் வளர்ந்து  இருந்த அவளது நீள கூந்தல் தான்.  தலைவாரி பிண்ண சிரமமாக இருக்க குதிரைவால் போடும் அளவிற்கு  வெட்டியது தான் . மற்றபடி இன்று வரை எந்த  சிரமமும் இல்லாமல் நாட்கள் சென்றிருந்தது.

கோவை கணபதியில்  ஆரம்ப நாட்களிலேயே இந்த  வீட்டை கட்டி இருந்தார். கிட்டத்தட்ட  ஏழு சென்ட்டில் ஹால்,கிச்சன்,இரண்டு  பெட்ரூம் சற்று  பெரியதாய் இவர்களுக்கும்  விருந்தினர்  வந்தால் தங்குவதற்கு  சிறியதாக இன்னொரு அறை என…அழகாய் அப்போதே வடிவமைத்து  இருந்தார். வீட்டிற்கு  பின் புறத்தில்  சிறியதாய் ஒரு தோட்டம் அவரை பொறுத்தவரை நிறைவாய் வீட்டை கட்டி இருந்தார்.

உறவினர்கள்  பலரும்  இவரை மறுமணம் செய்து கொள்ள வற்புறுத்தியும் எதையும் கேளாமல் மகளே உலகம் என
மாற்றிக்கொண்டவர். மணல்,ஜல்லி,செங்கல் மொத்த வியாபாரம்  இவருடையது. பெரும்பாலும்  அனைத்துமே போனிலேயே வியாபாரம்  முடிந்து  விடும். ஏற்றி அணுப்பும் போது குடோனில்  இவர் இருந்தால் போதும்.

நல்ல வருமானம்.  அதுவே அவரை இரண்டாவது  திருமணம் செய்து கொள்ள பலர் வற்புறுத்தும்படி இருந்தது. நாட்கள் செல்ல செல்ல அதுவும் குறைந்து ஒரு கட்டத்தில்  கேட்பதையே நிறுத்தி  இருந்தனர்.

தன் மேல் அவள் வைத்திருந்த பாசம்
அவளை இப்படி  நடந்து  கொள்ள செய்திருந்தது. முக்கியமாக  தனது நண்பனிடம்  எப்படி  கூறுவது இதுவே தற்போது கவலை தந்து கொண்டு  இருந்தது. இவரும்  அபிநந்தனின் தகப்பனாரும் பள்ளியில்  படித்த காலத்திலேயே நல்ல  நண்பர்கள்.  அந்த  உறவு இன்றும்  தொடர்ந்து  கொண்டிருந்தது. இவரை முழுவதும்  தெரிந்ததால் அவரே தனது மகனுக்கு  மலரை கேட்டிருந்தார்.

அவர் கேட்டபோது இருந்த அன்றைய 
சந்தோஷம் மொத்தமாய் வடிந்திருந்தது தற்போது. அடிக்கின்ற போனின் சத்தத்தில்  பழைய நினைவில் இருந்து மீண்டவர் யார்  என பார்க்க அபிநந்தன் அழைத்திருந்தான்.

அங்கிள் உங்கள்  பொண்ண  பார்த்துட்டேன். முன்ன சொன்னது  தான்   எனக்கு உங்க பொண்ண ரொம்ப புடிச்சிருக்கு.. என்னோட முடிவுல எந்த  மாற்றமும் இல்லை.  நான்  அப்பாகிட்ட பேசிட்டு மறுபடியும்  உங்க வீட்டிற்கு  வரேன். உங்க பொண்ணுக்கு கொஞ்சம்  பிடிவாதம் மத்தபடி ரொம்ப  பாசகாரின்னு நினைக்கிறேன். வொரி பண்ணிக்காதிங்க அங்கிள்

அபி அவ வேண்டாம்ன்னு சொன்னா என்ன  செய்ய…

அங்கிள் அவளோட சம்மதம் இல்லாம எதுவும் நடக்காது. அவளே  உங்க கிட்ட ஒரு நாள் சொல்லுவா அபிய எனக்கு கட்டி வைங்கன்னு..

ஆனாலும்  உனக்கு  நிறைய நம்பிக்கைபா….

வாழறதே நம்பிக்கையால தான… சொன்னவன் சிரித்தபடி  கால்ஸை  கட் செய்ய இப்போது  தான்  அவருக்கு  ஒரு வித அசுவாசம், நிம்மதி தோன்றியது. 

அடுத்த சில நிமிடத்தில்  அபிநந்தனின் தகப்பனார்  செல்வம் அழைத்திருந்தார் .

மது… இப்ப சந்தோஷமா… என்னவோ பயந்திட்டு இருந்தே… இப்பதான் என் பையன் கூப்பிட்டு  பேசினான். எனக்கு
ரொம்ப சந்தோஷமா  இருக்கு. எவ்வளவு  நாளா டிமிக்கி  கொடுத்துவிட்டு இருந்த பய இப்ப இப்படி  சொன்னது நிம்மதியாக இருக்கு.. மறந்திடாத… முன்பு  நீயும்  நானும்  பேசினதுதான். கல்யாணம்  முடிஞ்சதும் நீயும்  நானும்  ஊர் ஊரா லாங்டூர் போகணும். அப்புறம்  பேச்சு  மாறக்கூடாது.

சரிடா.. சரிடா சொல்லும் போதே இதோ இப்போதே திருமணம் நடத்திய உணர்வில் லயித்திருந்தார். கொஞ்சமாய் நிம்மதி தோன்றி  இருந்தாலும் இம்முறை  

போல மன்னிக்க தயாராய் இல்லை.  நிச்சயமாக  ரெண்டு  நாளைக்கு  இவகிட்ட பேச கூடாது.  மனதில் தீர்மானம்  எடுத்தாலும் அவரது மனசாட்சி  யாரு … நீ…. ரெண்டு  நாளு… காமெடி பண்ணாதே மது..
உன் பொண்ண பார்த்தா போதும் அப்படியே பனிமாதிரி உருகிடுவயே..போ … போய் வேற வேலை இருந்தா பாரு . உன் பொண்ணு  வந்ததும் என்ன  சாப்பிட வாங்கி  வச்சிருக்கறேன்னு தேடுவா…

என்ன  செய்ய  அவர் அப்படிதான். அவளது கோபத்தை  கூடாது ரசிக்க முடியும் என்றால் அவரால் மட்டுமே  முடியும்.

மாலை நேரம் நான்கு முப்பதை நெருங்க அனைவரும் வெளிப்புறத்தில் கூடிய இருந்தனர். நிஷா அணைவரையும் பார்த்தபடி மலர்,நந்து ஒவ்வொருத்தருக்கும் தனித்தனியாக சொல்ல முடியாது.  எல்லோரும்  என்னுடைய  என்கேஜ்மெண்டுக்கு வந்திடுங்க. இனிய என்ன  வெளியே  விட மாட்டாங்க. அப்புறம்  இன்னும்  நாலு நாள் கழிச்சு நம்ம ப்ரெணடுங்களுக்கு மட்டும்  சின்னதாய் கெட் டூ கெதர்  பார்ட்டி நானும்  கிஷோர்ரும் சேர்ந்து  அரேன்ஜ் பண்ணி இருக்கறோம்.

நம்ம ப்ரெண்டுங்க எல்லொரையும் வரச் சொல்லி இருக்கிறேன்.  ஏழு டூ ஒன்பது  பாப்பீஸ் ரெஸ்ட்டாரண்ட்… யாரும்  மிஸ் ஆக கூடாது.  வரலைன்னா லைப்லாங் அவங்க  கிட்ட  பேச மாட்டேன். பார்த்துக்கங்க…

இன்னோரு தோழி பிருந்தாவோ….
நிஷா சாப்பாடு  போடுவல்ல… நீ சொல்லாட்டி கூட நான்  வருவேன். ஏன்னா நமக்கு  சாப்பாடு  தான் முக்கியம்…

பிருந்தா  உனக்கில்லாததா.. உனக்கு  பிடிச்சதும் இருக்கு.

இன்னொரு தோழி… நிஷா தயிர்  சாதகமா… இதை சொன்னதும் மறுபடியும்  ஒரு  சிரிப்பலை துவங்கி  இருந்தது. பேசியபடியே நேரம் பார்த்தபடி ஒவ்வொருவராய் புறப்பட்டு  கொண்டிருந்தனர்.

அனைவரும் கிளம்பி  விட கடைசியாக  இவளோடு நந்தினி மட்டும்  எஞ்சி இருந்தனர். அழைத்து  செல்ல  கேப்ஸ் புக் செய்திருக்க வெளிப்புற இருக்கையில்  அமர்ந்தபடி… மலர் நீ பண்ணினது பெரிய  தப்பு அப்பாவோட இடத்தில்  இருந்து பாரு… அங்கே  இருந்துவிட்டு பையனை பிடிக்கலைன்னு சொல்லி இருந்தா வேற விதம். நீ வந்தவங்கல மட்டும்  இல்லை  உன் அப்பாவையும் அசிங்கபடுத்திட்ட…

இத பாரு நானே வீட்டுக்கு  போய் அப்பாவை எப்படி  சமாளிக்கறதுன்னு யோசிட்டு இருக்கிறேன்.  நீ வேற என்ன  குழப்பி விடாத.. குழந்தை  மாதிரி  முகத்தை  தூக்கி  வச்சிட்டு  உட்கார்ந்து  இருப்பாங்க.. அவங்கல பழையமாதிரி கொண்டு  வர ரெண்டு  நாள் போராடணும். இன்னும்  ரெண்டு  நாளைக்கு  என்னுடைய  பேச்சு  சத்தம்  தான்  வீட்டில்  கேட்க போகுது. இத நினைச்சாலே எனக்கு  கவலையா இருக்கு. நீ வேற… யாரு நான்…  செஞ்சது சரின்னு சொன்னா… நான்  பண்ணினது பெரிய  தப்பு  தான்.  ஆனா அந்த  பையன்  எப்படியும் இந்த  பொண்ணு  வேணாம்ன்னு  போயிருப்பான்ல எனக்கு  அது தானே வேணும்.

சற்று  நேரம்  அமைதியாய் இருந்தவள் தன்னை  மறந்து  சிரிக்க ஆரம்பித்தாள். இதை பார்த்த நந்தினி.. ஏன்டி  இப்படி  சிரிக்கற. எதை பண்ணினாலும் சொல்லிட்டு  செய்.. பயமாக இருக்குல்ல..

சிரிப்பை அடக்கியபடி நந்தினி  அந்த  பையனை நினைச்சு பார்த்தனு சிரிப்பு  வந்திடுச்சி. பொண்ணு  இல்லைன்னதும் அவனோடு முகம் எப்படி  போயிருக்கும்  பார்க்க கொடுத்து  வைக்கல ..

சரிடி வண்டி வந்துடுச்சி..நானும் புறப்படறேன்.  மறுபடியும்  பார்க்கலாம். போன் பண்ணுடி. அப்பா வ சமாதானம்  பண்ணு. இன்னும்  நாலுநாள் கழிச்சி பார்ப்பமே அப்போ சொல்லு பை என்றபடி அவளும் புறப்பட பனிமலரும் அவளது பெப்பை எடுத்து  கொண்டு  வீட்டை நோக்கி  புறப்பட்டாள்.

வீட்டின் அருகில்  நெருங்க நெருங்க லேசான படபடப்பு  தோன்றியது.  அதுவும்  உள் நுழையும்  வரையே… ஹாலில் அமர்ந்திருந்த தந்தையை பார்த்தவள் அவரது அருகில் அமர்ந்தபடி… அப்பா… அப்பா… என அழைக்க எந்த  சலனமும் இல்லாமல் அமைதியாய் அமர்ந்திருந்தார்.

கோபமாக திட்டுவார். ஏன் அடித்தால் கூட வாங்கிகலாம் என நினைத்தவள் நிஜமாகவே பேசாமல் அமர்ந்து இருந்தவரை பார்க்கவும் எப்படி சரி செய்ய… என யோசித்தவள் ஸாரிபா.. ஸாரி இனி இத மாதிரி பண்ண மாட்டேன்.  இப்படி  பேசாம இருக்காதிங்க… அவள் மட்டும்  தான்  பேசிக்கொண்டு  இருந்தாள். சற்று  நேரம்  இருந்தவர் தனது அறைக்குள்  அமைதியாக செல்ல… அப்பா என்ன  செய்சிட்டேன்னு இப்படி  இருக்கறிங்க. நான்  தான்  ஸாரி  கேட்டேன்ல. வேணும்னா ரெண்டு  அடி கூட அடிச்சிக்கோங்க… பேசாமல் இருந்தா என்ன  அர்த்தம் சின்ன  வயதில்  இருந்து  பார்க்கறிங்கல்ல. எனக்கு  பிடிக்கலைன்னு சொல்லியும் நீங்கள்தான் கேட்கல … இப்போ முகத்தை  தூக்கி வச்சிகிட்டா… நான்  யார் கிட்ட பேசுவேன்.
குழந்தை  போல் சத்தமாக கத்தியபடி கேட்க…

பாப்பா  இத நான்  உன்கிட்ட எதிர் பார்க்கல என்றபடி  தனது அறைக்குள்  நுழைந்தவர்கள் கதவை சாத்தி இருந்தார்.

கதவிற்கு வெளியே  நின்றவளோ…
மலரு தம் கட்டி இவ்வளவு  நேரம் பேசினதுக்கு இவ்வளவு தான்  ரீயாக்ஷனா… நோ… தப்பாச்சே…

அப்பா… அப்பா…

சும்மா  கத்தாத பாப்பா.  சமையற்கட்டுல சாப்பிட  சினாக்ஸ் வாங்கி  வச்சிருக்கறேன் எடுத்து  சாப்பிடு. எனக்கு  மனசு சரியில்லை.  கொஞ்ச நேரம்  தனியா இருக்க விடு.

ப்பா… நீங்க  இல்லாம எப்போ தனியா சாப்பிட்டு இருக்கிறேன் கதவைத் திறக்க வைக்க சத்தமிட்டு கொண்டிருந்தாள்.

பொய் சொல்லாத பாப்பா… மதியம்  நான் இல்லாமதான சாப்பிட்ட… அது மாதிரி  சாப்பிடு.

அப்பா வர வர ஓவர் ஸ்மார்ட்  ஆகிட்டு வர்றிங்க இது தப்பு. நான்  ஹால்ல உட்கார்ந்து இருக்கிறேன்.  ரொம்ப  நேரம்  காக்க வைக்காமல் வந்து  சேருங்க .. ஹாலில் இருந்த   ஷோபாவில் தஞ்சம் அடைந்தவள் நகம் கொறித்தபடி  அடிக்கடி அவளது தந்தை  அறையை பார்த்து  கொண்டிருந்தாள். நேரம் பார்க்க அரை மணி நேரம் ஒடி இருந்தது. வருவதற்கான எந்த  அறிகுறியும்  இல்லை. 

மலர் பேபி இந்த  முறை செம கோபம் போலயே. வெளியே  வர்ற ஐடியாவே இல்ல போல இருக்கு. இப்போது  எப்படி  சரிபண்ண… கையில்  இருந்த பொபைலை சுத்தியபடி யோசித்து  கொண்டிரூந்தாள். மேலும் பத்து  நிமிடம்  தாண்டி  இருக்க கதவைத் திறந்தபடி வெளியில் வந்தார் மதுசூதனன்.

எதுவுமே நடக்காதது போல் சமையலறைக்கு  சென்றவர் இரண்டு  ஃபவுலில் ஐஸ்கிரீம்  நிறைத்தவர் எடுத்து  வந்து  இவளுக்கு  அருகில் ஓன்றை வைத்தவர் தனக்கும் ஒன்றை எடுத்து  சாப்பிட ஆரம்பித்தார்.

மலருக்கு  ஒரு  நிமிஷம்  ஒன்றுமே புரியவில்லை.  எப்போதுமே மிகவும்  மகிழ்ச்சியாக   இருக்கும் போது அவர் எடுத்து  கொண்டு  வந்து  இருவரும்  இணைந்து  சாப்பிடுவது இன்று இவர் இருக்கின்ற கோபத்திற்கு… ஐஸ்கிரீமா… என்னங்கடா நடக்குது.
ஓரு வேளை பையன் சரியில்லையோ…பொண்ணு  தப்பிச்சிட்டா அப்படின்னு நினைக்கறாரோ… ஐஸ்கிரீமை உண்டபடி  கடைகண்னால் அவரை பார்க்க முகத்தில்  மகிழ்ச்சி  மட்டுமே  இருந்தது.

என்னடா… ஹேப்பியா தான்  தெரியறாங்க. ப்பா… என் மேல கோபம் இல்லையே…

இல்லைடா… நான்  ரொம்ப  சந்தோஷமாக இருக்கிறேன். 

என்னபா விஷயம். ஏதாவது  பெரிய  ஆர்டர் கிடைச்சிருக்குதா..

ஆர்டர் தினமும்  கிடைக்குதே இது வேறமா. புரிஞ்சிக்கற மனுசங்க கிடைச்சா  சந்தோஷம் தான… 

யாருடா அது நம்மல விடவும் புரிஞ்சிகிட்டவங்க… மனதிற்குள்  நினைத்தவள். யாரா இருந்தா என்ன  நம்ம கிட்ட மாட்டாமலா போயிடுவாங்க. ஆளை பார்க்கும் போது தெரிஞ்சுக்கலாம்.

யார்  என்பதை தெரிந்து  கொள்ள அதிக சிரமப்பட தேவையில்லாமல் அடுத்த  நாள் காலையில்  முதுகில் சுமந்த டிராவல்ஸ் பேக்கோடு வாசலில் நின்றிருந்தான் அவளது நாயகன்..

உருகிடுமோ பனிமலர்!!

உருகாதே வெண் பனிமலரே_3

காலை எட்டு மணியை நெருங்கி  கொண்டிருக்க விடாது ஒலித்த ஹாலிங்பெல் சத்தம் கேட்டு வேகமாக  வந்து  கதவை திறந்தாள் மலர். நேற்று  பார்த்தவன் தான். இன்றும் அதே கோலத்தில்  நின்றிருந்தான். முகத்தில்  எந்த  வித உணர்வும் காட்டாமல் கண்களில் நேற்றைய போல அதே ரீபேக் கண்ணாடி  கவ்வியிருந்தது. யார்  என்ன… ஏது எதுவும்  கேட்க தோன்றாமல்  ஒரு நிமிடம் நின்றவள்..
கேள்விகளை கேட்கும் முன்னமே அவன் பேசி இருந்தான்.

வீட்டுக்கு  வந்தா வாங்கன்னு கேட்கிற பழக்கம்  இல்லையா..  இப்படி முழிக்கற..வழிய மறிச்சிட்டு நின்னா எப்படி  உள்ள வர்றது…நகரு…  என்றபடி எளிதாக அவளின் தோள் தொட்டு நகர்த்தியவன் உள் நுழைய  போக ..

ஏய்… நில்லு ….ப்ராடு நேற்று  கண் தெரியாதவன் மாதிரி  நடிச்சவன்தான நீ.. இங்கே  எதுக்கு  வந்திருக்கிற…

என்ன… யாரை பார்த்து  ப்ராடுங்கற.. நானா வந்து உன்மேல மோதினேன். வாங்கின பாப்கார்னை பார்த்துட்டே வந்து  நீ இடிச்ச.. நீயா கண்ணு தெரியாதுன்னு முடிவு  பண்ணினா நான் எப்படி  பொறுப்பாக முடியும். நீ  எவ்வளவு தூரம்   பேசுவன்னு பேசாமல் வேடிக்கை  பார்த்தேன். உடனே  முடிவு  பண்ணிடுவயா. எங்கே என்ன  பார்த்து  சொல்லு… கண் தெரியாதுன்னு. கண்களில் மறைத்திருந்த கூலரை கலட்டியவன்
அவளது முகத்திற்கு  அருகே கொண்டு  சென்று  இரண்டு  கண்களையும் மாற்றி மாற்றி கண் சிமிட்டி காட்டினான்.

அப்பா… என வேகமாக  கத்தினாள் பனிமலர். சத்தம்  கேட்டு வேகமாய் தனது அறையில்  இருந்து  வெளிவந்தவர் இவனை பார்த்து அட… அபி வா.. வா  என்றபடி இவனை நோக்கி  வர…

ஒரு நிமிடத்தில்  இவளை கடந்தவன் ஹாய் அங்கிள்… ஆசீர்வாதம்  பண்ணுங்கள் என்றபடி பாதம் தொட்டு வணங்க… மும்பையில்  இவன் பழகி இருந்தது வயதில்  பெரியவர்கள் யாரை பார்த்தாலும் ஆசீர்வாதம்  வாங்குவது மும்பையில்  நண்பர்கள்  பலர் இருக்க அவர்களின் பழக்கம்  இவனை தொற்றிக் கொண்டு  இருந்தது.  நேற்று போலவே இன்றும் இயல்பாகவே  அவனுக்கு வந்தது.

நல்லா இருப்பா… நல்லா  இரு என்றபடி  அப்பா நேற்று  பேசினாங்க. பத்து  நாள் தங்கறேன்னு சொன்னியாம் உன்னோட அப்பா எனக்கு  நிறைய உதவி செஞ்சிருக்கறான். ஏதோ என்னாலான சின்ன  கைமாறு…

என்ன  அங்கிள் பெரிய வார்த்தை  எல்லாம்  சொல்லறிங்க…தோளோடு  அணைத்து அழைத்து  சென்றவரை பார்த்தவள்… மலர் பேபி வீட்ல என்ன  நடக்குது. இந்த  குரங்கு  யார்ன்னு தெரியலை.  ஓரே நிமிடத்தில்  அப்பாவை இப்படி  இம்பரஸ் பண்ணறான் தப்பாச்சே… என்றபடி அவர்களோடு இவளும் பின் தொடர்ந்தாள்.

இவனை அழைத்து  சென்றவர் விருந்தினர் தங்குவதற்கு  இருந்த அறையை திறந்து  விட்டபடி…அபி நீ வர்றேன்னதும் இந்த  ரூமை நானே ரெடி பண்ணினேன் நேற்று  நைட்…
உனக்கு  ஓகே  தான ஏதாவது  வேணும்னா சொல்லு நான்  சரி பண்ணி தந்திடறேன்.

ஐயோ அங்கிள்… என்ன  நீங்க. .. அதெல்லாம்  வேண்டாம்.  பத்து நாளைக்கு இதுவே அதிகம்.. தேவைபட்டா சொல்லறேன் என்றபடி அவன் ரூம்பிற்குல் நுழைய பின்னோடு நுழைய போன தந்தையை இழுத்துக் கொண்டு  அடுத்து இருந்த தந்தையின் அறைக்குள் அழைத்து  சென்றாள்.

அப்பா உங்களுக்கு  பைத்தியமாப்பா. வயசு பொண்ணு  இருக்கற வீட்டுக்கு  கூப்பிட்டுட்டு வந்து  தங்க வைக்கறிங்க.. பார்க்கறவங்க என்ன  சொல்வாங்க…

இதுல சொல்ல என்னடா இருக்கு. பத்து  நாள் தங்கி ஊட்டி, கொடைக்கானல்,கேரளான்னு சுற்றி  பார்க்கணுமாம் . ஒவ்வொரு வருசமும் ஒவ்வொரு ஊரை சுற்றி பார்ப்பானாம்.இந்த தடவை இங்கே வந்து இருக்கறான் யாரோ மாதிரி வெளிய தங்கிக்கோன்னு  விட முடியாதுல்ல..

ஆனா அவன் நல்லவன் இல்லைபா. நான்  நேற்று அவன அந்த  மால்ல பார்த்தேன்பா. கண்ணு தெரியாத மாதிரி நடிச்சான். ப்ராடுபா அவன் எப்படியாவது  அவனை புரிய வைத்திட வேண்டும் என வேகமாக  கூறிக்கொண்டு  இருந்தாள்.

சிரிக்க வைக்காத பாப்பா. அவனுக்கு  கண்ணு தெரியாதா. அவன் சிரிக்கும்  போது அவனோட கண்ணும் சேர்ந்து  சிரிக்குது அத நீ கவனிச்சயா. சுவிட்பாய்… அவன் கூட இருந்தா நேரம் போறதே தெரியாதுன்னு என்னோட ப்ரெண்டு சொல்லுவான் அது எவ்வளவு  சரின்னு இந்த  பத்து நாள்ல  பார்க்க போறேன். சொல்லியவர் இவளை தாண்டி வெளியேறியபடி அபி.. அபி  என அழைத்தபடி செலல…

சுத்தம் …விட்டா இந்த  அப்பா அவன் பேர்ல் ரசிகர்மன்றமே ஆரம்பிப்பார் போலவே…இனி இவரை நம்பி பிரயோஜனம்  இல்ல நாமதான் ஏதாவது  செய்யணும் மலர் இன்றையில் இருந்து உனக்கு  இதுதான்  வேலை அவனை வீட்டை விட்டு அணுப்பின பிறகுதான்  தூங்கணும். யோசி யோசி … ஏதாவது  ஐடியா கிடைக்கும்  என்ன… பண்ணலாம். அறையை அளந்தபடி
இங்கும் அங்கும் நடந்து  கொண்டிருந்தாள்.

நடந்து  நடந்து  கால்தான் வலிக்குது
எதுவும்  தோணமாட்டேங்குது தந்தையின்  கட்டிலில் அமர்ந்தவள் அன்றைக்கு  மாப்பிள்ளை  போட்டோன்னு  ஒன்றை காட்டினாங்கலே… ஒரு  வேளை இவன் அவனா இருப்பானோ.. தோன்றவும் வேகமாக  தந்தையின்  அறையில்  தேட ஆரம்பித்தாள். டேபிளில்,கட்டில் அடி என  தேட.. பாப்பா ஏதாவது  வேண்டுமா…

என்ன  தேடற.. என்றபடி மறுபடியும்  வந்து  நிற்க..

இல்லைபா  ஒன்றும்  இல்லையே .

நீ டிரைவிங்  கிளாஸ்  கிளம்பலையா வரச் சொல்லி  இருந்தாங்கல்ல…

இதோ கிளம்பறேன்பா… என்றவள் தனது அறைக்குள்  செல்ல… மறுபடியும் தனது அறையில்  தேட ஆரம்பித்தாள்.  போட்டோ இருப்பதற்கான அறிகுறியே இல்லை.

அங்கே  மால்ல ஓருத்தன் ஓரமாக வந்து  உட்காருங்க ப்ரோ. .. கூப்பிட்டுட்டு  போனானே இவனும் அவனோடு கையை பிடிச்சிட்டு போய் உட்கார்ந்தான். எஸ் இத சொல்லலாம் இவன் ப்ராடுதான் யார்  என்ன சொன்னாலும் நான் நம்ப மாட்டேன். ஒரு  வேளை இவன்  திருடனா இருப்பானோ அப்பாவுக்கு தெரிஞ்சவனோட பேரை சொல்லிட்டு இங்கே  வந்து  ஏதாவது  திருடிவிட்டு போயிட்டா… பத்து  நாள்  தங்கறவன் வெறும்  ஒரு  செட்  துணியோடவா வருவான். மறுபடியும்  அப்பாகிட்ட பேசிப்பார்க்கலாம். இத  சொன்னா யோசிப்பாங்கல்ல…

அப்பா அப்பா மறுபடியும்  தனது  தந்தையின்  அறைக்குள்  நுழைந்தாள். …அறையில்  அவளது தந்தை இல்லை.  பாத்ரூமில்  தண்ணீர்  விழும் சத்தம்  கேட்டது.

அப்பா அப்பா..  என சத்தமாக பாத்ரூம் கதவருகே கூப்பிடவும் இவள் கூப்பிட்டதற்கான சத்தம் கேட்ட அடையாளமாய் நீர் விழும் சத்தம் நின்றிருந்தது.  அப்பா என ஆரம்பித்தவள்… இந்த  பையன்  ப்ராடுபா. பத்து  நாள்  தங்கறவன் ஒரு   செட் துணியோடவா வருவான் உங்களோட  தெரிஞ்சவர் பேரை தெரிஞ்சிட்டு ஏமாத்த வந்து இருக்கறான். நீங்க அப்பாவிபா. யார் என்ன சொன்னாலும் அப்படியே  நம்பிடுவிங்க… இவன் வீட்டுல எதையாவது  திருட்டிட்டு போக போகிறான். முதலில்  அவனை வீட்டைவிட்டு  போக சொல்லுங்கள்.  போகலைன்னா  போலீஸ்ல சொல்லிடுவேன்னு சொல்லலாம். என்னபா… நான்  சொன்னது கேட்குதா… என கேட்டபடி தந்தையின் வரவுக்காக அருகில்  இருந்த கட்டிலில்
அமர்ந்திருந்தாள்.

ரொம்ப நல்லா தெளிவா கேட்டது என்றபடி கதவை திறந்தவன் அபிநந்தன். இடுப்பில்  கட்டிய டவளோடு  ஈர தலையோடு  முகத்தை 
சிரிப்போடு… அவன் வந்த  கோலத்தை பார்த்தவள் திகைத்து  திரும்பி நின்றிருந்தாள் . எதிர்பாராத வகையில்  அவன் வந்து  நின்ற  தோற்றம்  இவளது முகத்தை  சிவக்க  வைத்திருந்தது.

என்  மேல தான்  உனக்கு  எவ்வளவு  நம்பிக்கை….

நீ…நீ …எப்போ இங்க வந்தே.. உள்ளே  நான் தான்  இருக்கறேன்னு சொல்ல மாட்டியா.

உங்க அப்பா எனக்கு  தந்த  ரூம்ல பைப் இறுகி இருக்கு. ரொம்ப  வருஷம்  யூஸ் பண்ணல போல.. அங்கிள் இங்க  குளிக்க சொன்னாங்க… யார் உள்ள இருக்கறாங்கன்னு கூட பார்க்க மாட்டியா.. எவ்வளவு  வேகமா பேசற..
மொதல்ல பதில் சொல்ல விட்டயா.. 

அப்புறம்  வெளியே போறியா.

யார பார்த்து  வெளியே போக சொல்லற… இது என்னுடைய  அப்பா ரூம். என்ன  போக சொல்லுவயா…கோபமாக பேசியவள் திரும்பி அவன் முகம் பார்க்க கைகளை கட்டியபடி அதே கோலத்தில்  நின்றிருந்தான். வேகமாக  மறுபடியும்  திரும்பி நின்றாள்.

நான்  டிரஸ் மாத்தனும்மா… இங்கே 
தான்  இருப்பன்னா இரு எனக்கு  எந்த  பிரச்சினையும் இல்ல…

பொறுக்கி… பொறுக்கி  என்றபடி வேகமாக வெளியேறியவள் ஹாலில் இருந்த ஷோபாவில் அமர்ந்தபடி  நகம் கொறிக்க ஆரம்பித்தாள் .

பாப்பா  நகம் கொறிக்காத எத்தனை தடவை சொல்லறது.

அப்பா… அவன் பொறுக்கிபா… அவனை போக சொல்லுங்க…

பாப்பா சின்ன குழந்தை  மாதிரி பேச கூடாது  காதில் கேட்டா சங்கட படுவாங்கல்ல .

அங்கிள் நான்  வரலாமா… ஏதாவது  முக்கியமாக பேசறிங்களா என்ன.

ஏம்பா நீ வேற.. வா.. பாப்பா  நீ சாப்பிட்டயா… டிரைவிங்  கிளாஸ்  போகணும்ல. இரு எடுத்துவிட்டு வரேன். சமையல்கார  அம்மா லீவா…
இன்னும்  வரல…

அப்பா நீங்க  தான் ஒரு  வாரம்  லீவு கொடுத்திங்க. இப்ப  இப்படி  கேட்கறிங்க…

மறந்துவிட்டேன் பாப்பா. .. சரிடா சரி. தோசை ஊத்தவா சட்னி ரெடி பண்ணி தர்றேன்.

பாப்பா  சொல்லாதிங்கன்னு எத்தனை  தடவை சொல்ல ..

அப்படியே  சொல்லி  பழகிடுச்சுடா… சிரித்தபடி நகற…

ம்… ம்… என்றபடி  ஷோபாவில் அமர்ந்திருக்க டிபாயில் இருந்த அன்றைய நாளிதலை  எடுத்தவன் ஏழு கழுதை வயசாகுது பாப்பாவாம். பீப்பா மாதிரி  இருக்கறவங்களுக்கு பேர் பாப்பாவாம்….

என்னுடைய  அப்பா எப்படி  வேணும்னாலும் கூப்பிடுவாங்க… உனக்கென்ன பிரச்சினை..  நீ உன் வேலைய மட்டும்  பாரு. சரியா…

எப்படி  நீ என்ன பொறுக்கின்னு சொல்லலாம் நான்  எதுவும்  திருப்பி  பேசக்கூடாது  அப்படிதான…

ஆமாம்  அப்படி தான்  உனக்கு  பிடிக்கலைன்னா எங்கேயாவது  போய் தங்கு உன்ன ஒன்னும்  கேட்க மாட்டேன். நூறு தடவை சொல்லுவேன் பொறுக்கி  பொறுக்கி…நீ பொறுக்கி  தான்.

ஏய்… யாரை பார்த்து பொறுக்கிங்கற
பொறுக்கி  என்ன  பண்ணுவான் தெரியுமா… கிட்டே நெருங்கியவனை பார்த்து  பயத்தில் கண்கள் மூடியபடி அப்பா… என வேகமாக  கத்தி இருந்தாள்.

என்னடா.. எடுத்துவிட்டு  வர்றதுகுல்ல இப்படி  சத்தம்  போடற.. இந்தா..

இல்ல இதுக்காக கத்தல இவன் என் கிட்ட வந்து… கண்கள் திறந்து  பார்க்க சற்று  தூரமாய் எடுத்த பேப்பரை பிடித்தபடி…

தனக்கும் இதற்கும் சம்பந்தம் எதுவும்  இல்லை  என்பது போல அமர்ந்திருந்தான்.

இப்பதான கிட்டவந்தான் அதுக்குல்ல அவ்வளவு தூரம் எப்படி  போணான் குழப்பத்தோடு அவனை பார்க்க… ஒருவேளை அவன் அருகில்  வரவே இல்லையோ..
நாம தான்  ஓவரா கற்பனை  செய்யறமோ.. நினைத்தபடி திரும்பவும் பார்க்க தன் புறம் பார்ப்பதை உணர்த்தவன் இவள் புறம் திரும்பி இவளை பார்த்து  கண் அடித்தான்..

அதுவும்  ஒரு நிமிடம் தான் இவளது தந்தை வரும் அரவம் கேட்டு மறுபடியும் பேப்பரில் முழுகி இருந்தான்.

இம்சை இம்சை நல்லா நடிக்கறான் இந்த  அப்பா வேற இவனைபோய் நம்பறாங்க…என மனதிற்குல் அர்ச்சனை  செய்து கொண்டிருந்தாள்..

அப்போது கையில்  தோசை தட்டோடு வந்தவர் இவளது கைகளில் தந்தபடி…

நீ சாப்பிட்டுவிட்டு கிளம்புமா.  எனக்கு கொஞ்சம் வெளியே வேலை இருக்கு. நானும்  குடோன் வரை போகணும் அப்படியே ப்ளம்பர பார்த்து  வர சொல்லணும்.. அபியும் என் கூட வர்றேன்னு சொல்லி  இருக்கிறான்.

சரிபா… மதியம்  எத்தனை  மணிக்கு வருவிங்க… சாப்பாடு செஞ்சிடவா…

சரிடா.. செஞ்சிடுமா… அபி என்ன பொண்ணு  நல்லா சமைப்பா தெரியுமா!!! குடோனில் இருந்து வந்ததும் சேர்ந்து சாப்பிடலாம். இரு இன்னோரு தோசை எடுத்துவிட்டு வரேன் என்றவர் சமையல் அறைக்குள்  நுழைய…

பாப்பு…  பாப்புமா….பாப்புக்கு  சமைக்க கூட தெரியுமா…ராகமாக பாடி வம்பிழுத்துக்கொண்டு இருந்தான்.

என் அப்பாவுக்கு  மட்டும் தான்  பாப்பா.  நீ என்ன  கூப்பிட்ட எதையாவது  எடுத்துவிட்டு மண்டைய உடைச்சிடுவேன் பார்த்துக்கோ…இம்சை… இம்சை..

ஐயோ பயமா இருக்கே… யாராவது இருக்கறிங்களா… என்ன  காப்பாத்த…

இந்த  பாப்பா  ரெண்டே தோசைதான் சாப்பிடுமா .. ஓ… அதனால தான்  கூப்படறது  பாப்பாவோ….

டேய்… வாய கிண்டாத ஏதாவது  சொல்லிட போறேன். அப்பா எனக்கு  போதும்பா  சத்தமாக சொன்னவள். இந்த  வீட்ல நிம்மதியா சாப்பிட கூட முடியல..அவனுக்கு  கேட்கும்படி சொல்லிவிட்டு கிளம்ப…

அவளைப் போலவே அங்கிள்  உங்க பொண்ணு  போகட்டும்.  எனக்கு  நானே தோசை ஊத்திக்கறேன். நானெல்லாம் மினிமம் பத்தாவது சாப்பிடுவேன் உங்க பொண்ணு அத பார்த்தா எனக்கு  தான்  வயிறு வலிக்கும். 

ஐயா… சப்பாட்டு ராமனே எவ்வளவு  வேணும்னாலும் சாப்பிடு தயவு செஞ்சு நான்  இருக்கும்  போது மட்டும்  சாப்பிட்டுடாத.. வரேன்பா என்றவள் தனது பெப் சாவியை எடுத்து  கொண்டு  வெளியேறினாள்.

உருகாதே!!!! வெண்பனிமலரே!!!!

உருகாதே.. வெண்பனிமலரே_4

பனிமலர் புறப்பட்டு போகவும் அபி சாப்பிடலாமா என கேட்டவரிடம்..
அங்கிள் நீங்க உட்காருங்க நான்  எடுத்துவிட்டு வரேன் என்றவன் சமையல் அறையை நோக்கி  போக…
மதுசூதனனோ வேண்டாம்பா அதெல்லாம்  வேண்டாம்  நான்  எடுத்துவிட்டு  வரேன்.

நோ பார்மாலிட்டிஸ் அங்கிள் நான்  நல்லாவே சமைப்பேன்.  இது எனக்கு  பிடிச்ச வேலையும் கூட…

இத என் பொண்ணு  கிட்ட சொல்லிடாதே வருசம் முழுசும் உன்னையவே சமைக்க வச்சிடுவா. அவ சரியான சோம்பேறி . கவனிக்காம விட்டா அவ சாப்பிடவே மாட்டா  இதுக்காகவே அவள் கூட சாப்பிட ஆரம்பிச்சேன் இப்போ எனக்காகவே நேரநேரத்துக்கு சாப்பிட ஆரம்பிச்சிட்டா  ..
சொன்னவர் முகம்  வருத்தத்தை தத்தெடுத்தது.

அங்கிள்… வொய் சோகம்..ஏன் இப்போ கவல படறிங்க. .

அதில்ல அபி இவளுக்கு  உன்ன பிடிக்குமா… இப்பவே இவ்வளவு  சண்டை  போடறிங்க. எனக்கு  கவலையாக இருக்கு அவளுக்கு  பிடிக்காதத என்னால திணிக்க முடியாது உனக்கு  புரியுது தான …

அங்கிள்… புரியுது அங்கிள் நீங்க  நினைச்சு பயப்படற அளவுக்கு  எதுவும்  நடக்காது. நான்  ப்ராமிஸ் பண்ணறேன் உங்க பொண்ணுக்கு என்ன  கட்டாயம் பிடிக்கும். பிடிக்க வச்சிடுவேன் எனக்கு  நிறைய நம்பிக்கை  இருக்கு. இன்றைக்கு  நடந்ததே எப்பவும் நடக்காது மாறிடுவா… இன்னும்  ரெண்டே நாள் வெயிட் பண்ணுங்க  எல்லாமே மாறிடும் .

மாறினால் சரி தான்.  வா சாப்பிட்டுவிட்டு கிளம்பலாம். போன் வர்றதுகுல்ல குடோன் போய்விடலாம்.
அடுத்த  இருபது நிமிடத்தில்  இருவரும் கிளம்பி  இருந்தனர்.

அபி.. நீ கார் ஓட்டுவதான..அதிலே போயிடலாமா..

நானும்  காரை பார்த்ததும் கேட்கணும்ன்னு நினைச்சேன் டிரைவர் வரலையா…

நீ வேற அபி இந்த கார் மலருக்காக வாங்கியது. டிரைவிங்கிளாஸ் போறா இல்லையா… ஓட்டி பார்க்கறதுக்காக வாங்கினது. அவளுக்கு  ஏனோ தனியா  காரை எடுக்க பயந்துக்கறா..

அவள் எடுக்காட்டி என்ன… ஏன் அங்கிள் உங்களுக்கு  ஓட்ட தெரியாதா…

இந்த  வயசுக்கு மேல பழகி  என்ன  செய்ய போறேன். எனக்கு என்னுடைய  டூவிலர் போதும் ஓட்டற அரை கிலோமீட்டருக்கு  அதுவே அதிகம்.

வண்டி  சாவியை வாங்கியவன் காரை வெளியில் எடுத்து ஓட்டும்போதே தெரிந்தது கார் அந்த  அளவுக்கு  நல்ல  கன்டிசனில் இருந்தது. வண்டி  நல்ல  கன்டிசன்ல இருக்கு அங்கிள்.

என்ன  செய்ய  அபி… வண்டி வாங்கின நாளில் இருந்து ஒருத்தன் வரச்சொல்லி இருக்கிறேன்  ஒரு நாள் விட்டு ஒரு நாள் வந்து  கொஞ்ச நேரம் ஆன் பண்ணி அரைமணி நேரம் ஓட்டிட்டு வந்து  நிப்பாட்டுவான். இந்த பக்கம்  தான்  அபி லெப்ட் திருப்பு.. அந்த  கேட் பக்கம்  தான்.. சொன்ன இடத்தில்  நிற்பாட்ட.. சாவியை எடுத்தவர் கேட்டை திறக்க இங்கே  அபியின் போன் அவனை அழைத்தது.

கதவை திறந்தவரை பார்த்தவன் அங்கிள் உள்ளே  போங்க… போன் பேசிவிட்டு வரேன் என்றவன் போனை ஆன் செய்ய…

டேய் அண்ணா.. என ஆர்பாட்டமாய் தாரிகாவின் குரல் கேட்டது..

ஏய்.. வாலு நீ கத்தறதுல என்னுடைய  காது ஸ்பீக்கர்  போய்விடும் போல இருக்கு ஏன் இப்படி  கத்தற… காதை தேய்த்து  விட்டபடி பதில் கூற.. அவளோ..

சும்மா  பேச்ச மாத்தாத…இப்பதான்  அப்பாகிட்ட பேசினேன் அவர்தான்  சொன்னாங்க நீ பெட்டி படுக்கையை கட்டிட்டு அந்த  பொண்ணு  வீட்டுக்கே போயிட்டயாம். கேட்க்கும்  போதே எவ்வளவு  ஹேப்பியா இருக்கு தெரியுமா.. அத்தான்  எப்பவுமே உன்னபத்தி பேசும் போது சொல்லுவாங்க…  கல்யாணமே வேணாம்ன்னு சொல்லற இந்த  மாதிரி  பசங்க விழுந்தா தலைகுப்புற விழுவாங்க அப்படின்னு.. அதே மாதிரி  நடந்துக்கறடா…

ஏய்… நான் எப்ப சொன்னேன் கல்யாணம் வேணாம்ன்னு…. இப்போதைக்கு வேணாம்னேன் அவ்வளவுதான்…ஆக டைம் போகலைனா என்ன  தான்
கழுவி ஊத்தறிங்க ரெண்டு  பேரும் அப்படித்தானே..

சேச்சே அத இவ்வளவு பப்லிக்கா ஆமாம்ன்னு சொல்வனா…

அவளது பதில்  கேட்டு  சிரித்தவன் சரி மச்சான்  எங்கே…

இவ்வளவு நேரம் பேசிவிட்டு இப்ப தான்  வெளிய புறப்பட்டு  போணாங்க…அப்புறம்  அண்ணா  நான்  சீக்கிரமே  அங்கே வரலாம்ல உன்னோட கல்யாணத்துக்கு…

அதுக்கு்  பொண்ணு சம்மதிக்கணுமே இந்த  நிமிஷம்  வரை  மூஞ்சை தூக்கி  வச்சிட்டு சண்டை போட்டுவிட்டு இருக்கறா … பத்து நாள் தங்க போறேன்னதுக்கே இந்த  பாடு.. நான்  தான்  உனக்கு பார்த்த மாப்பிள்ளைன்னு தெரிஞ்சா கல்ல எடுத்து  தலையில போட்டாலும் போடுவா…ஆனா இவ கூட வம்பிழுக்கறது கூட ஒரு மாதிரி  நல்லா  தான்  இருக்கு. அவ கூட இருந்தா நேரம் போறதே தெரியலை தெரியுமா..

அண்ணா  டேய் உனக்கு  முத்தி போச்சிடா. நான்  வைக்கிறேன் நீ சொன்னத அப்படியே அம்மாகிட்ட சொல்ல போறேன்.

தாரு செல்லம்  எதையாவது  உளரி
வைக்காதடா… இதையே சொல்லி  அம்மா  ரொம்ப  கிண்டல் பண்ணுவாங்க…

அது… சொல்ல முடியாதுன்ணா என்னுடைய  மூட பொறுத்து…பை வைக்கிறேன் என்றபடி கட் செய்ய இவனும் குடோனிற்குல் நுழைந்தான்.
சற்று  நேரத்திற்கெல்லாம் மணல் எடுத்து  செல்ல வண்டி வர வேகவேகமாக  வேலை நடந்தது. 
சற்று  நேரத்தில்  சல்லி கற்கள் இறக்க வாகனம் வர இரண்டு  மணிவரை நேரம் போனதே தெரியவில்லை
அதற்குல்லாகவே இரண்டு  முறை போன் செய்திருந்தாள் பனிமலர் மூன்றாவது  முறை போன் அடிக்கவும் நேரம் பார்த்தவர் அபி கிளம்பலாம் ரொம்ப  நேரம் ஆயிடுச்சி.

அபிக்கு உண்மையிலேயே  மலரை நினைக்கையில் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது தந்தை வர தாமதமானதும்
அவரை அழைத்தவள் படபடவென பொறிந்து கொண்டிருந்தாள். இன்னும்  எவ்வளவு  நேரம்  ஆகும்.  அப்படி சாப்பிடாம யாருக்கு  சம்பாதிக்க சொன்னா..உடம்புக்கு ஏதாவது வந்ததின்னா… நமக்கு வயசு குறையல புரியுதா…  கிளம்பி  வாங்க… இவன் கூட இருப்பது அவளுக்கு  தெரியவில்லை.  அவரது போனில் சத்தம்  நன்றாகவே கேட்டது.

இவன்புறம் திரும்பியவர் ஸாரி  அபி… தினமும்  ஒரு  மணிக்கு  வீட்டுக்கு  கிளம்பிடுவேன் நீ இருக்கவும் பேசிட்டே இருந்துட்டேன் வா போகலாம்.  வீட்டுக்கு  போனபிறகும் அமைதியாய் சாப்பிட எடுத்து  வைத்தவள் இவனிடம்  ஒரு  வார்த்தை  கூட பேசவில்லை.  காலையில்  அவனிடம் பேசியது அதிகபடியோ என்ன உணர ஆரம்பித்து  இருந்தாள்.

காலையில்  இவள்பேசிக்கொண்டு இருந்த போதே அபியின் தகப்பனார்  இவளது தந்தையிடம்  பேசிவிட்டு  இவனிடம் பேசியதை கேட்டுக்கொண்டு  இருந்தாள். பத்து நாள் தானே  சொடக்கு அடிக்கும் நேரத்தில்  நாட்கள் விரைந்தோடி விடும். மறுபடியும்  பழைய நாட்கள் போல அப்பாவும் நானும் தானே பார்த்து  கொள்ளலாம் என நினைத்திருந்தாள்.  இந்த  தீர்மானம்  இரவுக்குல் மாறிவிடப்போவதை அப்போது  உணரவில்லை.

அப்போது  மட்டும்  அல்ல மாலையில்  காபி கொடுத்த  போதும் எந்த  ஒரு
பேச்சும் இல்லாமல் அமைதியாக நகர்ந்தது நேரம்…

இரவு உணவு தயாரிக்க ரெடி ஆன போது பிரச்சனை  ஸ்டார்ட் ஆகியது.
மதுசூதனனை அழைத்தபடி அபிநந்தன் அங்கிள் நைட்க்கு நான்  டிபன் செய்யறேன். சப்பாத்தி அன்டு வெஜ்குருமா சரியா என்றபடி இவனும்
வந்து  நிற்க…ஏற்கனவே  சப்பாத்தி  மாவை பிசைந்து கொண்டிருந்த மலரை பார்த்தவன் மலர் நீ சப்பாத்தி  செஞ்சிடு குறுமா நான்  செய்யறேன் என்ன ஆரம்பித்தான்.

சதா எந்த நேரமும் தந்தையோடு பேசிக்கொண்டு  இருக்கும் மலருக்கு இவன் வந்த பிறகு பேசாதது கோபத்தை  ஏற்கனவே  ஏற்படுத்தி இருந்தது. யோசிக்காது பதில் கூறினாள்… குறுமா வைப்பிங்க… சரி அத யாரு சாப்பிடறது என…

அபியும் ஏன் நீ மத்தியானம் வச்சத நான்  சாப்பிடலையா.. ஏதாவது  குறை சொன்னேனா..

என்ன  நானும்  இருக்கறவரைக்கும் சண்டை  போட கூடாதுன்னு பேசாமல் இருந்தா ரொம்ப  பேசறிங்க. குறுமாதான வைக்கணும் வைங்க என்றபடி நகர்ந்து  நின்றாள்.

குறுமாவுக்கு வேணும்ங்கற சாமான் எடுத்து தா மலர்.

ம்… சரி…

எடுத்த காய்கறிகளை ஒவ்வொன்றாய் வெட்டியபடி… திரும்பி அவளை பார்க்க தனக்கும் இதற்கும் சம்பந்தம்  இல்லாதது போல எங்கோ பார்த்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள். அபி ஏதாவது  செய்டா… இப்படி  திரும்பி நின்னா ப்யூச்சருக்கு நல்லதில்லையே… மெல்ல வம்பிழுக்க நினைத்தவன் அவளது முகத்தை  பார்த்தபடி பாட ஆரம்பித்தான்.

‘”மலரே மெளமா”  என ஆரம்பிக்க..

சாருக்கு  உடம்பு  எப்படியிருக்கு… அப்பா பக்கத்துல இல்லைன்னா பாட்டு வருமா… பிச்சிடுவேன். ஒழுங்காக வேலைய  பாரு…மரியாதை கொஞ்சமாய் குறைந்திருந்தது.

ஓய்… என்ன  மிரட்டறயா… இதுக்கெல்லாம் பயப்பட மாட்டேன்.   என்னோட வாய் என்னோட பாட்டு என்னமோ இந்த  அம்மாவோட பேரை கூப்பிடறகாகவே பாடின  மாதிரி என்னா பில்டப்…

சற்று நேரம் மறுபடியும்  இருவருக்கும்  விரும்பாத மெளனம் இருவருக்கும்  நடுவே  இருந்தது.மறுபடியும்  அபியே துவங்கினான். அப்புறம்… மலரு..

கொஞ்சம்  சலிப்பாக என்ன  என்றவள் இப்போது  தான்  பார்த்தாள் அவன் காய்கறி வெட்டுவதை ஒரே சீராக நேர்த்தியாக… பார்த்தவள் யோசிக்காது உண்மைய  சொல்லு நீ ஐடி பில்ட்டுல ஓர்க் பண்ணலதான… நீ மும்பையில்  ரெஸ்டாரண்டுல தான் வேலை செய்யற..

ஏன் ரோட்டு கடையில் வேலை செய்யறேன்னு சொல்லேன்… கேட்க இன்னும்  நல்லா இருக்கும்ல. ..

நல்லாதான் இருக்கும். உனக்கேத்த பர்பெக்ட் வேலை அதாதான் இருக்கும். பழையபடி பேச ஆரம்பித்து  இருந்தால் அவளையும் அறியாமல்..

எவ்வளவு  பேசற.. வாயே ஓயாம..  ஆமாம்  உனக்கு  பச்சை  கேரட் பிடிக்காதாம் அப்படியா.. உன்னோட அப்பாகிட்ட பேசும் போது சொன்னாங்க..

ஆமாம் சுத்தமான பிடிக்காது. சின்ன  வயதில் இருந்தே…

அப்படியா அப்போ இத நீ சாப்பிட்டே ஆகணும் என்றவன் பொடியாக  வெட்டியிருந்த கேரட்டை ஓரு நிறைய எடுத்தவன்  இவள் கவனிக்கும் முன்னே இவளது தலைக்கு ஒரு கையை பிடித்தபடி வாய்க்குல் திணித்திருந்தான். ஒரு நிமிடத்தில்  அவனிடம் இருந்து திமிறி நகர்ந்தவள் வாயில் இருந்த கேரட்டை துப்பியபடி…

எவ்வளவு  கொழுப்பு  இருந்தா என்ன  பிடிச்சி வச்சி என் வாய்க்குல்ல திணிச்சிருப்ப… மலரை யாருன்னு நினைச்ச என்கிட்ட சீண்டாத வரைக்கும் தான்  நான் நல்லவ.. வம்பு வச்சிகிட்ட என்னோட சுயரூபத்தை காட்டாம விட மாட்டைன். நீ காலிடா என்றவள் கைக்கு கிடைத்த காய்கறிகளை எடுத்து  அடிக்க ஆரம்பித்தாள்..  

இவள் ஓன்றை வீச பதிலுக்கு  அவன் ஓன்றை வீச யோசிக்காமல் தக்காளியை  எடுத்தவள்  கைகளில் உடைத்து அவன்  முகத்தில்  தேய்த்திருந்தாள் .

மலர் விட்டுடு என்கிட்ட வம்பு வைகாத
என்றவன் அவன் பங்குக்கு இரண்டை உடைத்து  தலையில் தேய்க்க…
மலரோ அருகில் இருந்த கோதுமை மாவை ஒரு கையில் அள்ளி அவன் தலையில்  அபிஷேகம் செய்திருந்தாள்.

சில நிமிடத்தில்  சமையல் அறை தனது மொத்த அழகையிம் இழந்திருந்தது.
போராட்ட பூமி போல் காட்சி தர இப்போது  அபி அருகில்  இருந்த இரண்டு  முட்டையை எடுத்தவன் இவளை நோக்கி வர…

வேண்டாம்  அபி எனக்கு  பச்ச முட்டை  ஸ்மெல் பிடிக்காது  என்னை  விட்டுடு…

அப்படின்னா கட்டாயம் உடைக்கணுமே
என்றவன் தலையில்  ஒன்றை உடைக்க அப்பா என சத்தமாக அழைத்திருந்தாள். இவளது சத்தம்  கேட்டு  சமையலறைக்கு வந்தவர்
இருவரையும் பார்க்க…

என்ன  இது… என்ன  செஞ்சு வச்சிருக்கறிங்க..

இவன்தான்  வம்பிழுத்தான்பா.. என மலரும்…

அங்கிள் இவதான்  தலையில மாவ அள்ளி போட்டா என அவனும் ஒருவர்  மேல் ஒருவர் குற்றம் சொல்ல..
இருவரையும்  மாறி மாறி பார்த்தவருக்கு ஐந்து  வயது குழந்தை 
கொட்டி கவிழ்த்து  விட்டு மாற்றி மாற்றி குறை சொல்லுமே அது தான்  ஞாபகம் வந்தது.

நீங்க ரெண்டு  பேரும் சமைக்கவே வேண்டாம்.  நான்  கடையில போய்  வாங்கிட்டு வரேன்.  முதல்ல ரெண்டு  பேரும் போய் குளிங்க … முடியல… முதல்ல நாளைக்கு சமையல் பண்ணற அம்மாவ வரச்சொல்லறேன். இவங்க பஞ்ஞாயத்தை பார்க்கவே நேரம் போதாது போலயே…விட்டுட்டு போய் அரைமணி நேரம் இருக்குமா ரணகலம் பண்ணி வச்சிருக்கறாங்க…என்றபடி நகர…

முட்டை உடைஞ்ச ஸ்மெல்லில் முகத்தை  அஷ்டகோணலாய் வைத்திருந்தவளோ தலையில் இருந்ததை  ஒரு கையில் எடுத்தவள் இவனது அருகில்  வந்து… இவனது  தலை முடியை  கொத்தாய் பற்றியவள் அவனது தலையில் தனது கைகளில் இருந்ததை தேய்த்தபடி   போ…
நீயும் இந்த ஸ்மெல்லோட… என்றபடி வேகமாக  தனது குளியல் அறைக்குள்  சென்றிருந்தாள்.

சண்டைகள் தொடரும். 

உருகாதே வெண்பனிமலரே_5

இரண்டு  பேருமே குளியல் முடித்து  வெளியில் வர.. இவனை பார்த்ததுமே அப்பா.. என மறுபடியும்  கத்த ஆரம்பித்தாள். இவள் என்ன  சொல்ல போகிறாள் என தெரிந்தவனோ அவளுக்கு  முன்பே அங்கிள் என சத்தமிட்டு இருந்தான்.

இப்ப  என்ன  பிரச்சனை  ரெண்டு  பேருக்கும்.. வந்து  சாப்பிடுங்க… சாப்பிட்டதற்கு  அப்புறமா நானும்  வரேன் மூனுபேரும் சேர்ந்து  சமையல் ரூம்ப கிளின்  பண்ணலாம்.

அப்பா… வயசு  பொண்ணு  இருக்கற இடத்துல இப்படி  தான்  டிரஸ் போடுவானா..நீங்க சொல்ல மாட்டிங்கலா..

அங்கிள் நானும் இதையே கேட்கலாம்ல.. நீ மட்டும்  என்ன  போட்டு இருக்கற…வயசு பையன் இருக்கற இடத்துக்கு இப்படி டிரஸ் போட்டுட்டு வருவியா…

யாரு… நீ  உனக்கு அங்கிள் வயசாகுது. நீ வயசு பையனா வெளியே  சொல்லாத… சிரிக்க போறாங்க..

பாப்பா  இப்படியெல்லாம் பேச கூடாது. இதெல்லாம்  ஒரு பிரச்சனையா…வந்து  சாப்பிடுங்க…

அவள் போட்டு இருந்தது முட்டியை தாண்டிய சாட்ஸ் டீ சர்ட்…. அதே போல்
அவனும் ஷாட்ஸ் கையில்லா பனியன்
ஒன்று  என்ன  இவன் சற்று  உயரம் ஆதலால் முட்டியோடு நின்றிருந்தது.
அவனது சிவந்த  நிறத்திற்கு இன்னும்  எடுப்பாய் அழகாக தான்  இருந்தது.

அவனை முறைத்தபடி அப்பா… இப்ப சொல்லறது தான்  இவன் கிளம்பற வரைக்கும்  இது போல அரை குறையா டிரஸ் போட்டுவிட்டு என்
முன்னாடி வந்து  நிற்க கூடாது.

இதையே நானும்  சொல்லலாம்ல…
பாத்ரூம்குல்ல யார்  இருக்கறாங்கன்னு தெரியாம பேச கூடாது.  அப்புறம்  மாவ தலையில கொட்ட கூடாது. முட்டையை தலையில் தேய்க்க கூடாது.

அத்தனையும்  நீ தான்  செஞ்ச… ஓகே  வா. இனி பேசாத… நீ செஞ்சதுக்கு பதில் நான்  செஞ்சிட்டுடேன். முடிஞ்சது. திரும்ப ஆரம்பிக்க கூடாது.  வாங்கப்பா என்றபடி அழைத்து  சென்றாள்.

அமைதியாக  சாப்பிட்டு முடிக்க எதுவும்  சொல்லாமல் சமையல் அறையை சரி செய்ய மலர் சென்றிருந்தாள். அவளை தொடர்ந்து  வந்த மதுசூதனனை பார்த்து  அப்பா… நீங்க  எதுவும்  செய்ய வேண்டாம் நானே பார்த்துக்கறேன் இப்படி  ஓரமாக உட்காருங்கபா…
எப்படியும்  அவரை அவள்  வேலை எதையும்  செய்ய விடுவதில்லை  நீண்ட நாட்களாய் இன்றும் அதே போல் அமர…பின்னோடு வந்த அபியோ அணைத்து  பாத்திரங்களையும் எடுத்து  கழுவ ஆரம்பித்தான்.  சமையல் மேடையை சரி செய்து அணைத்தையும் ஒதுங்க வைக்கவும் இவள் தரையை  துடைத்து  முடிக்கவும் சரியாக  இருந்தது.

எதுவும் பேசாமல்  மலரின் முகம் பார்க்க அவள் கோபத்தில் இருப்பது நன்றாக தெரிந்தது நிறைய யோசிக்க வேண்டியது இருந்தது அவனுக்கு அமைதியாக  வெளியேறியவன் நேராக  மொட்டை  மாடியில் தஞ்சம் அடைந்திருந்தான்.
பெளர்ணமிக்கு  சில நாட்கள் இருக்க நல்ல வெளிச்சமாய் இருந்தது.

சுற்றிலும்  பார்க்க தோட்டத்தில்  இருந்து ஜாதி பூ செடியை கொடியாக மாடி வரை இழுத்து  விட்டிருந்தனர். பூக்களின்  சீசன் ஆதலால் காற்றோடு சேர்த்து பூவின் வாசம் அவனின் குழப்பமான  மனதை அமைதி படுத்தியது. அமைதியாக  ஓரமாக அமர்ந்தவன் ஹெட்செட்டை காதில் மாட்டியவன் தனது மொபைலில் தனக்கு  பிடித்த பாடலை போட்டபடி கண்கள் மூடி அமர்ந்திருந்தான்.

பாடல்கள் இனிமையாய் காதில் ஒலிக்க மூளை தன் போக்கில் யோசித்து  கொண்டிருந்தது. வந்ததிலிருந்து இந்த  நிமிடம்  நடந்த சண்டை வரை யோசித்தவனுக்கு தனது செயலின் தவறு நன்றாக  புரிந்தது. தொடர்ந்து  இது போல் சண்டையிட்டு  கொண்டிருந்தால் இந்த  திருமணம்  நடக்க  வாய்ப்பு  குறைவதை உணர்ந்தவன். இனி எங்காரணம்  கொண்டும் சண்டையிட கூடாது தீர்மாணித்தபடி  இருந்தான்.

அதே நேரம் இரவு மலரோ தனக்கும் தந்தைக்கும் பால் காய்ச்சியவள் டம்ளரில் ஊற்றியபடி தந்தையின்  அருகில்  அமர்ந்திருந்தாள். இவளது குழப்ப முகத்தை  பார்த்தவர்…

ஸாரிமா அவன் இங்கே  தங்கறது உனக்கு  பிடிக்கலையா… நாளைக்கு  வேணும்னா போக சொல்லிடறேன்.

இல்லைபா.. வேண்டாம்.  பத்து  நாள் தங்க சொல்லிட்டு போன்னு சொன்னா நல்லா  இருக்காது.  நீங்க உங்க ப்ரெண்டுக்கு என்ன பதில் சொல்லுவிங்க…இங்கேயே இருக்கட்டும்  எனக்கு  எந்த  பிரச்சனையும் இல்லை.

சரிடா.. அவனுக்கும் ஒரு டம்ளர் பால் குடுத்திடு…பொட்டை மாடி பக்கம்  போறத பார்த்தேன்.

சரிபா கொடுத்துடறேன் என்றவள் அவனுக்கானதை எடுத்தபடி மாடிப்படி ஏறினாள். அங்கே  அவன் அமர்ந்திருந்த தோற்றம்  இவன் தான்  அங்கு  அத்தனை ரகளை செய்தான் என்றால் யாரும்  நம்மி இருக்க மாட்டார்கள்..இதமான காற்றா நிலவு வெளிச்சமாக ஏதோ ஒன்று அவனை மோனநிலையில் ஆழ்த்தி இருந்தது.

இவளும் தன்னை  அறியாமல்  அவனது முகத்தையே பார்த்தபடி நின்றிருந்தாள். கண்கள் மூடி இருக்க காற்றில் லேசாக கலைந்தாடிய தலைகேசம்… இருக்கம் குறைந்து முகத்தில் தெரிந்த அமைதி அவனை இளமையாய் இன்னும் அழகாய் காட்டியது.தானும் அவரையே பார்ப்பதை உணர்ந்தவள் அவனின் பெயர் சொல்லி அழைத்தாள்.அவளது சத்தம்  மட்டுமே  தனியாய் கேட்டது.

அவன் கண் திறப்பது போல் தெரியவில்லை..